ΕΜΠΡΟΣ ΠΙΣΩ

Τις τελευταίες ώρες παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται με ξέφρενο ρυθμό μια λαίλαπα επεισοδίων ανάμεσα σε φοιτητές και δυνάμεις της αστυνομίας. Σίγουρα, δεν είναι κάτι που ακούγεται για πρώτη φορά στα χρονικά. Μόνο που αυτή τη φορά το θέμα είναι σοβαρότερο από τις προηγούμενες. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Το πρωί της Κυριακής 10 Νοεμβρίου έφοδος της αστυνομίας έλαβε χώρα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α) καθ’ υπόδειξη της Συγκλήτου, η οποία προέβη σε καταγγελίες για παράνομη δράση κυκλωμάτων εντός της σχολής. Πράγματι, κατά τον έλεγχο βρέθηκαν κράνη, ρόπαλα, μολότοφ, κοντάρια και τα συναφή εργαλεία επιδρομής. Μετά και αυτήν την εξέλιξη η Σύγκλητος του Ο.Π.Α ανέστειλε τη λειτουργία της σχολής ως και την Κυριακή 17 Νοέμβρη.

Έτσι, το επόμενο πρωί, κάτω από αυτές τις συνθήκες, φοιτητές κατευθύνθηκαν στη σχολή της ΑΣΟΕΕ προκειμένου να διαμαρτυρηθούν τόσο για το κλείσιμο του ιδρύματος όσο και για θέματα που για μήνες τώρα απασχολούν τους φοιτητικούς συλλόγους απανταχού, με κυριότερο το θέμα του ασύλου των πανεπιστημίων. Αφού έσπασαν την κλειδαριά, μπήκαν στο προαύλιο και ξεκίνησαν τη διαμαρτυρία τους. Έτσι, άνθρωποι των ΜΑΤ εισέβαλαν στο χώρο που ήταν συγκεντρωμένοι οι διαδηλωτές και ξεκίνησαν την επιχείρηση «εκκένωσης», εκτοξεύοντας δακρυγόνα και προβαίνοντας σε άλλες πράξεις βίας. Αποτέλεσμα των αστυνομικών ενεργειών ήταν να τραυματιστούν τουλάχιστον τρεις φοιτητές καθώς και δύο αστυνομικοί, ενώ προσήχθησαν τρία άτομα.

Δεν γνωρίζω αν θα μπορούσε κάποιος να μείνει ψύχραιμος αντικρίζοντας τους άνδρες τον ΜΑΤ να περνούν την κεντρική πύλη του κτηρίου και να παρατάσσονται στο προαύλιο απέναντι από τους φοιτητές. Ακόμα και αν πρόθεση των οργάνων της αστυνομίας δεν ήταν η δημιουργία επεισοδίων, όπως θέλω να πιστεύω, μόνο το θέαμα της εισόδου των ενστόλων στον ακαδημαϊκό χώρο προκαλεί ταραχή. Πολλώ δε μάλλον όταν οι διαμαρτυρόμενοι εντός της σχολής δεν ήταν προκλητικοί και με το μαχαίρι στα δόντια, αλλά ξεκάθαρος σκοπός τους ήταν να εξωτερικεύσουν τις ανησυχίες τους και να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους για ανοιχτό πανεπιστήμιο.

Επιπλέον, βλέπω με ανησυχία να εξελίσσεται μια κόντρα ανάμεσα στους φοιτητές και τους αστυνομικούς, καθώς οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα έχουν ενισχυθεί εκατέρωθεν κατά πολύ μετά και την επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ τη Δευτέρα. Θεωρώ πως σε μια χώρα που έχει βιώσει στο πετσί της τις συνέπειες της διχόνοιας θα ήταν εγκληματικό κατά του ίδιου μας του έθνους να καλλιεργείται μια νέα διαμάχη που βάζει φοιτητές και αστυνομικούς σε αντίπαλα στρατόπεδα. Γεγονότα σαν και αυτό της Δευτέρας το μόνο που καταφέρνουν είναι να σπέρνουν την ανησυχία ανάμεσα στους πολίτες ενώ δυναμώνουν και το μένος των αστυνομικών για τους φοιτητές και των φοιτητών για τους αστυνομικούς.

Προφανώς, μετά από ένα τέτοιο συμβάν δεν είναι δυνατόν να μην ξανατεθεί στο τραπέζι το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Εκτιμώ και σέβομαι την άποψη των ανθρώπων που στηρίζουν την κατάργηση του. Αποτελούν πολίτες που έχουν βαρεθεί να ακούν για γιάφκες, για συγκρούσεις με βόμβες μολότοφ, για βανδαλισμούς κτηρίων. Αισθάνονται ανησυχία για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης και επόμενο είναι να σκεφτούν την ευκολότερη των λύσεων: την καταστολή. Ωστόσο, εάν το άσυλο δεν είχε καταργηθεί μέχρι και την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου, κανένα επεισόδιο και κανένας τραυματισμός δεν θα είχε συμβεί, διότι πολύ απλά δεν επρόκειτο για επέλαση των «μπαχαλάκηδων» (πόσο τη σιχαίνομαι αυτήν τη λέξη) που το μόνο για το οποίο ζουν είναι η συμπλοκή με τους αστυνομικούς αλλά για κινητοποίηση συνειδητοποιημένων νέων που διεκδικούσαν ανοιχτά πανεπιστημιακά ιδρύματα και καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης. Κανείς δε φορούσε κουκούλα, κανείς δεν κουβαλούσε καδρόνια ή ρόπαλα. Επομένως, η σύγχυση φοιτητών με ανθρώπους που βλάπτουν την εκπαίδευση είναι όχι απλώς λανθασμένη, αλλά και νοσηρή.

Κάθε πράξη βίας, λόγου χάριν στο Πολυτεχνείο, όπου κουκουλοφόροι κατασκευάζουν μολότοφ και αφού βγουν έξω να τις πετάξουν μπαίνουν ξανά μέσα μέχρι να είναι έτοιμοι για την επόμενη ρίψη, βρίσκοντας καταφύγιο στο χώρο του πανεπιστημίου συνιστά κατάφορη παραβίαση του ασύλου. Σε καμία περίπτωση το άσυλο δεν προστατεύει ούτε καλύπτει βίαιες ενέργειες, αλλά εδραιώνει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών στον ακαδημαϊκό χώρο. Έτσι, αντί να καταργήσουμε το μοναδικό μέτρο που εγγυάται τη δημοκρατία στις ανώτατες σχολές εκπαίδευσης, υποχρέωσή μας είναι να το προστατεύσουμε και να μην επιτρέψουμε να συμβεί κανένα παρατράγουδο στην καρδιά των πανεπιστημίων με ΜΑΤ, ασπίδες, κλομπ και αστυνομικά άρβυλα.

Η εξέγερση της 17ης Νοέμβρη 1973 μας δίδαξε πως τα πανεπιστήμια οφείλουν να λειτουργούν ως χώροι ανταλλαγής απόψεων και δημοκρατικών διαδικασιών και όχι ως χώροι καταστολής. Δεν αποτελούν χώρους ούτε για τύπους με κουκούλες ούτε για διμοιρίες ΜΑΤ. Αντίθετα, διαφυλάττουν όσο κανείς άλλος το πολίτευμα και φιλοξενούν ανθρώπους που μέσα στους κόλπους τους γίνονται φορείς ιδεών με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Είναι, λοιπόν, χρέος μας να τα προστατεύσουμε και να τα αποτρέψουμε από την εσωστρέφεια και την οπισθοδρόμηση που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται όταν κάθε φοιτητική διαμαρτυρία καταπνίγεται στο βωμό της ανομίας και της παραβατικότητας.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 4.9 / 5. Ψήφοι: 27

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα

Η σελίδα που ζητήσατε δε βρέθηκε. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την αναζήτησή σας, ή χρησιμοποιήστε το μενού από πάνω για να εντοπίσετε την ανάρτηση.

Η ζώνη της άνεσης

Η ζώνη της άνεσης

Είναι η καθημερινότητα; Είναι η κοινωνία; Είναι ο αιώνας; Είμαστε εμείς; Δεν ξέρω ποιος από όλους είναι ο κύριος υπαίτιος για τα παρακάτω, αλλά είναι δεδομένο πως ο άνθρωπος στο Δύο Είκοσι μ.Χ. δεν κουνιέται ρούπι από την ζώνη της άνεσής του. Κυριολεκτικά και...

Διαβάστε Περισσότερα
Ποιοι είμαστε;

Ποιοι είμαστε;

Είναι ασφαλές να πούμε πως δεν μας έχουν τάξει δεύτερη ζωή ή και να μας έχουν εμείς δεν το γνωρίζουμε. Και αντί να μας τρομοκρατεί, η αλήθεια αυτή θα έπρεπε να μας ξυπνάει από τον λήθαργο που πέφτουμε και βάζουμε την ύπαρξη μας σε παύση, σε επανάληψη, σε τρέξιμο. Δεν...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This