0% flex, 100% ΛΕΞ.

Η νύχτα της 14ης Ιουνίου 2019 ήταν μια βραδιά που θα μείνει αξέχαστη τόσο σε μένα, όσο και σε κάθε αληθινό λάτρη της χιπ-χοπ και ραπ μουσικής γενικότερα που ήταν παρών στο θέατρο Πέτρας. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Όταν πας να παρακολουθήσεις – αν όχι τον κορυφαίο mc της χώρας – έναν από τους καλύτερους να ερμηνεύει τα αγαπημένα σου κομμάτια, και αυτός κάνει – όπως ακριβώς περίμενες και ακόμα περισσότερη – κατάθεση ψυχής πάνω στο stage;

Ο πόνος των φτωχών γίνεται η τέχνη των αστών. ( ΛΕΞ – ΚΟΡΑΚΙΑ )

Παρόλο που είχα εξασφαλίσει το ρεπό μου βδομάδες πριν, ήταν μια αγχωτική μέρα. Η συναυλία άρχιζε γύρω στις 8 μ.μ. και τα Μ.Μ.Μ. είχαν στάση εργασίας μέχρι τις 5. Καταλαβαίνεις οπότε πως υπήρχε μία σύγχυση με λεωφορεία, δρομολόγια, συνωστισμό επιβατών, πόσο μάλλον αν προσθέσεις και την ζέστη μες στην εξίσωση. Αλλά στο τέλος της ημέρας τίποτα από αυτά δεν ένοιαζε κανέναν.

Αφού έφτασα Πετρούπολη από Παλλήνη μετά από κάνα κάνα τρίωρο, συνάντησα σχεδόν αμέσως τα φιλαράκια μου. Προμηθευτήκαμε με την απαραίτητη ποσότητα μπύρας σε κουτάκια από το μίνι μάρκετ πιο κάτω, και ανηφορήσαμε προς το θέατρο Πέτρας. Φτάνοντας εκεί γύρω στις 8, δεν μπορούσαμε παρά να ήμασταν μες στον ενθουσιασμό! Όπου έστρεφες το βλέμμα σου έβλεπες άτομα με την ίδια κ@υλα με ‘σενα! Λεπτό με λεπτό το μέρος γέμιζε όλο και περισσότερο, ταυτόχρονα τα vibes στην ατμόσφαιρα ήταν τέτοια που προμήνυαν ακριβώς το τι θα επακολουθήσει.

 

Βεβαίως και αγοράσαμε μπλουζάκια από το stand λίγο πιο πέρα και βεβαίως γίναμε αυτοκόλλητοι με αυτά για τις επόμενες μέρες! Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και πήγαμε πιο κοντά στην σκηνή. Η αναμονή ήταν μεγάλη. Είχε πάει πια 9.30, όταν σχεδόν είχε νυχτώσει και το πλήθος είχε πλέον πάρει κι αυτό τη θέση του : γύρω – γύρω από τη σκηνή, στο αμφιθέατρο πιο πέρα, ακόμα και στα βράχια. Ναι! Ακόμα και στα βράχια! Τότε ήταν και που έκανε την εμφάνισή του στο stage καλυμμένος με μαύρο fullface ο HGEMONA$, αναλαμβάνοντας επιτυχημένα το opening της βραδιάς. Χωρίς κανένα disrespect προς τον Ηγεμόνα, φαινόταν φανερά πως το κοινό ”έβραζε” και πως η πλειονότητα αυτού, το μόνο που περίμενε ήταν τον ΛΕΞ να πιάσει στα χέρια του το mic. Πολλοί ήταν όμως αυτοί που την επόμενη μέρα τον αναζήτησαν στο Youtube. 😉

 

Η στιγμή για την οποία αδημονούσε τόσο το κοινό είχε φτάσει! Τα beats του DOF TWOGEE και του ASTO PASAM σιγούν, τα φώτα χαμηλώνουν και το κοινό αντιλαμβάνεται πως αυτή τη φορά αποκλείεται να κάνει πάλι λάθος! Είναι η στιγμή που ο ΛΕΞ θα βγει στη σκηνή, όσο 10.000+ άτομα τον υποδέχονται με το γνωστό σύνθημα : ”SOLO ΛΕΞ SOLO ΛΕΞ” ! Με τον ρυθμό της μεγάλης του επιτυχίας ”VITTORIO” ξεκίνησε το live που όλοι οι φίλοι της ραπ μουσικής περίμεναν με ανυπομονησία, θέτοντας τις βάσεις για μία λαμπερή βραδιά. Δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες καπνογόνα έκαναν την εμφάνισή τους τόσο στην είσοδο του ΛΕΞ όσο και καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας, δίνοντάς της την εικόνα ενός ποδοσφαιρικού ντέρμπι αιωνίων αντιπάλων!

 

Ερμηνεύοντας την πλειοψηφία των τραγουδιών των 2 άλμπουμ του, όπως και άλλα παλιά singles του με acapella ρυθμό, κρατούσε κάθε δευτερόλεπτο τους παρευρισκομένους σε εγρήγορση. Επίσης, η εμφάνιση από το πουθενά του ”ψηλού” (ΣΑΝΤΑΜ) στη σκηνή κατά την ερμηνεία του τραγουδιού ”ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ” , ήταν κάτι που περιμέναμε αλλά και δεν περιμέναμε. Με την κίνηση αυτή ήταν σαν να έλουζε τη φλόγα του κοινού με βενζίνη, προσθέτοντας ταυτόχρονα περισσότερο ενδιαφέρον στη βραδιά. Στη συνέχεια τραγούδησε τα δύο του μέχρι τότε κομμάτια ( ELLI , ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ), παραδίδοντας τη σκυτάλη πάλι στον ΛΕΞ, καθώς η συναυλία έβαινε σίγα – σιγά προς το τέλος της.

 

Για το τέλος ο μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς άφησε το πιο πρόσφατο τραγούδι του, το ”ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”. Εκεί τα ντεσιμπέλ, τα καπνογόνα και η … παράνοια αυξήθηκαν στο μέγιστο, δίνοντας το κλείσιμο που άρμοζε στην μεγαλύτερη ραπ συναυλία που έχει λάβει χώρα ποτέ στην Ελλάδα.

 

Χωρίς ίχνος playback, για 2 ώρες ή αλλιώς 120 λεπτά, ο τύπος παρέδωσε μαθήματα σε πολλούς τομείς. Καταθέτοντας ψυχή και φωνή, χάρισε στο ακούραστο και απαιτητικό κοινό της Αθήνας στιγμές μοναδικές, που δύσκολα θα μπορέσει ποτέ να προσφέρει άλλος ράπερ καλλιτέχνης. Ο κόσμος με τη σειρά του έδειξε να αναγνωρίζει την ”εκπροσώπηση του γνήσιου” και να τη σέβεται δεόντως, απαλλαγμένο από προκαταλήψεις και μόδες της εποχής. Όσο για την προσφορά του στη ραπ μουσική; Έθεσε τον πήχη ποολύ ψηλά, μα το κυριότερο είναι ότι έδειξε πως, παρά τις όποιες ενστάσεις, το ”αληθινό” ζει και βασιλεύει ανάμεσά μας μέχρι και σήμερα.

 

 

– Όπως με κρίνω εγώ ποιος θα με κρίνει; – ( Κανείς! ) – Είναι απ’τον δρόμο και στον δρόμο θα μείνει. – ( Τσιμέντο! )

Υ.Γ. : Τα λέμε στις 16/11 στο Gazi Music Hall! 😉

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 4.6 / 5. Ψήφοι: 11

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Ένα γράμμα που δεν θα σταλθεί ποτέ…

Ένα γράμμα που δεν θα σταλθεί ποτέ…

Υπάρχουν φορές που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω ένα άρθρο, δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Βυθίζομαι στις σκέψεις μου και μετά χάνομαι. Με πιάνει κάτι σαν νοσταλγία, συγκινούμαι. Γράφω σβήνω και ξανά πάλι από την αρχή. Έτσι συνέβη και με αυτό το άρθρο.   "Σαν σήμερα θα...

Διαβάστε Περισσότερα
Όταν μεγαλώσω

Όταν μεγαλώσω

Τζενούλα, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;   Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω κτηνίατρος… Όχι όχι, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σεφ. Ή μάλλον, γράψε λάθος, ψυχολόγος θέλω να γίνω. Βασικά… Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τον μπαμπά μου. Μια απάντηση που, μετά από...

Διαβάστε Περισσότερα
Αυτή την φορά θα σας μιλήσω για έναν άνθρωπο που με στιγμάτισε…

Αυτή την φορά θα σας μιλήσω για έναν άνθρωπο που με στιγμάτισε…

Το όνομα της Χριστίνα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα ορεινό χωριό της Νότιας Πίνδου, Κορυφή Τρικάλων, για τους λίγους γνωστό ως Καπρό. Δεν έζησε εύκολα χρόνια, καθόλου εύκολα… Γεννήθηκε και μεγάλωσε μες τη φτώχεια, σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από πατέρα.  Η μητέρα...

Διαβάστε Περισσότερα
Ένα γράμμα που δεν θα σταλθεί ποτέ…

Ένα γράμμα που δεν θα σταλθεί ποτέ…

Υπάρχουν φορές που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω ένα άρθρο, δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Βυθίζομαι στις σκέψεις μου και μετά χάνομαι. Με πιάνει κάτι σαν νοσταλγία, συγκινούμαι. Γράφω σβήνω και ξανά πάλι από την αρχή. Έτσι συνέβη και με αυτό το άρθρο.   "Σαν σήμερα θα...

Διαβάστε Περισσότερα
Όταν μεγαλώσω

Όταν μεγαλώσω

Τζενούλα, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;   Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω κτηνίατρος… Όχι όχι, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σεφ. Ή μάλλον, γράψε λάθος, ψυχολόγος θέλω να γίνω. Βασικά… Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τον μπαμπά μου. Μια απάντηση που, μετά από...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This