Δεκαπενταύγουστο στο κέντρο γυρνούσα σαν τον Τσίου καταλήγοντας για μπύρες στη Βαλτετσίου άλλο ένα καλοκαίρι ξεχασμένος στην πρωτεύουσα εγώ, η Ακρόπολη και οι κατσαρίδες στο διαμέρισμα Σεπτέμβριο βγήκα σε άδεια καλοκαιρινή δεν ξαναματαένιωσα τέτοια ηδονή...
Πάντα κατ' αριθμόν γίγνονται -Πυθαγόρας Οι αριθμοί είναι η μόνη πραγματικότητα. Στη δίνη του προσωρινού κι εύθραυστου κόσμου που μας περικλείει, οι αριθμοί είναι η μόνη αλήθεια, ο μόνος σταθερός παράγοντας εν όψει ενός ασταθούς γίγνεσθαι. Τα σώματα είναι αριθμοί, τα...
Έξω έχει αέρα και οι τέντες τριζουν σαν κόκαλα Μέσα σκέψεις με χτυπάν σαν χουλιγκανς με ρόπαλα Κι ο εγκέφαλός μου έχει πήξει σαν αφρόγαλα Δεν κάνω κάτι σωστά επειδή το σπίτι μου είναι ζεστό Κάνω κάτι λάθος γιατί νιώθω κρύος σαν παγωτό Όλα αυτά λες και ζω...
Εκείνη την ημέρα δεν πήγα με τον Γιώργο στον Βόλο. Κάποιος ρομαντικός -όχι εγώ- θα έλεγε πως ήταν γραφτό να τη γνωρίσω τη νύχτα που τα ρολόγια θα γύριζαν μία ώρα πίσω με αποτέλεσμα τώρα να τη σκέφτομαι μια ώρα περισσότερο. Το επόμενο μεσημέρι κάθισα μ' ένα...
Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Τόπος στεγνός σαν τους κάβους που βιράρανε σε κάποιο ρυμουλκό της Σενεγάλης Ή ανυπόφορος όπως το θεϊικό, που έτρεχε στο deck και στα αμπάρια του λιονταριού, ένα καλοκαιρινό μήνα του ‘21 κάπου στην Γουινέα Μισές ήταν οι μέρες που γνώρισα πρώτη φορά τη φτώχεια στη γη...
Παρατηρούσα τις προάλλες το αγαπημένο μου βιβλίο και συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου μοιάζει. Πόσο πολύ σου μοιάζει. Και γενικότερα πόσες ομοιότητες έχουμε με τα βιβλία. Είναι επιβλητικά στην όψη κι εκπέμπουν μυστήριο. Μαθαίνεις λίγες λέξεις γι' αυτά κι...
Δεκαπενταύγουστο στο κέντρο γυρνούσα σαν τον Τσίου καταλήγοντας για μπύρες στη Βαλτετσίου άλλο ένα καλοκαίρι ξεχασμένος στην πρωτεύουσα εγώ, η Ακρόπολη και οι κατσαρίδες στο διαμέρισμα Σεπτέμβριο βγήκα σε άδεια καλοκαιρινή δεν ξαναματαένιωσα τέτοια ηδονή...
Πάντα κατ' αριθμόν γίγνονται -Πυθαγόρας Οι αριθμοί είναι η μόνη πραγματικότητα. Στη δίνη του προσωρινού κι εύθραυστου κόσμου που μας περικλείει, οι αριθμοί είναι η μόνη αλήθεια, ο μόνος σταθερός παράγοντας εν όψει ενός ασταθούς γίγνεσθαι. Τα σώματα είναι αριθμοί, τα...
Έξω έχει αέρα και οι τέντες τριζουν σαν κόκαλα Μέσα σκέψεις με χτυπάν σαν χουλιγκανς με ρόπαλα Κι ο εγκέφαλός μου έχει πήξει σαν αφρόγαλα Δεν κάνω κάτι σωστά επειδή το σπίτι μου είναι ζεστό Κάνω κάτι λάθος γιατί νιώθω κρύος σαν παγωτό Όλα αυτά λες και ζω...
Εκείνη την ημέρα δεν πήγα με τον Γιώργο στον Βόλο. Κάποιος ρομαντικός -όχι εγώ- θα έλεγε πως ήταν γραφτό να τη γνωρίσω τη νύχτα που τα ρολόγια θα γύριζαν μία ώρα πίσω με αποτέλεσμα τώρα να τη σκέφτομαι μια ώρα περισσότερο. Το επόμενο μεσημέρι κάθισα μ' ένα...
Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.