Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
18. Η σημαντικότερη δουλειά του ανθρώπου είναι να δουλεύει με τον εαυτό του κι ας μην του κολλάει κανείς ένσημα για αυτό. Όμως δε φτάνει μόνο αυτή, πρέπει ταυτόχρονα να είναι μαθηματικός, να ξέρει να λύνει προβλήματα. Να είναι αθλητής, να πηδά τα εμπόδια και να έχει...
Νύχτα… η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας…όταν ο ήλιος αρχίζει και δύει και δίνει τη θέση του σιγά σιγά στη σελήνη. Τότε που τα όνειρα και οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα και ανταποκρίνονται στα θέλω και τα πιστεύω σου. Αυτές οι ώρες είναι οι αγαπημένες σου, τότε που...
Μες την ξαστεριά της νύχτας Ακούω τα βήματα Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ Χιονοθύελλα αστεριών Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα Κλειστά παράθυρα Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου Κοιτάω πίσω από το τζάμι Χειμώνας και ο χρόνος...
Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας Ήρθες ξαφνικά και τυχαία «Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή», έτσι μου είπες. Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος...
Απλώνει το πέπλο του παντού και σε τυλίγει… Στην αρχή σε προσεγγίζει δειλά δειλά και σε αγκαλιάζει. Έπειτα σιγά σιγά σε σφίγγει. Η αγκαλιά γίνεται μέγγενη και σε «πνίγει». Νιώθεις να ασφυκτιάς και παλεύεις με ό,τι δύναμη σου έχει απομείνει… Με κάθε σπιθαμή του κορμιού...
Two pieces of a whole? light and dark, fire and water, heaven and hell. All my life has been marked by contradictions. Chaos has been running in my veins. Golden tentacles of light and dark shadows circle my heart. See me for what I am. A luminous being, with...
Τη νύχτα όλα φαντάζουν σκοτεινά, Τίποτα δε γίνεται πια σωστά Οι σκέψεις είναι μονάχα θολές, Μπλεγμένες, αραχνοΰφαντες κλωστές Βουητό στο κεφάλι η φωνή η δική σου, Νανουρίζει τους ψιθύρους που έχεις στην ψυχή σου Μεθυσμένα τα χείλη διψούν για παραμύθια, Μονάχα τα αυτιά...
Υπάρχουν μέρες που ακόμα και ο ήλιος δεν έχει όρεξη για πολλά - πολλά. Κλείνεται στο σπίτι του κατεβάζει τα ρολά και βαριέται να λάμψει. Αφήνει αναπάντητες τις κλήσεις της Γης κι όταν αυτή τον επισκέπτεται εκείνος πετάει δύο - τρία σύννεφα πάνω του κάθεται με τα πόδια...
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
18. Η σημαντικότερη δουλειά του ανθρώπου είναι να δουλεύει με τον εαυτό του κι ας μην του κολλάει κανείς ένσημα για αυτό. Όμως δε φτάνει μόνο αυτή, πρέπει ταυτόχρονα να είναι μαθηματικός, να ξέρει να λύνει προβλήματα. Να είναι αθλητής, να πηδά τα εμπόδια και να έχει...
Νύχτα… η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας…όταν ο ήλιος αρχίζει και δύει και δίνει τη θέση του σιγά σιγά στη σελήνη. Τότε που τα όνειρα και οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα και ανταποκρίνονται στα θέλω και τα πιστεύω σου. Αυτές οι ώρες είναι οι αγαπημένες σου, τότε που...
Μες την ξαστεριά της νύχτας Ακούω τα βήματα Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ Χιονοθύελλα αστεριών Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα Κλειστά παράθυρα Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου Κοιτάω πίσω από το τζάμι Χειμώνας και ο χρόνος...
Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας Ήρθες ξαφνικά και τυχαία «Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή», έτσι μου είπες. Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.