Πόσο εύκολο είναι, άραγε, για κάποιον να συγκρατήσει το θυμό του όταν ακούει μια άποψη που διαφέρει, αν δεν είναι εντελώς αντίθετη, με αυτή που τόσο καιρό υποστήριζε και υπηρετούσε; Έχουμε την τάση να αντιμετωπίζουμε με αρνητική διάθεση ό,τι δεν συμβαδίζει με τα δικά μας πιστεύω και ανεβάζουμε τους τόνους όταν θέτουμε επί τάπητος θέματα για τα οποία δεν υπάρχει ένας κοινός άξονας τοποθέτησης μεταξύ των ανθρώπων. Είναι σαφές πως ο καθένας ακολουθεί τη δική του μοναδική πορεία και αλληλεπιδρά διαφορετικά με τους γύρω του, σχηματίζοντας μια κοσμοθεωρία πρωτότυπη, που εξαρτάται από τις γνωριμίες, τις γνώσεις και τις εμπειρίες του.
Πολλές φορές προσπαθούμε να επιβάλουμε την οπτική μας, θεωρώντας την ως τη μόνη σωστή άποψη, χωρίς να εξετάζουμε ή να δίνουμε προσοχή στα λεγόμενα των συνομιλητών μας. Κάτι τέτοιο μας οδηγεί σε μονοδιάστατες θεωρήσεις και δε μας επιτρέπει να θέσουμε σε λειτουργία την κριτική μας σκέψη, μαζεύοντας κι άλλες διαστάσεις συγκρίνοντάς τες μεταξύ τους. Βεβαίως, ακόμα κι αν προσπαθούσαμε, έστω και πιέζοντας τον εαυτό μας, να κάνουμε μια σύγκριση απόψεων το πιθανότερο είναι πως θα επιλέγαμε πάλι τη δική μας, καθώς είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να αλλάξει πλευρά και να εγκαταλείψει αυτό με το οποίο έτρεφε τόσο καιρό τη σκέψη του.
Θα έπρεπε να θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας την ηθική υποχρέωση να σεβόμαστε τουλάχιστον τις σκέψεις (και όχι μόνο φυσικά) των υπολοίπων, αν όχι να τις ενστερνιζόμαστε. Κι αυτό αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας υγιούς κοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων. Όταν δε σεβόμαστε τις απόψεις κάποιου προσβάλλουμε την ταυτότητά του, το παρελθόν και τον χαρακτήρα του.
Άλλως τε σε κάθε δημοκρατική επικράτεια αναγνωρίζεται η σχεδόν πλήρης ελευθερία έκφρασης στους πολίτες της. Υπάρχει λόγος που ο νόμος προστατεύει αυτό το δικαίωμα και καταδικάζει μόνο τις πράξεις. Τις αλλαγές σε μία κοινωνία τις φέρνουν οι πράξεις, οι ιδέες είναι ο κινητήριος μοχλός που όσο παραμένει ανενεργός είναι ακίνδυνος (όταν αφορά ακραίες θέσεις). Δηλαδή, προβλήματα δε δημιουργούν οι απόψεις καθαυτές ορισμένων ατόμων αλλά η επιθυμία τους να τις εφαρμόζουν στην πράξη.
Από την πλευρά μας, λοιπόν, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπ’ όψιν όσο το δυνατόν περισσότερες απόψεις για κάθε θέμα ώστε να αποκτήσουμε μια πιο σφαιρική θέαση των πραγμάτων. Και μάλιστα να χαιρόμαστε όταν διαφωνούμε μεταξύ μας, γιατί μόνο έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να μάθουμε κάτι καινούργιο. Όταν οι απόψεις συμπίπτουν και ακούμε αυτό που ήδη γνωρίζουμε λαμβάνουμε απλώς μια στιγμιαία συναισθηματική ικανοποίηση κι όχι μια νέα οπτική, το οποίο θα έπρεπε να αποζητούμε.
Γεννηθείς 25 μέρες μετά την είσοδο του 21ου αιώνα, μετανάστης τόσο από άλλη χώρα όσο και εσωτερικός, μεγαλωμένος στη Λαμία, είμαι από το 2018 φοιτητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λάτρης του αθλητισμού, με μεγάλη συμπάθεια στο ποδόσφαιρο και ερωτευμένος με την κλασική λογοτεχνία (ειδικώς με τους Ρώσους Ντοστογιέφσκι και Τολστόι). Κάτοικος πλέον του δήμου Ζωγράφου απολαμβάνω τη φοιτητική μου ζωή ανακαλύπτοντας νέα μέρη (κυρίως εντός Αττικής) και ψάχνοντας νέες ασχολίες και δραστηριότητες.
0 Σχόλια