Το ήξερες ότι αργά ή γρήγορα αυτό το γράμμα θα ερχόταν. Το περίμενες με ανυπομονησία μικρού παιδιού. Πάντα υπήρχε βαθιά μέσα σου η επιθυμία, ή καλύτερα η ανάγκη, να διαβάσεις αυτά τα λόγια δυνατά. Λόγια που μπορεί να μην άκουσες από αυτούς που ήθελες. Λόγια που νόμιζες ότι σε χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα. Λόγια που αμέσως μόλις τα διάβαζες, θα ήσουν σίγουρος για όσα κατάφερες. Λες κι οι πράξεις σου δεν ήταν ικανές να στο αποδείξουν…Αφού όμως το ζήτησες, θα το έχεις! Ο εαυτός σου δεν σε εγκατέλειψε ποτέ κι ούτε πρόκειται να το κάνει τώρα.
Όταν διαβάσεις αυτό το γράμμα σίγουρα θα αναρωτηθείς: Πόσους στόχους μου πέτυχα έως τώρα; Πήρα αρκετά πτυχία για να αποκατασταθώ επαγγελματικά και να έχω οικονομική άνεση; Βρήκα μια καλή δουλειά; Απέκτησα όλα τα αγαθά που επιθυμούσα παλιά; Έκανα περήφανους τους γύρω μου; Έγινα αρκετά κοινωνικός, γεμάτος εμπειρίες και νέους φίλους; Κι έπειτα θα αναρωτηθείς γι’ αυτά που έχουν πραγματική σημασία : Άραγε πραγματοποίησα τα όνειρά μου; Είμαι ευτυχισμένος; Άλλαξα σαν άνθρωπος; Βελτιώθηκα; Πήγα ενάντια στους ηθικούς μου κανόνες για να αξιοποιήσω συμφέροντα; Ήμουν καλός με τους γύρω μου; Έμαθα να δίνω, χωρίς να περιμένω ανταμοιβή; Έμαθα να χαρίζω αγάπη απλόχερα; Είμαι περήφανος για μένα;
Δυστυχώς, όπως ήδη γνωρίζεις, οι άνθρωποι έχουμε πολλές φορές την τάση να ενδιαφερόμαστε για τα υλικά αγαθά, για το «φαίνεσθαι», για το τι θα πουν οι άλλοι για εμάς κ.ο.κ. Με τον τρόπο αυτό, υποβιβάζουμε αυτά που έχουν πραγματική σημασία, αυτά που μας ενδιαφέρουν κι αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας ή πολύ απλά να νιώθουμε ζωντανοί. Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε όνειρα κι ελπίδες για το μέλλον. Κι όταν έρχεται η στιγμή και μας ρωτάνε: Και τί άλλαξε μετά; Απαντάμε συνήθως το κλασικό αγγλικό ρητό: And then life happened… Μέγα λάθος! Επειδή μεγαλώσαμε κι άλλαξαν οι προτεραιότητές μας δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε για την εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας. Ενδέχεται εν τέλει να πήραμε διαφορετικό μονοπάτι για να φτάσουμε στον προορισμό μας, να πήραμε νέες αποφάσεις, να απορρίψαμε άλλες και να θέσαμε νέους στόχους. Και τι με αυτό; Πάει να πει πως δεν τα καταφέραμε;
Δεν θα σε κρατήσω άλλο σε αγωνία. Θα αφήσω τον εαυτό σου να στα πει, μιας και τα ξέρει πολύ καλύτερα. Εσύ απλά πήγαινε στον καθρέφτη, αντίκρισε με καθαρό βλέμμα τον εαυτό σου, για να ξαναθυμηθείς ποιος πραγματικά είσαι. Στη συνέχεια κάθισε σε μια γωνιά να διαβάσεις αυτό το γράμμα, που με τόση αγάπη, σου έστειλε…
Είσαι εκεί; Με διαβάζεις; Έχω να σου πω τόσα πολλά, όμως θα προσπαθήσω να στα πω όσο πιο συνοπτικά γίνεται, για να μην σε κουράσω. Εξάλλου ποτέ δεν σου άρεσαν τα πολλά λόγια, προτιμούσες τις πράξεις. Έχουν γίνει τόσα πολλά! Σε βλέπω από εδώ και θέλω να σου πω πόσο περήφανος είμαι για σένα!
Ναι για σένα!
Και για σένα!
Μα φυσικά και για σένα!
Μπορεί να μην βρήκες ακόμη την δουλειά των ονείρων σου, όμως κάνεις κάτι που σε γεμίζει και σου προσφέρει ανεξαρτησία.
Εσύ τελείωσες τη σχολή σου και έβαλες μπρος το μεταπτυχιακό σου.
Εσύ επέλεξες να μην σπουδάσεις και να επιδοθείς από τα 18 στην εργασία για να συντηρήσεις την οικογένειά σου.
Εσύ παλεύεις τόσα χρόνια για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αδιαφορώντας για τη δική σου ασφάλεια.
Εσύ δημιούργησες την οικογένεια που πάντα ονειρευόσουν.
Ταξίδεψες στο εξωτερικό.
Έκανες το χόμπι σου, επάγγελμα.
Κατάφερες να απομακρυνθείς από μια κακοποιητική σχέση.
Ξέφυγες από τις τοξικές ουσίες.
Αγόρασες το σπίτι που ήθελες μαζί με τον αγαπημένο σου.
Παραιτήθηκες από την εργασία σου, διότι δεν ήθελες να εκμεταλλευτείς τους υπολοίπους.
Πήρες άριστα στο διαγώνισμα μαθηματικών.
Έκανες νέους φίλους.
Βρήκες την αγάπη και την φιλία σε ένα πρόσωπο.
Έκανες ψυχοθεραπεία και επιτέλους κατάλαβες τι κρύβεις μέσα σου.
Ξεπέρασες τις φοβίες σου για τις ασθένειες.
Βοήθησες εκείνον τον ηλικιωμένο να βρει το δρόμο της επιστροφής.
Ξεπέρασες το άγχος και τις κρίσεις πανικού.
Έμαθες να μαγειρεύεις.
Νίκησες τον καρκίνο.
Πήρες τον πρώτο σου μισθό.
Έμαθες να χαίρεσαι με τα απλά πράγματα και να χαρίζεις αγάπη.
Οπότε ναι, είμαι πολύ περήφανος για σένα!
Γι’ αυτά τα λίγα και για τα πολλά που ξέρω ότι θα καταφέρεις στο μέλλον.
Και το ίδιο θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ.
Θα τα ξαναπούμε σε ένα επόμενο γράμμα!
Μέχρι τότε να προσέχεις και να αγαπάς τον εαυτό σου…
ΥΣ: Κάθε φορά που θα περνάς από τον καθρέφτη, να ρίχνεις ένα χαμόγελο. Γιατί πλέον γνωρίζεις ποιος πραγματικά είσαι…
Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!
0 Σχόλια