Έξοδος από τον “τύπο” της εικόνας

Μία μέρα ισούται με 24 ώρες. Η αίσθηση του χρόνου, ιδίως μέσα στην εποχή μιας πανδημίας και μιας συνεχόμενης καραντίνας, όπως την ονόμασαν, είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Αμφιβάλλω αν αφιερώνουμε έστω πέντε λεπτά να παρατηρήσουμε την πραγματικότητα και να εστιάσουμε στον αληθινό κόσμο που έρχεται σε τεράστια σύγκρουση με τον εικονικό. Και κάπου εδώ, λοιπόν, θα γίνω πιο συγκεκριμένη.

Απευθύνομαι σε όλους εσάς που έχετε κουραστεί να βλέπετε στα social media και ειδικότερα στο “instagram”, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ο βασιλιάς τους, τέλειες εικόνες, τέλεια σώματα, τέλειες σχέσεις, τέλεια προφίλ, τέλεια ρούχα, τέλεια πρόσωπα και συνολικά τέλειες ζωές. Μερικοί στεναχωριέστε και προβληματίζεστε για το πως εξελίσσεται η κοινωνία μας, αρκετοί θαυμάζετε αυτόν τον κόσμο και προσπαθείτε να γίνετε ενεργό μέλος του χωρίς να το επιθυμείτε βαθιά. Απλά έτσι! Γιατί; Για μια τέλεια εικόνα; Δηλαδή εσύ όταν ήσουν μικρός ονειρευόσουν να ζεις μέσα σε ένα πλασματικό κόσμο, όπου τα pixel θα όριζαν το ποιόν σου ως άνθρωπος; Είναι λυπηρό να δημιουργούνται ψεύτικες καθημερινότητες, ενώ έχουμε το δώρο από τη ζωή να χτίσουμε από την αρχή την δικιά μας. Την αληθινή.

Εκτός από τον τρόπο ζωής μέσα από όλες τις πασίγνωστες ηλεκτρονικές εφαρμογές, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας έναν από τους μεγαλύτερους  προβληματισμούς μου, όσον αφορά τον κόσμο του instagram, των likes, των post, και των insta-stories ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με τις ανθρώπινες σχέσεις. Όχι, δεν θα σχολιάσω το γεγονός πως δεν θα έπρεπε καθόλου να μπαίνουμε στη διαδικασία να βάζουμε ταμπέλες στους γύρω μας από τον αριθμό των like κάτω από κάθε φωτογραφία τους. Αυτό είναι ένα θέμα που  έχει συζητηθεί πολύ. Οι ίδιοι ιδρυτές του instagram προσπάθησαν να αλλάξουν την κατάσταση αυτή χωρίς, όμως, κανένα αποτέλεσμα από την στιγμή που η ευαισθητοποίηση του κόσμου απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα ανήκει στη μειονότητα. Ας “πιάσουμε” λιγάκι τις ποιότητες. Είναι αδιαμφισβήτητο πως είμαστε όλοι διαφορετικοί. Ο κάθε άνθρωπος εκτός από διαφορετική φυσιογνωμία έχει το προσωπικό του γούστο και την δική του αισθητική. Επομένως, ποια είμαι εγώ να κρίνω τον ορισμό της ποιότητας για κάποιον;  

Ζούμε σε μία χώρα, όπου από μικρά παιδιά έχουμε έρθει κοντά με κάποιες αρχές. Οι ρίζες μας συνδέονται αυτόματα με το ήθος μας. Αν κάτσεις και το σκεφτείς, είναι όμορφο που η τεχνολογία μάς δίνει μια ευκαιρία να μοιραστούμε την αυθεντικότητα μας και τις αληθινές στιγμές μας, ενώ εμείς ακολουθούμε τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Και ακριβώς τη στιγμή που πας να δώσεις μια αληθινή σου εικόνα στον διαδικτυακό σου κύκλο, νιώθεις πως δεν εκτιμάται από πουθενά. Πως εσύ είσαι εκείνος ή εκείνη που δεν ανήκει σε αυτόν τον  κόσμο. Πως το έχεις διαφορετικά στο μυαλό σου σε αντίθεση με το μεγαλύτερο ποσοστό των “ακόλουθών” σου. Πως αυτοί που σε ενδιαφέρουν και θέλεις να θαυμάσουν την εικόνα σου και να ανταλλάξουν κάτι δικό τους μαζί σου, επιλέγουν κάτι άλλο. Και αυτό το άλλο είναι πολύ ισχυρό. Έχει καταφέρει να υπονομεύσει τις ανθρώπινες σχέσεις. Έχει οδηγήσει τους περισσότερους από εμάς, και ιδίως αναφέρομαι στις κοπέλες, να αμφιβάλλουμε έντονα για το ποιες είμαστε. Και κυρίως έχει τη δύναμη να κλονίσει σοβαρά την αυτοπεποίθηση  και την αυτοεκτίμηση μας. Να κοιτάζουμε συγχρόνως τον εαυτό μας από τη μία πλευρά σε έναν καθρέφτη και από την άλλη σε μία “ινσταγκραμική”  φωτογραφία και να μην αναγνωρίζουμε ποιος μας ανήκει ή, ακόμη χειρότερα, ποιον θα ήταν καλό να πρέπει να προβάλλουμε. Και όχι για το “είναι”, αλλά για το “φαίνεσθαι”.

Μαζεύοντας τις σκέψεις μου, θέλω να δηλώσω τρία πράγματα. Πρώτον, είναι λυπηρό που, ενώ το ξεκίνημα του 2021 συνοδεύεται με την γυναικεία αντίσταση και αλληλεγγύη, πληγώνονται συναισθηματικά κοπέλες για το “πώς θα κερδίσουν” τις ανθρώπινες σχέσεις τους μέσω των social media και που κρίνονται για το “πόσο δέρμα” θα έπρεπε να δείχνουν στους λεγόμενους ακόλουθούς τους για να είναι αρεστές. Δεύτερον, θεωρώ πως είναι εύκολο να επιλέξουμε την πραγματικότητα και να μην εστιάσουμε στη “εικόνα”, σκεπτόμενοι τι μας προσφέρει το κάθε τι ξεχωριστά. Τέλος, είναι σημαντικό, από τη δική μου οπτική γωνία, να επιλέγουμε έναν υγιή δρόμο για τις ανθρώπινες σχέσεις μας και να εκμεταλλευόμαστε τα οφέλη της τεχνολογίας για την επιστροφή στην αυθεντικότητα και την προβολή όλων των αξιών, μέσα από τις οποίες αποδεικνύουμε την λέξη “άνθρωπος”.

  

 Γεωργία Ρουμελιώτη

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 23

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Φοιτήτρια ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και δυνάμει καθηγήτρια ευχόμενη να μη διδάσκω απλώς, αλλά κυρίως να εμπνέω. Γεννήθηκα το 2000 στην Αθήνα και κατάγομαι από τη Μεσσηνία. Αγαπώ τη λογοτεχνία και το απέραντο γαλάζιο. Μεγαλύτερός μου στόχος: να καταφέρω να αποδώσω τον ορισμό της ευτυχίας.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Χορεύω θα πει εκφράζομαι (Μέρος 1ο)

Χορεύω θα πει εκφράζομαι (Μέρος 1ο)

Αν παρατηρήσεις καλύτερα θα συνειδητοποιήσεις πως τα πάντα γύρω σου έχουν ένα ρυθμό. Η κίνηση στους δρόμους μιας πόλης, τα φύλλα των δέντρων σ’ ένα δάσος, εσύ που αναπνέεις σταθερά και η καρδιά σου έχει το δικό της ρυθμό. Η ζωή η ίδια αποτελείται από μία σειρά...

Διαβάστε Περισσότερα
Νότες μουσικής με διαφορετική απόχρωση

Νότες μουσικής με διαφορετική απόχρωση

Το χρώμα αποτελεί την μικρή πινελιά που κάνει την καθημερινότητά μας λιγότερο πληκτική και περισσότερο υποφερτή. Είναι αυτή η οπτική εντύπωση που προκύπτει από την αντανάκλαση φωτεινών ακτινών σε μία επιφάνεια. Επιδρά έντονα στον εσωτερικό μας ψυχισμό, επηρεάζει την...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This