Μέσα σε αίθουσες με έδρανα και περιορισμούς δεν μπορούν όλοι να βρουν την ζωή τους. Είναι άραγε το βάρος όλων αυτών των κοινωνικών «πρέπει» που μας οδηγεί στο τρίτο σκαλοπάτι της εκπαίδευσης ή η πραγματική επιθυμία μας για γνώση; «Πήγαινε να μάθεις γράμματα, πήγαινε γιατί μόνο το πανεπιστήμιο σε κάνει άνθρωπο, γίνε επιστήμονας, μόνο τότε θα προοδεύσεις και θα συνεισφέρεις στους υπόλοιπους».
Τα παραπάνω είναι λίγες μόνο από τις ατάκες- μεθόδους πειθούς για να αποκτήσει κάποιος το πολυπόθητο πτυχίο, να καταρτιστεί στον κλάδο που έχει επιλέξει (κι ας μην είναι πάντα αυτός που κάνει τις επιλογές) και να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά.
Είναι αξιοθαύμαστο να βλέπεις νέους με θέληση να ακολουθούν και να προοδεύουν στους χώρους, στα «χωράφια» της παντογνωσύνης που ονειρεύτηκαν για τους εαυτούς τους. Είναι ανακουφιστικό να υπάρχουν στην κοινωνία άνθρωποι με αγάπη και ουσιαστικό ενδιαφέρον γι’ αυτό που κάνουν. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους; Με εκείνους που δεν μπορούν να χωρέσουν το μυαλό τους σε προγράμματα, εξεταστικές και βιβλιογραφίες; Με εκείνους που η σκέψη τους είναι κοφτερή σαν ξυράφι, το πνεύμα τους αγέρωχο και οι ιδέες τους από ατσάλι;
Οι απλοί αυτοί άνθρωποι, που το μόνο απλό που τους διέπει είναι η πολυπλοκότητα της ύπαρξης τους, προτιμούν να διαβάζουν λογοτεχνία χωρίς να κλίνουν προς την φιλολογία, προτιμούν να γράφουν μουσική χωρίς να κλίνουν προς την τέχνη, προτιμούν να «συνταγογραφούν» την ζωή τους περισσότερο με τα προστάγματα της φύσης τους παρά με τους κοινωνικά αποδεκτούς κανόνες, τους τίτλους και τις υποσχέσεις για υπεροχή και αναγνώριση. Κι αν οι άνθρωποι αυτοί αναγκαστούν να περάσουν τις πύλες ενός πανεπιστημίου μόνο και μόνο για το όνομα του Πανεπιστημίου, το μόνο που θα κερδίσουν είναι ατέλειωτες ώρες πλήξης και αμφισβήτησης της τάξης των πραγμάτων χτυπώντας τα κεφάλια τους στα έδρανα.
Όχι, δεν ισχυριζόμαστε ότι η η πανεπιστημιακή σταδιοδρομία είναι σαχλή, περιττή και αχρείαστη, βροντοφωνάζουμε όμως ότι δεν είναι μονόδρομος. Δεν είναι αποκλειστικό μονοπάτι προς την ευτυχία, την επιτυχία και την αξιοπρεπή διαγωγή του βίου. Ο καθένας γνωρίζει τις κλίσεις, τα ταλέντα και τα όνειρα του καλύτερα από την κοινωνία και οι πράξεις του πρέπει να συμβαδίζουν με τους στόχους που εκείνος θέτει και επιλέγει να πραγματοποιήσει.
Δεν χρειάζεται όλοι να γίνουν επιστήμονες, δεν χρειάζεται όλοι να βαπτιστούν καλλιτέχνες, για να ησυχάσει το τέρας της κριτικής και του «κουτσομπολιού». Ας κυνηγήσει ο καθένας τα όνειρα του εκεί που πιστεύει πως μπορούν να γεννηθούν οι προϋποθέσεις για την πραγμάτωση τους, είτε αυτά ευδοκιμούν σε διαδρόμους με κίτρινα πλακάκια και βαρύγδουπα ονόματα, είτε σε ένα γκαράζ στην άκρη μιας κεντρικής λεωφόρου. Οι πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι με αυθεντικούς σκοπούς και πράξεις ανθίζουν μόνο εκεί που επιλέγουν να δείξουν το φως τους.
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
0 Σχόλια