Όσοι «ζήσαμε» γραμμένο με εισαγωγικά χιλιάδες κάνες κεντράρουνε πάνω μας απ’ την ταράτσα του ΟΤΕ κρύο κρύο και μελό με το μακό μας φανελάκι κάνουμε τάχα πως έχουμε παλτό κι ένα – είδες – όλοι μας τόχουμε – βυσινιό νεύρο κάτω...
Υπάρχουν φορές που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω ένα άρθρο, δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Βυθίζομαι στις σκέψεις μου και μετά χάνομαι. Με πιάνει κάτι σαν νοσταλγία, συγκινούμαι. Γράφω σβήνω και ξανά πάλι από την αρχή. Έτσι συνέβη και με αυτό το άρθρο. "Σαν σήμερα θα...
Είναι αλήθεια πως για κάποιους ανθρώπους δεν επιτρέπεται να είσαι διαφορετικός. Τούς προκαλείς συναισθήματα αρνητικά, βλάπτεις τους "τέλειους" εαυτούς τους και γι’ αυτό αντιδρούν κατά σου, επιδεικνύοντας ρατσιστική συμπεριφορά. Ρατσισμός, ναι, μια λέξη τόσο γνώριμη...
"Κάποιες φορές είμαι η τελευταία κουταλιά της ζάχαρης στο βαζάκι. Που θα κάνει τον καφέ σου πιο γλυκό. Κι εσένα πιο χαρούμενο. Ή το τελευταίο snooze από το ξυπνητήρι σου. Που θα σου χαρίσει εκείνα τα επιπλέον λεπτά ονειροπόλησης. Μακριά από εφιάλτες και κακά τέρατα....
Τζενούλα, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω κτηνίατρος… Όχι όχι, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σεφ. Ή μάλλον, γράψε λάθος, ψυχολόγος θέλω να γίνω. Βασικά… Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τον μπαμπά μου. Μια απάντηση που, μετά από...
Βαρύ το χώμα Ο ασ(φυκ)τικός ρεαλισμός που δημιουργεί τη (φαντ)αστική παρακμή έχει ως αποτέλεσμα την ψυχοκοινωνική α(χα)ριστεία. Πρελούδιο Το Ελληνικό Όνειρο Νεκρόπολη Αφυδατωμένοι Οι πενιές της Αλεξάνδρας Αγχόνη Μαλχόλαντ 7 Τεχνολογία: Ωδή στην τραγωδία...
Το όνομα της Χριστίνα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα ορεινό χωριό της Νότιας Πίνδου, Κορυφή Τρικάλων, για τους λίγους γνωστό ως Καπρό. Δεν έζησε εύκολα χρόνια, καθόλου εύκολα… Γεννήθηκε και μεγάλωσε μες τη φτώχεια, σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από πατέρα. Η μητέρα...
Με έμαθαν από παιδί να αντιμάχομαι τον φόβο. Σε μία ανδρεία με δηλητήριο. Μια γενναιότητα επίπλαστη. -μα αν τα μάτια σου δεν βλέπουν το Θεριό, θα σου επιτεθεί. Και τότε τι θα κάνεις; Θα λες πως δεν πληγιάστηκες; Κι αφού πολύ το σκέφτηκα κατέληξα στο εξής (και να μου...
Τυχαία σκρολάροντας παρατήρησα πως η 14η του Δεκέμβρη θεωρείται παγκόσμια μέρα αγάπης. «Τι κρίμα που δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο άλλες εμπορικές γιορτές… Ίσως σκεφτώ κάτι δημιουργικό μετά τη δουλειά!». Αυτές ήταν οι σκέψεις μου, πριν έρθω αντιμέτωπη με το πιο...
Ήταν μια συνηθισμένη Κυριακή του Αυγούστου με τις εκτυφλωτικές αχτίδες του ήλιου να χαϊδεύουν την επιφάνεια της γης. Το πράσινο της φύσης σε καλούσε να ξαποστάσεις δίπλα του σε κάποιο σκιερό μέρος για να δροσιστείς από τα πλούσια φύλλα που ξεπρόβαλαν από τα δέντρα....
Όσοι «ζήσαμε» γραμμένο με εισαγωγικά χιλιάδες κάνες κεντράρουνε πάνω μας απ’ την ταράτσα του ΟΤΕ κρύο κρύο και μελό με το μακό μας φανελάκι κάνουμε τάχα πως έχουμε παλτό κι ένα – είδες – όλοι μας τόχουμε – βυσινιό νεύρο κάτω...
Υπάρχουν φορές που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω ένα άρθρο, δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Βυθίζομαι στις σκέψεις μου και μετά χάνομαι. Με πιάνει κάτι σαν νοσταλγία, συγκινούμαι. Γράφω σβήνω και ξανά πάλι από την αρχή. Έτσι συνέβη και με αυτό το άρθρο. "Σαν σήμερα θα...
Είναι αλήθεια πως για κάποιους ανθρώπους δεν επιτρέπεται να είσαι διαφορετικός. Τούς προκαλείς συναισθήματα αρνητικά, βλάπτεις τους "τέλειους" εαυτούς τους και γι’ αυτό αντιδρούν κατά σου, επιδεικνύοντας ρατσιστική συμπεριφορά. Ρατσισμός, ναι, μια λέξη τόσο γνώριμη...
"Κάποιες φορές είμαι η τελευταία κουταλιά της ζάχαρης στο βαζάκι. Που θα κάνει τον καφέ σου πιο γλυκό. Κι εσένα πιο χαρούμενο. Ή το τελευταίο snooze από το ξυπνητήρι σου. Που θα σου χαρίσει εκείνα τα επιπλέον λεπτά ονειροπόλησης. Μακριά από εφιάλτες και κακά τέρατα....
Τζενούλα, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω κτηνίατρος… Όχι όχι, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σεφ. Ή μάλλον, γράψε λάθος, ψυχολόγος θέλω να γίνω. Βασικά… Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τον μπαμπά μου. Μια απάντηση που, μετά από...
Βαρύ το χώμα Ο ασ(φυκ)τικός ρεαλισμός που δημιουργεί τη (φαντ)αστική παρακμή έχει ως αποτέλεσμα την ψυχοκοινωνική α(χα)ριστεία. Πρελούδιο Το Ελληνικό Όνειρο Νεκρόπολη Αφυδατωμένοι Οι πενιές της Αλεξάνδρας Αγχόνη Μαλχόλαντ 7 Τεχνολογία: Ωδή στην τραγωδία...
Το όνομα της Χριστίνα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα ορεινό χωριό της Νότιας Πίνδου, Κορυφή Τρικάλων, για τους λίγους γνωστό ως Καπρό. Δεν έζησε εύκολα χρόνια, καθόλου εύκολα… Γεννήθηκε και μεγάλωσε μες τη φτώχεια, σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από πατέρα. Η μητέρα...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.