Ο άνθρωπος, μεταξύ άλλων, διακρίνεται για τις ιδέες του και την εξελισσόμενη σκέψη που διαθέτει. Η αλληλεπίδραση ανθρώπων και ιδεών που ακούγονται ανά τον κόσμο συμβάλλει στην πρόοδο του κοινωνικού βίου και, κυρίως, του πνευματικού μας επιπέδου. Οι νέες αντιλήψεις και απόψεις περί διαφόρων θεμάτων (τρόπος ζωής, συμπεριφοράς κλπ.) γίνονται αντικείμενο αντιδράσεων, τις περισσότερες φορές, και αψιμαχιών κι έτσι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και σοβαρά τεκμήρια για να αποτελέσουν μέρος του όλου και της καθημερινότητας.
Η μισαλλοδοξία που μας χαρακτηρίζει πολλές φορές δε μας επιτρέπει να δούμε την πραγματικότητα που έχουμε οι ίδιοι στο μυαλό μας από άλλη οπτική και μας φυλακίζει μέσα στο κελί της μονομέρειας και της πλάνης. Ο κόσμος έχει διαρκώς ανάγκη από νέες ιδέες και φρέσκα μυαλά, αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται σοφία, προοδευτικότητα, ανεκτικότητα και απέραντη φαντασία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος λίγο έλειψε να αφορισθεί από τη Χριστιανική Εκκλησία εξ αιτίας των έργων του «Ο τελευταίος πειρασμός», «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και «Καπετάν Μιχάλης» δίνοντας μάλιστα την απάντηση: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή…», και το αντίστοιχο του Λέωντος Τολστόι, που αφορίσθηκε το 1901, δύο χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση του έργου του «Η Ανάσταση».
Αποτελεί γενικό κανόνα το γεγονός πως όσο υπάρχει η Παλιά Γενιά, οι νέες και προοδευτικές αντιλήψεις βρίσκουν μπροστά τους ένα μεγάλο τείχος. Το μόνο που πρέπει να κάνουν τότε είναι να περιμένουν να ξεθωριάσει αυτό το τείχος και να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου μαζί με ό τι αυτό έκρυβε πίσω του. Τα πράγματα αλλάζουν όταν αλλάζει η καθημερινότητα, όταν έρχονται νέα πρόσωπα στο προσκήνιο, που δεν είναι πάντα με σοφία και φρόνηση, αρκεί να έχουν κάποια δύναμη και επιρροή στο πλήθος. Πολλές φορές είναι αναγκαίο να έρθει η Νέα Γενιά για να καταξιωθούν άνθρωποι με σπουδαίο έργο και πρωτότυπη σκέψη. Πολλοί είναι μάλιστα αυτοί που έγιναν αποδεκτοί και απέκτησαν μεγάλη φήμη μετά θάνατον, τους οποίους μνημονεύουμε σήμερα χρησιμοποιώντας τα λόγια τους και θα συνεχίσουμε να μνημονεύουμε για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα.
Εάν θελήσουμε να προσαρμόσουμε τα παραπάνω στην σημερινή κοινωνία και πραγματικότητα, θα εντοπίσουμε ορισμένα σημεία που όλοι μας έχουμε σκεφτεί ή βιώσει. Το λεγόμενο «χάσμα γενεών» έχει τη διαχρονικότητά του και δεν είναι παρά η αποτροπή των γονιών ή, κυρίως, των παππούδων από το να κάνουμε μια πράξη ή να ενστερνιστούμε μια ιδέα που αντιμάχεται τις παλιές και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις. Έχει να κάνει τόσο με τη νέα θεώρηση των πραγμάτων όσο και με την προσκόλληση των παλαιοτέρων σε ορισμένες θέσεις, μονομερείς και ανεξέταστες.
Από πλευράς μας, εμείς θα συνεχίσουμε να φέρνουμε στο φως καινούργιες οπτικές και ποικίλες πραγματικότητες, με τη ελπίδα πως θα μάθουμε κάποτε να έχουμε μια όσο το δυνατόν πανοραμική όψη των πραγμάτων. Το ορθότερο είναι (κι αυτή είναι μια άποψη για άλλους υποκειμενική και για άλλους αντικειμενική) να θέτουμε επί τάπητος όλο και περισσότερες θέσεις και ιδέες, χωρίς να απορρίπτουμε καμία εκ γυμνού οφθαλμού, αλλά να τις συγκρίνουμε και να βγάζουμε τα δικά μας, προσωπικά και μοναδικά συμπεράσματα.
Γεννηθείς 25 μέρες μετά την είσοδο του 21ου αιώνα, μετανάστης τόσο από άλλη χώρα όσο και εσωτερικός, μεγαλωμένος στη Λαμία, είμαι από το 2018 φοιτητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λάτρης του αθλητισμού, με μεγάλη συμπάθεια στο ποδόσφαιρο και ερωτευμένος με την κλασική λογοτεχνία (ειδικώς με τους Ρώσους Ντοστογιέφσκι και Τολστόι). Κάτοικος πλέον του δήμου Ζωγράφου απολαμβάνω τη φοιτητική μου ζωή ανακαλύπτοντας νέα μέρη (κυρίως εντός Αττικής) και ψάχνοντας νέες ασχολίες και δραστηριότητες.
0 Σχόλια