Αναμφίβολα ο χειμώνας που πέρασε ( ή μήπως δεν πέρασε ακόμα; ) ήταν από τους πιο κουραστικούς που έχουμε ζήσει. Ε καλά σιγά τους πολλούς θα πει μια φωνή στο βάθος. Όπως και να έχει, πάμπολλες ήταν οι φορές που αναφωνήσαμε : “δεν αντέχω άλλη βροχή, θέλω επειγόντως καλοκαίρι” . Ώσπου να φτάσει το καλοκαίρι. Τότε που η υπερβολική ζέστη θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε τις κουβέντες που ξεστομίσαμε για τον χειμώνα, ευχόμενοι να επιστρέψουν οι νύχτες που ο ήχος της βροχής μας νανούριζε κάτω απ’τα ζεστά σκεπάσματα.
Το κύριο θέμα όμως δεν είναι με ποια εποχή γκρινιάζουμε λιγότερο, αλλά αν απολαύσαμε τον κρύο χειμώνα ή απλώς βαδίσαμε τυφλά ως το ζεστό καλοκαίρι, και φτου απ’την αρχή.
Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος. Πολλές φορές χαζεύει το δέντρο με αποτέλεσμα να χάνει το δάσος. Έτσι και εδώ, είναι συχνό φαινόμενο να ανυπομονεί κάνεις για την άφιξη της Παρασκευής, του καλοκαιριού ή απλώς μιας συνάντησης, και να αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στην ζωή του μέχρι να φτάσει η χρονική στιγμή που εκείνος όρισε. Είναι και η εποχή μας τέτοια που αναγκαστικά ζούμε σε τόσο ταχείς ρυθμούς, που άθελά μας παραμελούμε τις ανάγκες, τον εαυτό, και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Κάτι τέτοιο, όπως είναι αναμενόμενο, έχει μεγάλο αντίκτυπο στο άτομο.
Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ξεφύγεις άφθαρτος από τις συνέπειες αυτού του φαινομένου. Ως επί το πλείστον, αυτές εμφανίζονται σε μεταγενέστερη ηλικία, όταν πια θα έχεις ζήσει το καλοκαίρι που τόσο επιθυμούσες, αλλά δε θα έχεις αναμνήσεις από κανένα φθινόπωρο, χειμώνα ή άνοιξη. Και αυτό εξάγεται απλούστατα από το ότι κάθε εποχή ήσουν αφοσιωμένος στο να μετράς αντίστροφα τις μέρες για το πότε θα έρθει το περιβόητο καλοκαίρι. Γίνεται εύκολα αντιληπτό λοιπόν, πως οι επιπτώσεις του μπορούν να αποδειχτούν τραγικές σε βάθος χρόνου για τον άνθρωπο.
Παρόλα αυτά, όπως για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση, έτσι υπάρχει και εδώ. Δε χρειάζεται να είναι ούτε καλοκαίρι, ούτε χειμώνας, ούτε τίποτα για να περάσεις καλά, παρά μόνο η διάθεσή σου να είναι καλή. Φόρεσε το πιο αστραφτερό σου χαμόγελο, και συνειδητοποίησε πως η Δευτέρα 13 Μαΐου 2019 δε θα ξανά έρθει, είτε είχε καύσωνα, είτε χιονίζει, είτε βρέχει κεφτέδες. Η κάθε μέρα που ζούμε είναι μοναδική, το αύριο δεν είναι σε καμία περίπτωση δεδομένο, για αυτό και εμείς πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή στο έπακρον. Όταν είναι να δουλέψουμε, να δουλέψουμε. Όταν είναι να διασκεδάσουμε, να διασκεδάσουμε. Οταν είναι να κλάψουμε, να κλάψουμε. Όταν είναι να γελάσουμε, να γελάσουμε.
Εν κατακλείδι, αβίαστα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η σημασία του να είσαι κυρίαρχος του χρόνου σου είναι μεγάλη. Η ρουτίνα δεν είναι σύμμαχός σου, και δύσκολα μπορεί να γίνει. Είναι επιλογή σου το να ζεις παγιδευμένος μέσα στον χρόνο που ο ίδιος όρισες. Επιλογή σου είναι και να δραπετεύσεις. Για αυτό λοιπόν φρόντισε οι ρυτίδες που σχηματίζεις να χωράνε μέσα όλες σου τις αναμνήσεις.
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια