Είναι κάποιες φορές που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Οι εποχές περνούν και τα φύλλα των δέντρων γίνονται καφέ από πράσινα και πέφτουν. Ο χρόνος κυλά. Ή μάλλον καλύτερα γλιστρά. Κι εσύ τρέχεις να τον προλάβεις. Και περνάς μέσα από τις εποχές. Μαζεύεις τα κομμάτια σου και συνεχίζεις.
Και κάπως έτσι φτάνεις στην περίοδο των Χριστουγέννων. Το νιώθεις στον αέρα. Κάτι σαν μαγικό αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Από παιδί ήταν η αγαπημένη μου εποχή και δεν έπαψε να είναι μέχρι σήμερα. Και για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω το λόγο. Είναι σα να αλλάζουν όλα, τα καθημερινά και συνηθισμένα. Ακόμη και τα πρωινά ξυπνήματα γίνονται καλύτερα. Οι τελευταίες μέρες του χρόνου παίρνουν το άρωμα του αγαπημένου μου εσπρέσσο, καθώς πολύχρωμα λαμπάκια χορεύουν στο ρυθμό της χριστουγεννιάτικης τζαζ του Σινάτρα.
Περπατώ ανάμεσα στο πλήθος και στα ακουστικά μου παίζουν χριστουγεννιάτικες μουσικές. Στολισμένες βιτρίνες και λαμπάκια που εναλλάσσουν τον ψυχρό φωτισμό σε θερμό, τη μελαγχολία σε χαμόγελα, ενώ στον αέρα μυρίζουν τα γλυκά της εποχής. Και κάπως έτσι, ανάμεσα στα μικρά και στα μεγάλα της ζωής, ανάμεσα στα διλήμματα που κυριαρχούν αυτές τις μέρες, (όπως μελομακάρονα ή κουραμπιέδες), κάθομαι και συλλογίζομαι ποιο είναι το νόημα αυτών των γιορτινών ημερών. Μήπως κρύβεται πίσω από την αστραφτερή μελωδία κάτι περισσότερο από στολίδια και χρυσόσκονη;
Καθώς τα social media έχουν διεισδύσει κατά τεράστιο βαθμό στις ζωές όλων, πολλές φορές οι γιορτές τείνουν να γίνονται επιφανειακές. Πίσω από τυλιγμένα δώρα και καλοφτιαγμένες φωτογραφίες, κρύβονται αρνητικά συναισθήματα. Κάτι οξύμωρο για την γιορτινή περίοδο που χαρακτηρίζεται από ελπίδα. Όπως επίσης και το γεγονός ότι αυτή η ρηχή πραγματικότητα έχει γίνει τρόπος ζωής. Και αυτό γιατί ολοένα και περισσότεροι τείνουν να κρύβονται πίσω από τυπικές και χιλιοδιατυπωμένες ευχές.
Ίσως όμως το νόημα των γιορτών να μην αφορά τόσο στο να φωτιστούν τα σπίτια και οι δρόμοι, αλλά οι ψυχές των ανθρώπων. Είναι η περίοδος της ελπίδας που γεννιέται, της χαράς, της αγάπης και της ευγνωμοσύνης. Και μπορεί να είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή για να γίνουν αυτές οι όμορφες λέξεις πράξεις. Αυτή η περίοδος θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία να αφήσεις τις μικρότητες στην άκρη. Να σταματήσεις να ασκείς κριτική στους άλλους και να χαίρεσαι για τα καλά που τους συμβαίνουν. Γιατί σήμερα είναι η δική τους στιγμή και αύριο η δική σου.
Ακόμα, είναι μια ευκαιρία να διώξεις το θυμό και να ζητήσεις μια συγγνώμη σε εκείνους με τους οποίους έχεις χαλάσει τις σχέσεις σου. Είναι μια αφορμή για να συμφιλιωθείς μαζί τους. Να συγχωρέσεις. Γιατί εδώ που τα λέμε, αυτός που συγχωρεί, είναι πάντα περισσότερο κερδισμένος. Ελευθερώνεται και μπορεί να προχωρήσει μπροστά. Τέλος, σε αυτές τις μέρες αγάπης, θα ήταν όμορφο να απλώσεις το χέρι και να βοηθήσεις κάποιον που το έχει ανάγκη. Όχι για το θεαθήναι, αλλά γιατί έτσι γίνεται πράξη μονάχα η αγάπη.
Ξημερώνει μια νέα χρονιά γεμάτη απεριόριστες δυνατότητες. Ένας λευκός καμβάς ή ένα καινούργιο τετράδιο που περιμένει να σχεδιάσουμε πάνω του. Πολλοί περιμένουν τη νέα χρονιά για να ξεκινήσουν. Πάντα όμως είναι καιρός να δρομολογήσεις τα πράγματα που είχες σε αναμονή. Και αυτό εξαρτάται από εσένα.
Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.
0 Σχόλια