Εν τέλει η δικαιοσύνη είναι τυφλή ή κάνει τα στραβά μάτια; Υπάρχει και, εάν ναι, μήπως λειτουργεί επιλεκτικά και αποτελεί προνόμιο; Στις ήδη δυσμενείς συνθήκες μέσα στις οποίες βαδίζει μια κοινωνία χωρίς σχέδιο σωτηρίας, ήρθε άλλο ένα μαυρισμένο κομμάτι του παζλ να...
Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Βγάζουν τα όπλα και τους συγχαίρουν Εύχονται περαστικά σε υγιείς Και τα βάζουν με αναμνήσεις άπνοες. Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Σαν χθες γεννήθηκε ο Πικάσο Και σήμερα είμαστε όλοι πίνακάς του Χρώματα σε βιβλία Λέξεις σε καμβάδες Μα αυτή...
Το ταξίδι της Μικρής Αμάλ (Ελπίδα) ξεκίνησε και μαζί του ξεκίνησαν (για ακόμη μία φορά) και οι αντιδράσεις. Η ύψους 3,5 μέτρων κούκλα, που εκπροσωπεί τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, κάνει το ταξίδι της με προορισμό τη Μεγάλη Βρετανία, με ενδιάμεσες στάσεις την Τουρκία,...
Ας μιλήσουμε για συναισθήματα: συμπόνοια και αγάπη για την «Δήμητρα της Λέσβου»∙ οργή και αγανάκτηση για μια κοινωνία, που αποδεικνύει κάθε φορά πως υπάρχει και άλλος πάτος. Ψάχνουμε μια στάλα δικαίου σε έναν ωκεανό βουτηγμένο στο αίμα, που έχει την υπογραφή του...
Καλημέρα Ρατσιστή! Είπες το «αλλά» σου σήμερα; Ποιόν έδειξες δηκτικά με τον δείκτη σου; Σε ποιόν την πλάτη γύρισες; Καλημέρα Μισογύνη! Σήκωσες το χέρι ήμερα; Άφησες μώλωπες σ’ εκείνη; Την δειλία σου την μύρισες; Καλημέρα Ομοφοβικέ! Σου επιτέθηκε κάποιο τακούνι εχθές;...
Θέλω να ξεκινήσω αυτό το άρθρο στήνοντας ένα σκηνικό, μια ιστορία που θα μας δημιουργήσει πλήθος εικόνων τις οποίες έχουμε λησμονήσει. Εικόνες που μας γεμίζουν συναισθήματα και όλοι θέλουμε να ξαναμπούν στην καθημερινότητά μας. Σεπτέμβρης ο μήνας, εποχές λυκείου,...
Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...
Ξεκινάω να γράφω αυτό το άρθρο όντας «παράνομα» σε έναν συρμό του μετρό και, πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο μέρος για να πλέξει κανείς το εγκώμιο ενός ανθρώπου που προσπαθεί, που παλεύει για κάτι καλύτερο, για ένα μέλλον και για ένα παρόν καλύτερο. Γράφω,...
Συνήθως όταν επιλέγω ένα θέμα άρθρου με δυσκολεύει η αρχή του, η εισαγωγή («κάθε αρχή και δύσκολη» δε λένε;), σε αυτό το άρθρο, όμως, με δυσκολεύει το θέμα καθαυτό, πλανάται μια γενική ιδέα γύρω από το κεφάλι μου χωρίς να μπορώ να κατασταλάξω κάπου. Ωστόσο, θα...
Εν τέλει η δικαιοσύνη είναι τυφλή ή κάνει τα στραβά μάτια; Υπάρχει και, εάν ναι, μήπως λειτουργεί επιλεκτικά και αποτελεί προνόμιο; Στις ήδη δυσμενείς συνθήκες μέσα στις οποίες βαδίζει μια κοινωνία χωρίς σχέδιο σωτηρίας, ήρθε άλλο ένα μαυρισμένο κομμάτι του παζλ να...
Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Βγάζουν τα όπλα και τους συγχαίρουν Εύχονται περαστικά σε υγιείς Και τα βάζουν με αναμνήσεις άπνοες. Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Σαν χθες γεννήθηκε ο Πικάσο Και σήμερα είμαστε όλοι πίνακάς του Χρώματα σε βιβλία Λέξεις σε καμβάδες Μα αυτή...
Το ταξίδι της Μικρής Αμάλ (Ελπίδα) ξεκίνησε και μαζί του ξεκίνησαν (για ακόμη μία φορά) και οι αντιδράσεις. Η ύψους 3,5 μέτρων κούκλα, που εκπροσωπεί τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, κάνει το ταξίδι της με προορισμό τη Μεγάλη Βρετανία, με ενδιάμεσες στάσεις την Τουρκία,...
Ας μιλήσουμε για συναισθήματα: συμπόνοια και αγάπη για την «Δήμητρα της Λέσβου»∙ οργή και αγανάκτηση για μια κοινωνία, που αποδεικνύει κάθε φορά πως υπάρχει και άλλος πάτος. Ψάχνουμε μια στάλα δικαίου σε έναν ωκεανό βουτηγμένο στο αίμα, που έχει την υπογραφή του...
Καλημέρα Ρατσιστή! Είπες το «αλλά» σου σήμερα; Ποιόν έδειξες δηκτικά με τον δείκτη σου; Σε ποιόν την πλάτη γύρισες; Καλημέρα Μισογύνη! Σήκωσες το χέρι ήμερα; Άφησες μώλωπες σ’ εκείνη; Την δειλία σου την μύρισες; Καλημέρα Ομοφοβικέ! Σου επιτέθηκε κάποιο τακούνι εχθές;...
Θέλω να ξεκινήσω αυτό το άρθρο στήνοντας ένα σκηνικό, μια ιστορία που θα μας δημιουργήσει πλήθος εικόνων τις οποίες έχουμε λησμονήσει. Εικόνες που μας γεμίζουν συναισθήματα και όλοι θέλουμε να ξαναμπούν στην καθημερινότητά μας. Σεπτέμβρης ο μήνας, εποχές λυκείου,...
Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...
Ξεκινάω να γράφω αυτό το άρθρο όντας «παράνομα» σε έναν συρμό του μετρό και, πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο μέρος για να πλέξει κανείς το εγκώμιο ενός ανθρώπου που προσπαθεί, που παλεύει για κάτι καλύτερο, για ένα μέλλον και για ένα παρόν καλύτερο. Γράφω,...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.