Μια ζωή να περιμένουμε να ζήσουμε κάτι που να αξίζει το τίμημα της γέννας. Ψαχνόμαστε, κλαίμε, γονατίζουμε μετρώντας στιγμή προς στιγμή την πορεία μας προς το τέλος. Πόσο ακόμα θα αντέχουμε την βελόνα να μας τρυπάει για να τεντώνεται ξανά και ξανά η ολιγόχρονη κλωστή...
Είναι ασφαλές να πούμε πως δεν μας έχουν τάξει δεύτερη ζωή ή και να μας έχουν εμείς δεν το γνωρίζουμε. Και αντί να μας τρομοκρατεί, η αλήθεια αυτή θα έπρεπε να μας ξυπνάει από τον λήθαργο που πέφτουμε και βάζουμε την ύπαρξη μας σε παύση, σε επανάληψη, σε τρέξιμο. Δεν...
Αναβλητικός παράγοντας στο κυνήγι και την πραγματοποίηση των στόχων είναι ο αιώνιος φόβος για την αποτυχία. Πάντα να μας τρομάζει αυτή η αίσθηση της ανικανότητας και της ανεπάρκειας! Να τρέμουμε μήπως ρεζιλευτούμε επειδή δεν κατορθώσαμε με την πρώτη προσπάθεια να...
Το “Θέατρο είναι ο Α που παρακολουθεί τον Β να υποδύεται τον Γ” αποτελεί τον γνωστότερο ορισμό του θεάτρου, της τέχνης που από την γέννησή της συμβάδιζε με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για ψυχαγωγία και κάθαρση. Τι είναι όμως αυτό που...
Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τον άνθρωπο που αγαπά τον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι «πιο» υπέροχο από την ακατάλυτη ουσία της ανθρώπινης συμπόνιας σε ανθρώπους, σε συνανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Υπάρχει ωραιότερο αγαθό από αυτό της ύψωσης της σημαίας του ανθρωπισμού...
Τελικά ο χρόνος κάνει οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα πέρα από αυτό του γιατρού. Τόσες μέρες, τόσοι μήνες, τόσα χρόνια, σχεδόν μισή ζωή και ακόμα πονάμε στη θύμηση ένας αγαπημένου μεν, χαμένου δε προσώπου. Θες η μητέρα σου που πέθανε από καρκίνο όταν εσύ ήσουν μόλις 14...
Μέσα σε αίθουσες με έδρανα και περιορισμούς δεν μπορούν όλοι να βρουν την ζωή τους. Είναι άραγε το βάρος όλων αυτών των κοινωνικών «πρέπει» που μας οδηγεί στο τρίτο σκαλοπάτι της εκπαίδευσης ή η πραγματική επιθυμία μας για γνώση; «Πήγαινε να μάθεις γράμματα, πήγαινε...
Μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και τα φωτάκια μπορεί να λάμπουν στο δέντρο αλλά το φως δεν νοεί να εμφανιστεί μέσα μας. Είναι σύνηθες μια μερίδα ανθρώπων να μελαγχολεί αναπολώντας τις περασμένες χρονιές (κάθε πέρυσι και καλύτερα) με ένα απροσδιόριστο, χαζό και ανούσιο...
Είτε γελάμε σαν μεθυσμένοι γελωτοποιοί , είτε κλαίμε σαν νεογέννητα μωρά που φοβούνται τον κόσμο, πάντα θέλουμε κάποιον δίπλα μας, να μας ακούει, να μας συμβουλεύει, να μας συμπαραστέκεται. Τον ρόλο αυτό του συμπαραστάτη-οδηγού, συχνότερα αναλαμβάνουν περισσότερο από...
Κομπιάζουμε τα βράδια με το φως Και δεν εμπιστευόμαστε τις λέξεις. Ποιος θα μας της βγάλει έτσι μπερδεμένες που είναι με τις φλέβες μας; Μια λάθος απόστροφος και θα πεθάνουμε από αιμορραγία. Κράτα το στόμα σου κλειστό. Πώς θα θυσιαστούμε εμείς για τους άλλους;...
Θα κάνω τον πόνο σου γλυκό πιοτό και θα το ρίξω στις ανοιχτές πληγές μου. Βάλσαμο το δάκρυ για αυτούς που δεν ξέρουν από ευτυχία και φωνάζουν για να ζήσουν. Και όσο για τα πνεύματα που στέλνει ο έρωτας για να μας σύρει στον χαμό, μην φοβάσαι. Θα βάλουμε τα λάθη...
Μια ζωή να περιμένουμε να ζήσουμε κάτι που να αξίζει το τίμημα της γέννας. Ψαχνόμαστε, κλαίμε, γονατίζουμε μετρώντας στιγμή προς στιγμή την πορεία μας προς το τέλος. Πόσο ακόμα θα αντέχουμε την βελόνα να μας τρυπάει για να τεντώνεται ξανά και ξανά η ολιγόχρονη κλωστή...
Είναι ασφαλές να πούμε πως δεν μας έχουν τάξει δεύτερη ζωή ή και να μας έχουν εμείς δεν το γνωρίζουμε. Και αντί να μας τρομοκρατεί, η αλήθεια αυτή θα έπρεπε να μας ξυπνάει από τον λήθαργο που πέφτουμε και βάζουμε την ύπαρξη μας σε παύση, σε επανάληψη, σε τρέξιμο. Δεν...
Αναβλητικός παράγοντας στο κυνήγι και την πραγματοποίηση των στόχων είναι ο αιώνιος φόβος για την αποτυχία. Πάντα να μας τρομάζει αυτή η αίσθηση της ανικανότητας και της ανεπάρκειας! Να τρέμουμε μήπως ρεζιλευτούμε επειδή δεν κατορθώσαμε με την πρώτη προσπάθεια να...
Το “Θέατρο είναι ο Α που παρακολουθεί τον Β να υποδύεται τον Γ” αποτελεί τον γνωστότερο ορισμό του θεάτρου, της τέχνης που από την γέννησή της συμβάδιζε με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για ψυχαγωγία και κάθαρση. Τι είναι όμως αυτό που...
Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τον άνθρωπο που αγαπά τον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι «πιο» υπέροχο από την ακατάλυτη ουσία της ανθρώπινης συμπόνιας σε ανθρώπους, σε συνανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Υπάρχει ωραιότερο αγαθό από αυτό της ύψωσης της σημαίας του ανθρωπισμού...
Τελικά ο χρόνος κάνει οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα πέρα από αυτό του γιατρού. Τόσες μέρες, τόσοι μήνες, τόσα χρόνια, σχεδόν μισή ζωή και ακόμα πονάμε στη θύμηση ένας αγαπημένου μεν, χαμένου δε προσώπου. Θες η μητέρα σου που πέθανε από καρκίνο όταν εσύ ήσουν μόλις 14...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.