Μεγάλωσες. Πλέον όταν σε παίρνει ο ύπνος τα βράδια στον καναπέ, δεν ξυπνάς το επόμενο πρωί δια μαγείας στο κρεβατάκι σου καλά σκεπασμένος. Είχες συνηθίσει σε αυτό. Όπως συνήθισες να βαδίζεις σε σταυροδρόμια.
Μεγάλωσες, και λογικά κατάλαβες πως τα περιθώρια αρχίζουν και στενεύουν. Το βλέπεις, το βιώνεις. Πως η ζωή μέρα με τη μέρα παύει να είναι όσο ανέμελη ήταν χθες. Δεν είσαι 15 ώστε να έχεις σχολείο – αγγλικά – γερμανικά – ποδόσφαιρο από Δευτέρα ως Παρασκευή και όλα κομπλέ. Καλείσαι να ακολουθήσεις πια μια κατεύθυνση.
Δε σημαίνει αναγκαστικά ότι βάζεις την ζωή σου σε καλούπια. Σίγουρα, φαίνεται σαν να σχοινοβατείς ανάμεσα σε μια ζωή καθώς πρέπει, οργανωμένη και σε μια πληκτική, αδιάφορη, ένα στραβοπάτημα μάλιστα είναι πιθανό να σε περάσει στην άλλη όχθη του ποταμού. Όμως μεγάλωσες, και δεν υπάρχει χώρος για να ανοίγεις πολλά μέτωπα, παράλληλα ούτε χρόνος για να προλαβαίνεις να τα έχεις όλα στην εντέλεια.
Κάθε αυριανό σταυροδρόμι που θα συναντάς θα είναι πιο περίπλοκο απ’ το σημερινό, που είναι περιπλοκότερο από το χθεσινό. Αυτό θα συμβαίνει αν έχεις την πεποίθηση πως είσαι ένας ενήλικας χωρίς ευθύνες. Γιατί πλέον ο ίδιος σου ο εαυτός γίνεται ταυτόχρονα η πρώτη σου ευθύνη.
Αυτό όμως δεν ισχύει για τους υπόλοιπους, που έχουν συνείδηση της ηλικίας τους και τα έχουν καλά με τον εαυτό τους. Γιατί σε όποιο σταυροδρόμι και αν σταθούν, όποια κατεύθυνση και αν ακολουθήσουν, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα φτάσουν στον προορισμό τους. Και αυτό επειδή δεν αφήνουν να τους παρασέρνει η παλίρροια που ονομάζεται ζωή.
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια