Είναι η καθημερινότητα; Είναι η κοινωνία; Είναι ο αιώνας; Είμαστε εμείς; Δεν ξέρω ποιος από όλους είναι ο κύριος υπαίτιος για τα παρακάτω, αλλά είναι δεδομένο πως ο άνθρωπος στο Δύο Είκοσι μ.Χ. δεν κουνιέται ρούπι από την ζώνη της άνεσής του. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Θα μου πεις : “Και γιατί να κουνηθεί εφόσον είναι άνετος; Μόνο ένας ανόητος θα το έκανε”.
Θα σου απαντήσω : “Επειδή αυτή η ζώνη τον κράτα φυλακισμένο και τον καθιστά εξαρτημένο, στάσιμο, φοβισμένο, αναβλητικό από το να κάνει το παραπέρα βήμα”.
Δυστυχώς, αυτός ο άνθρωπος έχει βολευτεί με την κατάστασή του και χαραμίζει την πρόοδο και την εξέλιξή του στον βωμό αυτής της υποτιθέμενης άνεσης. Από φόβο; Από έλλειψη αυτοπεποίθησης; Από αδιαφορία; Ας δώσει ο καθένας από εσάς την απάντηση που προτιμά.
Πρέπει να έχουμε όμως διαρκώς στον νου μας τον εξής υπολογισμό : ένας φοβισμένος/αδιάφορος άνθρωπος + άλλος ένας + άλλος ένας = μια φοβισμένη/αδιάφορη κοινωνία. Για αυτό, την επόμενη φορά που θα διαμαρτυρηθούμε για την απάνθρωπη και άσχημη κοινωνία μας, ας θυμηθούμε πως η κοινωνία είμαστε εμείς.
Με βάση τον παραπάνω συλλογισμό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως, όπως φοράμε την ζώνη στο παντελόνι μας για να αισθανόμαστε άνετα, έτσι ακριβώς μεταφορικά επιλέγουμε να βρισκόμαστε εντός αυτής της ζώνης και στην ζωή μας γενικότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
.
.
ΥΓ. : Όταν το άτομο αντιληφθεί ότι δεν έχει ανάγκη αυτήν την ζώνη, τότε θα είναι το πιο ελεύθερο ον στο σύμπαν.
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια