Γιαγιούλα βγάζουμε χειμώνες στην Ελλάδα, είμαστ’ άνθρωποι. Κι όταν λέω χειμώνες, δεν εννοώ αναγκαστικά αυτούς με τον παλιοκαιρό και το κρύο. Χειμώνες λέγονται επίσης οι σκοτούρες που έχω στο κεφάλι μου τόσο καιρό.
Για να με βλέπεις στις 8.45 π.μ. να βρίσκω τυχαία θέση στο λεωφορείο, έχω ξυπνήσει ήδη δύο ώρες πριν, ενώ είμαι στριμωγμένος στα ΜΜΜ εδώ και μιάμιση ώρα τώρα. Σε 30 λεπτά ξεκινάει το πρόγραμμά μου, όσο κάνει δηλαδή το λεωφορείο να φτάσει απ’τον Ευαγγελισμό στο νεκροταφείο λόγω της κίνησης. Έχω 6 ώρες μάθημα έως τις 3 το μεσημέρι, και μόλις τελειώσω θα επαναλάβω την ίδια διαδρομή για να γυρίσω στην περιοχή μου και να πάω στη δουλειά μου. Και φτου απ΄την αρχή ως το επόμενο πρωί, που πιθανώς θα ξανά ιδωθούμε, εκτός εάν ο εργοδότης μου μού ανακοινώσει το βράδυ πως την επόμενη μέρα ” πιάνω πρωί ”.
Γιαγιάκα βγάζουμε καλοκαίρια στην Ελλάδα, όντως με καφέδες τα απογεύματα και κοκτέιλς τις νύχτες έξι μέρες τη βδομάδα όπως φαντάζεσαι και ψιθυρίζεις, σερβίροντας όμως, όχι πίνοντάς τα. Η μόνη διαφορά με τον χειμώνα είναι πως οι σταγόνες πάνω μας δεν είναι της βροχής αλλά του ιδρώτα μας για ένα μεροκάματο.
Όχι γιαγιάκα μου, δεν είμαστε άρρωστοι. Αν με δεις με τα ακουστικά μου να κάθομαι σκεπτικός στο γεμάτο αστικό χαζεύοντας στο κινητό μου, αρχικά σκέψου πως είναι η τυχερή μου μέρα καθώς βρήκα θέση στο 608. Έπειτα, μη μουρμουρίζεις μέχρι να καταλάβω ότι μιλάς για εμένα και τη γενιά μου αναγκάζοντάς με να βγάλω τα ακουστικά μου και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου (ίσως παραπέμποντάς σε σ’αυτό το άρθρο, μπορεί και όχι, προχωράμε). Στο τέλος θα σου παραχωρήσω την θέση μου εγκάρδια, όσο κουρασμένος κι αν είμαι, όσο γεμάτη κι αν είναι η τσάντα μου, πόσο μάλλον αν μου το ζητήσεις ευγενικά · θα μου φτιάξεις τη μέρα. Η γενιά μου κι εγώ όχι απλώς δε βρήκαμε τίποτα έτοιμο, αλλά τα βρήκαμε όλα κατεστραμμένα. Η πραγματικότητα δεν αποτυπώνεται μέσα από την τηλεόραση όπως νομίζεις.
Στην τελική, ας έκαναν διώροφα λεωφορεία ή, έστω ρε παιδί μου με περισσότερες θέσεις, αυτοί που ψηφίζεις εδώ και τόσες δεκαετίες.
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια