«Φονική καταιγίδα στην Χαλκιδική στα μέσα του καλοκαιριού», «ανεξέλεγκτες πυρκαγιές ξεσπούν στον Αμαζόνιο», «νεκρές χελώνες ξεβράζονται στις παραλίες των νησιών».
Όσα κανάλια και να αλλάξεις, όσες ιστοσελίδες και αν ανοιγοκλείσεις, θα δεις τον πλανήτη
να υποφέρει. Τον πλανήτη σου. Τον πλανήτη μας.
Πολλοί μιλούν, ακόμα περισσότεροι φωνάζουν δεκαετίες τώρα, για την περιβαλλοντική καταστροφή. Σχεδόν κανείς δεν πράττει. Καταναλώνουμε μανιασμένα τα πλαστικά, θάβουμε τα απορρίμματα μας στη γη, ξερνάμε τα απόβλητα μας στις θάλασσες. Δεν υπάρχει κρίκος στην φυσική αλυσίδα που δεν προσπαθούμε να σπάσουμε. «Έλα μωρέ, πάντα είχαμε φωτιές», «σιγά τις πλημμύρες, μη δούμε λίγο νεράκι αμέσως πνιγόμαστε», «και οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, με τις αρκούδες θα ασχολιόμαστε;» Και πνιγόμαστε και καιγόμαστε και αδειάζουμε τα δάση. Και τα δάση με τη σειρά τους πάλι μας πνίγουν, μας καίνε, μας αδειάζουν από ζωή. Υπαίτιος; Ο άνθρωπος. Εμείς. Όλοι. Πού είναι η πράσινη ανάπτυξη που τόσα χρόνια ακούμε; Πού είναι τα αυστηρά μέτρα για την αυθαίρετη οικοδόμηση; Πού είναι η περιβαλλοντική παιδεία και η συνειδητοποίηση του πόσο βαθιά στο πρόβλημα είμαστε; Μπλα, μπλα, μπλα. Ιστορίες για αγρίους. Μια στιγμή θα τρομοκρατηθούμε για το μέλλον του πλανήτη (ουσιαστικά για το ίδιο το μέλλον μας) και μετά θα πετάξουμε την γόπα στο νερό.
Δεν ξέρω κατά πόσο η ανακύκλωση μπορεί να μας σώσει τώρα. Δεν ξέρω κατά πόσο τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτών μπορούν να σώσουν τις μέλισσες. Δεν ξέρω κατά πόσο οι ανάσες μας μπορούν να σώσουν τους πνεύμονες της γης. Έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα μπροστά μας. Και οι πράξεις μας είναι η λύση. Είμαστε διατεθειμένοι να ξεβολευτούμε, για να διασφαλίσουμε την ίδια μας τη ζωή; Ή ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι η φύση δεν μπορεί χωρίς εμάς και θα προχωρήσει σε αυτανάφλεξη αν τυχόν εμείς εκλείψουμε;
Άντε βγάλε άκρη με τους ανθρώπους. Λατρεύουν έναν άγνωστο, άυλο Θεό και κατασπαράζουν αυτόν που τους ζει.
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
0 Σχόλια