Πριν περίπου έναν μήνα ξεκίνησαν τα πανεπιστήμια και άνοιξε για πολλούς η πύλη της ονειρεμένης φοιτητικής ζωής. Ο κόπος και το διάβασμα που έριξες όλα τα σχολικά σου χρόνια σου έχτισε τα σκαλοπάτια για να μπορέσεις να κάνεις ένα νέο βήμα στην ζωή σου.
Το προηγούμενο βράδυ ίσως μπορώ να μαντέψω τι έκανες ή μπορώ απλά να σου περιγράψω την δική μου εμπειρία, που όλως τυχαίως θα σου θυμίσει κάποιον. Στεκόσουν αρκετή ώρα κοιτώντας το είδωλο σου στον καθρέπτη και με περιστροφική κίνηση σαν φιλμ από ταινία περνούσαν οι παλιές μνήμες ξεγνοιασιάς από τα γυμνασιακά σου χρόνια έως το λύκειο- ή μήπως όχι;
Δεν σου πέρασε καθόλου η σκέψη ότι για μια στιγμή βούλιαξες στο παρελθόν και όταν ήρθες στην επιφάνεια ήσουν ήδη 18;
Ίσως καρφωμένη στον καθρέπτη βλέπεις τον εαυτό σου να προβάρει το καλύτερο σύνολο από την ντουλάπα του (ναι μεν απλό αλλά όχι αδιάφορο γιατί είπαμε ότι είμεθα πια φοιτητές αν το ξέχασες ). Κάπου κάπου αφαιρείσαι και διάφορα ερωτήματα περνούν από το μυαλό. Άραγε αύριο θα κάνω εύκολα νέους φίλους; Να πάρω το αγαπημένο μου τετράδιο; Σκεπτόμενη εάν πράγματι την πρώτη μέρα θα γίνει μάθημα. Ήδη επαρμένη από την φαντασίωση του πλέον φοιτητή, μισοκοιμάσαι με ένα γλυκό χαμόγελο.
Και τσούπ ! Φτάνει το επόμενο πρωί. Σε βλέπω μέσα στο 608 να μην μπορείς να πάρεις ανάσα από τον κόσμο αλλά εσύ ενθουσιώδης εξακολουθείς να χαμογελάς, φτιάχνοντας σενάρια πρώτης γνωριμίας στο μυαλό σου. Παρόλο που έχεις αργήσει 30 λεπτά, εσύ προχωράς απτόητη στους διαδρόμους και ήδη έχεις φτάσει στην πόρτα της αίθουσας. Ξαφνικά νιώθεις ένα κενό και αρχίζει το άγχος να σε καταβάλει. Μήπως να μπω στο διάλειμμα; Δεν θα γυρίσουν όλοι να με κοιτάξουν καθώς περπατώ να βρω θέση; Και εδώ ερχόμαστε σε ένα ίσως γνώριμο σημείο για σένα. Πληθώρα τόσο μικρών αμφιβολιών δεν σε αφήνει να κάνεις το επόμενο βήμα.
Ακριβώς αυτή είναι η πρόκληση της ενήλικης και φοιτητικής ζωής : να ξεπεράσεις κάθε σου φόβο και κάθε αμφιβολία και να έχεις εμπιστοσύνη στο εαυτό σου. Την επόμενη λοιπόν φορά έχε στο μυαλό σου αυτό το παραδειγματάκι και μην διστάζεις να ανοίξεις κάθε πόρτα της ζωής σου ακόμη και αν είναι αργά -γιατί κάποιοι άλλοι το κάνουν και είναι ήδη πιο μπροστά από την στασιμότητα της αμφιβολίας.
Πιστεύω στη μαγεία της θέλησης, του ονείρου και του στοχασμού. Πλημμυρισμένη από ρομαντισμό, περιέργεια, υπομονή και επιμονή, ψάχνω ακόμα να βρω τον εαυτό μου πίσω από λέξεις που μπορούν να αποτυπωθούν μέσα από τις σκέψεις μου.Ευελπιστώ σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης να ταυτιστεί όσο περισσότερο είναι δυνατό, ο κάθε αναγνώστης και να έρθει ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό του.
0 Σχόλια