Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
18. Η σημαντικότερη δουλειά του ανθρώπου είναι να δουλεύει με τον εαυτό του κι ας μην του κολλάει κανείς ένσημα για αυτό. Όμως δε φτάνει μόνο αυτή, πρέπει ταυτόχρονα να είναι μαθηματικός, να ξέρει να λύνει προβλήματα. Να είναι αθλητής, να πηδά τα εμπόδια και να έχει...
Νύχτα… η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας…όταν ο ήλιος αρχίζει και δύει και δίνει τη θέση του σιγά σιγά στη σελήνη. Τότε που τα όνειρα και οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα και ανταποκρίνονται στα θέλω και τα πιστεύω σου. Αυτές οι ώρες είναι οι αγαπημένες σου, τότε που...
Μες την ξαστεριά της νύχτας Ακούω τα βήματα Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ Χιονοθύελλα αστεριών Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα Κλειστά παράθυρα Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου Κοιτάω πίσω από το τζάμι Χειμώνας και ο χρόνος...
Έξω έχει αέρα και οι τέντες τριζουν σαν κόκαλα Μέσα σκέψεις με χτυπάν σαν χουλιγκανς με ρόπαλα Κι ο εγκέφαλός μου έχει πήξει σαν αφρόγαλα Δεν κάνω κάτι σωστά επειδή το σπίτι μου είναι ζεστό Κάνω κάτι λάθος γιατί νιώθω κρύος σαν παγωτό Όλα αυτά λες και ζω...
Εκείνη την ημέρα δεν πήγα με τον Γιώργο στον Βόλο. Κάποιος ρομαντικός -όχι εγώ- θα έλεγε πως ήταν γραφτό να τη γνωρίσω τη νύχτα που τα ρολόγια θα γύριζαν μία ώρα πίσω με αποτέλεσμα τώρα να τη σκέφτομαι μια ώρα περισσότερο. Το επόμενο μεσημέρι κάθισα μ' ένα...
Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.