Καλημέρα από την μάγισσα πρωτεύουσα. Ο καιρός λίγο πιο ψυχρός και πιο μουντός από ότι συνήθως. Σήμερα δεν με ξύπνησαν τα παιδιά του δημοτικού με τις φωνές και τον θόρυβο που κάνουν τα ροδάκια από τις τσάντες τους. Ο ήλιος δεν είναι τόσο ζεστός, είναι πάνω από τα κεφάλια μας κι όμως νιώθω ότι οι ακτίνες του πέφτουν κάπου αλλού, μακριά από εδώ. Ακούγεται σιγανά το ραδιόφωνο από την κουζίνα. Μιλάνε για κρούσματα, για μέτρα και για καραντίνα. Προσπάθησα να μη το ακούω, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Χθες βράδυ άκουσα πάλι την κοπέλα στο απέναντι διαμέρισμα να κλαίει, μάλλον δεν περνάει καλά με το αγόρι της. Παράνομη πορεία στο κέντρο, δεν είχε πολύ κόσμο, οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν πολυπληθέστερες. Κάποιοι οδηγήθηκαν στο τμήμα, άλλοι στο νοσοκομείο. Κόλλησε το λάπτοπ και δεν μπόρεσα να μπω στο μάθημα. Δεν πειράζει, κάποια στιγμή θα μπορέσω να πιάσω δουλειά και να πάρω καινούριο. Δεν έχω παράπονο, ξέρω παιδιά που δυσκολεύονται παραπάνω να μπουν στο μάθημα, γιατί δεν έχουν λάπτοπ. Τους έχουν πει ότι υπάρχει λύση όμως… να μπαίνουν από το κινητό τους. Ο καιρός είναι κάπως ψυχρός, λίγο μουντός, και ας έχει ήλιο. Το λεωφορείο είναι πάλι γεμάτο από κόσμο. Λογικό αφού περνάει κάθε μισή ώρα. Αλλά δεν πειράζει, φαίνεται όλοι να φοράνε μάσκες. Ο φίλος του πατέρα μου το έκλεισε το μαγαζί του, είπε ότι δεν μπορούσε να σηκώσει τα έξοδα τώρα που δεν έχει έσοδα. Οι θάνατοι σήμερα ανέρχονται στους 30, μα εγώ δεν βλέπω στη γειτονιά κολλημένα χαρτιά για κηδείες. Η εκκλησία όμως είναι ανοιχτή, και όλοι συμμετέχουν στη θεία κοινωνία. Αναρωτιέμαι πως μεταλαμβάνουν φορώντας μάσκα…
Σήμερα έχει κρύο, ο καιρός είναι μουντός… Σήμερα ο ήλιος δεν λάμπει τόσο. Θυμάμαι ότι παλιά έλαμπε περισσότερο, αλλά δεν θυμάμαι πόσο περισσότερο. Όσο περνάει ο καιρός τόσο παραπάνω καταλαβαίνω… Δεν υπάρχει κάτι πιο φυσιολογικό για την πόλη μου από το να είναι τελείως αφύσικη.
Γεννημένος την εικοστή τρίτη ημέρα του ενδέκατου μήνα του πρώτου χρόνου της δεύτερης χιλιετίας, γέννημα θρέμμα Γαλατσιώτης και νυν φοιτητής λογοθεραπείας στην Καλαμάτα, είμαι αποφασισμένος ότι αυτός ο κόσμος ανήκει σε όλους εμάς που δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε αλλά και να ακούσουμε.
Λάτρης της μέταλ μουσικής και των των σκυλοτετράποδων, καυστικός και ενίοτε αστείος, γράφω άλλοτε σκοτεινά και άλλοτε αισιόδοξα για όλα όσα μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Πλεονέκτημα και μειονέκτημα μου η υπερβολική ειλικρίνεια (σε κουραστικό επίπεδο), πολλές φορές εγωιστής και άλλες τόσες κουραστικός (όπως και τώρα )
Πάνω από όλα όμως υπεύθυνος και υπόλογος όλων των πράξεών μου
Στις φλέβες μου κυλάει Βεργίνα και φραπές
Σκοπεύω να φέρω στο μπλογκ μας αέρα επαρχίας!
~Φραπουδάμενοι προσέλθετε~
0 Σχόλια