Big brother. Ένα ριάλιτι το οποίο πρωτοεμφανίστηκε πριν από 20 χρόνια στην ελληνική τηλεόραση και εκτελέστηκε από μια ξένη παραγωγή. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει τη συμβίωση ανθρώπων σε ένα σπίτι, υπό την παρακολούθηση του δημόσιου κοινού και την επίβλεψη του μεγάλου αδελφού (ενός φανταστικού προσώπου που παρακολουθεί τους πάντες, βλέπε 1984 του George Orwell).
Tον τελευταίο καιρό, έχει λάβει εξαιρετική προσοχή (όχι για καλό) για το περιεχόμενο και το υλικό το οποίο προβάλλει, γεγονός αρκετά ελπιδοφόρο για την σημερινή ελληνική κοινωνία. Ας πιάσουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Όπως όλοι μας γνωρίζουμε η σύγχρονη τηλεόραση λειτουργεί ως ποντικοπαγίδα, μας θέτει ένα περιεχόμενο τυπικά ελκυστικό το οποίο εν τέλει μας παγιδεύει σε μια πλάνη. Έτσι λειτούργησε και το casting αυτής της παραγωγής. Πήρε άτομα από διάφορες κοινωνικές τάξεις, διαφορετικών αντιλήψεων, διαφορετικών εθνικοτήτων, διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών και εμφάνισης. Ποιο το αποτέλεσμα αυτής της τηλεοπτικής βόμβας; Η θυσία της διαφορετικότητας στον βωμό της τηλεθέασης.
Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, συγκεκριμένα μέλη του προγράμματος έδειξαν τις αντιλήψεις τους καθαρά και ξάστερα. Και όχι, δεν μιλάω για τον νέο που βάφεται ή για τα άτομα διαφορετικής καταγωγής ή το ομοφυλόφιλο άτομο ή την εύσωμη γυναίκα. Μιλάω για άτομα που δήλωσαν απόψεις που άμεσα και έμμεσα επηρεάζουν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Γιατί το να είσαι από άλλη χώρα, το να κοιμάσαι με όποιον θες ή να βάφεις το πρόσωπό σου και να έχεις περίσσια κιλά, δεν επηρεάζει και δε βλάπτει κανέναν. Αντιθέτως, ο ρατσισμός, η κουλτούρα βιασμού, η μισαλλοδοξία, ο σοβινισμός του «να δώσουμε την Ελλάδα πίσω στους Έλληνες», ο λαϊκισμός και η ομοφοβία επηρεάζουν άμεσα ολόκληρες κοινότητες ανθρώπων .
Κύριο παράδειγμα αλλά και το πλέον ευρέως γνωστό, είναι η πρόθεση και η άποψη ενός εκ των παικτών να προβεί στον σεξουαλικό βιασμό μιας κοπέλας αν η ίδια δεν επιθυμεί την εκάστοτε πράξη. Όλα αυτά περιγράφοντας σε άλλους δύο άντρες τις εν λόγω απόψεις με εξαιρετική γλαφυρότητα, παρουσιάζοντάς το ως φυσικό και επόμενο.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, την επόμενη μέρα ακολούθησε η αναγκαστική αποχώρησή του από το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Αναμενόμενο, όχι για αυτά τα όποια είπε, αλλά γιατί προήλθε ένας ορυμαγδός σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά του φαινομένου. Από την άλλη, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από εκείνον, αφού εξ’ αρχής ξετύλιξε τις ομοφοβικές του απόψεις αλλά και τις γενικά ρατσιστικές του αντιλήψεις.
Παρόμοιες απόψεις και «ιδεοληψίες» έχουν εκφράσει και άλλοι παίκτες του παιχνιδιού, παρόλα αυτά παραμένουν εντός του προγράμματος. Είναι, λοιπόν, ειρωνικό, πως μια οποιαδήποτε παραγωγή την ίδια στιγμή καταδικάζει τέτοια φαινόμενα και συγχρόνως συνεχίζει να παραχωρεί «έδαφος» σε παρόμοιες αντιλήψεις που καταδικάζονται παγκοσμίως από τη διεθνή κοινότητα .
Έτσι, το βάρος μεταφέρεται σε εμάς . Ρωτάμε, λοιπόν, τον εαυτό μας: «Αξίζει να το παρακολουθούμε;» ή «Αξίζει να το παρακολουθούμε χωρίς να του ασκούμε σκληρή κριτική όποτε του αξίζει;». Η αλήθεια είναι πως δεν αξίζει, σε καμμία από τις δύο περιπτώσεις. Δεν αξίζει όσο προβάλλει τα πρότυπα αυτά. Επομένως, ίσως πρέπει να αλλάξουμε συχνότητα ή ακόμα και αν επιθυμούμε να το παρακολουθούμε, να είμαστε ικανοί να φιλτράρουμε κάθε υλικό που προβάλλει .
Υπάρχουν ωστόσο, άνθρωποι, που θα πουν ότι αυτή ακριβώς η σύγκρουση απόψεων και η εμφάνιση αυτών των φαινομένων δε λείπουν και από τον έξω κόσμο. Η αλήθεια είναι πως υπάρχει, και αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Όμως, δεν είναι αυτό το πρέπον έργο της τηλεόρασης.
Δε θέλουμε να βλέπουμε στην τηλεόραση ανθρώπους που αποτελούν πηγή φαινομένων όπως:
- τον βιασμό και τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη και της Ελένης Τοπαλούδη
- τη θανάσιμη επίθεση στον Ζακ Κωστόπουλο – Zackie Oh στο κέντρο της Αθήνας
- τη θανάσιμη επίθεση στον Παύλο Φύσσα
- τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Στο όνομα όλων αυτών που υποτίθεται ότι προκάλεσαν
Η σημερινή κοινωνία δε χρειάζεται επαναφορά κουλτούρας, αλλά πρόοδο αυτής. Επομένως, είναι στιγμή κάθε φορά να αποτινάζουμε από πάνω μας ό,τι θέτει στην κοινωνία μας χαρακτηριστικά «μεσαίωνα».
Γεννημένος το '01 αλλά κανονικά ανήκω σε άλλη δεκαετία .Η ρίζα μου πιάνει Έβρο και Στερεά Ελλάδα αλλά ο κόσμος επιμένει στην Ινδία.
Μελλοντικός ναυπηγός μηχανικός (επιθυμία ->πραγματικότητα),full-time αθλητής στίβου (ναι πονάει), παίκτης fundo στους Batala Atenas.
Είμαι πιο τρελός από όσο φαίνομαι και ΑΓΑΠΩ τα ταξίδια.
Θέλω να ζήσω στο Βερολίνο καθώς λατρεύω την τέκνο αλλά και ότι περιβάλλει αυτή την πόλη. Η διαφορετικότητα και η επιμονή είναι από αυτά που πιστεύω περισσότερο. Γελάω συνέχεια (και χωρίς λόγο) , μιλάω ασταμάτητα και δεν το βάζω κάτω. Τέλος , έχω περισσότερα παρατσούκλια από ολόκληρο το Αχλαδοχώρι Σερρών και αλλάζω γνώμη σε 1 κλάσμα του δευτερολέπτου.
Υ.Γ . Θα με βρεις σε μια παριζιάνικη σκεπή να βλέπω το ηλιοβασίλεμα ή σε ένα γήπεδο να τρέχω.
0 Σχόλια