Έχεις γνωρίσει ποτέ κάποιον άνθρωπο, τον οποίο εσύ ταλαιπωρείς, τον οποίο εσύ στενοχωρείς, τον οποίο συνέχεια αμελείς και αγνοείς αλλά εκείνος συνεχίζει να σε φροντίζει και να σε αγαπάει ανιδιοτελώς; Εσύ είσαι οριακά τοξικός μαζί του και ποτέ δεν τον συγκαταλέγεις στις προτεραιότητές σου. Όμως αυτός συνεχίζει κατά έναν περίεργο τρόπο να σε στηρίζει και να σε προστατεύει.
Καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας θέλοντας και μη βιώνεις καταστάσεις έντονου στρες και νιώθεις ότι χάνεις τον έλεγχο (το οποίο πηγαίνει κόντρα στην θεμελιώδη ανάγκη σου να ασκείς τον έλεγχο). Τότε ψάχνεις για το εξιλαστήριό σου θύμα. Βρίσκεις λοιπόν έναν κοντινό σου άνθρωπο, τον πιο ανεκτικό, τον πιο σιωπηλό και εσωστρεφή, αυτόν τον οποίο θεωρείς περισσότερο δεδομένο. Του φωνάζεις, τον κατηγορείς πως για όλα φταίει εκείνος, πως στέκεται ανεπαρκής απέναντί σου, πως είναι άχρηστος και ασήμαντος. Του κουνάς το δάχτυλο και του ρίχνεις την ευθύνη για τα πάντα, αυτός στέκεται εκεί, στο ύψος του, δεν μιλάει, δεν σχολιάζει, παρά μόνο ακούει. Και τότε τον αναγκάζεις να πάει κόντρα στις δυνατότητές του, κόντρα στα θέλω του και να γίνει κάποιος άλλος. Όλοι μας έχουμε μία παρόμοια εμπειρία. Για να το αντιληφθούμε αυτό, αρκεί να αντικαταστήσουμε την αντωνυμία «του» των παραπάνω περιόδων με την αντωνυμία «μου». Ναι, ναι. Τόση ώρα μιλάω για τον ίδιο μας τον εαυτό. Σε αυτόν τείνουμε διαρκώς να κουνάμε το δάχτυλο, σε αυτόν ξεσπάμε τις περισσότερες φορές. Είναι αυτός που θα έπρεπε να αγαπάμε περισσότερο, αλλά τείνουμε τελικά, να αγαπάμε και να εκτιμάμε λιγότερο.
Σε αυτό το σημείο χωράει ένα μεγάλο «γιατί». Γιατί κάποιοι από εμάς επιλέγουμε συνειδητά και ασυνείδητα το λεγόμενο «αυτό-μαστίγωμα»; Πολλές φορές για να ανακαλύψουμε την απάντηση σε ένα ερώτημα, θα πρέπει να το εξετάσουμε από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά. Φανταστείτε λοιπόν ο εαυτός σας να ήταν όντως ένας άλλος άνθρωπος, πέρα από εσάς. Θα του συμπεριφερόσασταν το ίδιο; Μήπως θα δρούσατε με περισσότερη ενσυναίσθηση; Μήπως θα τον καταλαβαίνατε κάποια στιγμή αν σας εγκατέλειπε; Μάλλον η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι καταφατική. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να παρατηρήσουμε πως πολλές φορές διατηρούμε κάποια φαινόμενα και γεγονότα στο μυαλό μας ως αφηρημένες έννοιες. Η έννοια του εαυτού δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, κάτι χειροπιαστό, με αποτέλεσμα να μην συγκεκριμενοποιείται. Ό,τι δεν συγκεκριμενοποιείται ούτως η άλλως θεωρείται επουσιώδες και αυτό δεν ισχύει μόνο για την έννοια του εαυτού. Σκεφτείτε την αφηρημένη αντίληψη την οποία διαμορφώνουμε για φαινόμενα όπως «ο υποσιτισμός στις αναπτυσσόμενες χώρες», «οι άστεγοι της Αθήνας», «οι άνθρωποι στα νοσοκομεία». Μέχρι κάτι να το ζήσουμε, στην πραγματικότητα δεν το καταλαβαίνουμε πλήρως. Ίσως όμως, κοιτάζοντας το 6 ως 9, φανταζόμενοι τον εαυτό μας ως ξεχωριστή οντότητα, να έχουμε τελικά το αποτέλεσμα που προσδοκούμε.
Η ζωή είναι ωραία μας τόνισε ο Μπενίνι και έχει απόλυτο δίκιο. Ο εαυτός μας είναι ο μόνος συνοδός μας σε αυτήν την πορεία, ο οποίος ό,τι και να του κάνουμε, ό,τι και να του πούμε, δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη, έχουν γραφτεί σε χιλιάδες βιβλία αυτοβελτίωσης, των οποίων οι συγγραφείς προσπαθούν να βοηθήσουν τον αναγνώστη να συνειδητοποιήσει το αυτονόητο, να αγαπήσει και να φροντίσει τον εαυτό του. Για εμένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, πέρα από τον εαυτό μας, από αυτόν ξεκινάμε και με αυτόν τελειώνουμε. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται για επιλογή, αλλά για ευθύνη. Ευθύνη απέναντι στους άλλους, απέναντι στην κοινωνία. Μέσα σε έναν κόσμο τον οποίο όλοι θέλουν να αλλάξουν, αλλά κανείς δεν αλλάζει τον εαυτό του, ας κάνουμε την διαφορά.
Έχω συμπληρώσει 21 έτη σε αυτόν τον κόσμο και ακόμη προσπαθώ να τον καταλάβω και γιατί όχι να τον αλλάξω. Φοιτήτρια στο τμήμα Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και -λιγάκι- ρομαντική, ανακαλύπτω καινούργιες πτυχές του εαυτού μου και του κόσμου μέσω της γραφής. Εθισμένη στο μπαλέτο, τα βιβλία, τις Κυκλάδες και τον καφέ, πιστεύω ότι με το μολύβι (ή το πληκτρολόγιο) αποτυπώνω τα όνειρα και τις προσδοκίες μου, ολίγον ουτοπικά κάποιες φορές, στο χαρτί. Βασικότερος σκοπός μου, να γίνει αυτή η "ουτοπία" που ονειρευόμαστε, η καλύτερη δυνατή λύση, με όπλο την γνώση και την αλήθεια.
0 Σχόλια