Καλοκαίριασε και προσπαθούμε να γεμίσουμε τις μέρες μας με παραλίες και περατζάδες σε όμορφα μέρη. Κάπου σε αυτόν τον καλοκαιρινό χρόνο που, είμαι σίγουρη ότι συμφωνείτε μαζί μου, κυλάει υπερβολικά γρήγορα και δεν είναι ποτέ αρκετός, προσπαθούμε να χωρέσουμε κάποια βραδιά θερινού σινεμά, κάποια βράδια με μπύρες σε παραλίες και σίγουρα κάποια θεατρική παράσταση σε ένα θερινό θέατρο. Στην παράσταση «Μήδεια» σε σκηνοθεσία του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια αξίζει να αφιερώσουμε το βράδυ μας.
Τη συγκεκριμένη παράσταση παρακολούθησα στο Κατράκειο θέατρο μια πολύ όμορφη βραδιά του Ιουλίου και σίγουρα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Η παράσταση ακολουθεί το στυλ αρχαίας τραγωδίας με 3 υποκριτές να αναλαμβάνουν τους ρόλους: η Αθηνά Μαξίμου (Μήδεια), ο Αιμίλιος Χειλάκης (Παιδαγωγός, Κρέων, Ιάσων) και ο Αναστάσης Ροϊλός (Τροφός, Αιγέας, Άγγελος). Στον Χορό θα βρει κανείς γυναίκες και άνδρες ώστε να αποτυπωθεί όλη η κοινωνία της Κορίνθου. Κορυφαίες, η Γιώτα Νέγκα και η Μυρτώ Αλικάκη. Την παράσταση έχει ντύσει μουσικά ο Δημήτρης Καμαρωτός που βρίσκεται επί σκηνής. Όλοι φορούν γκρι κοστούμια εκτός από τη Μήδεια που της λείπει το σακάκι. Συμβολισμός πιθανώς, δείχνοντας ότι έχει φύγει από τη συμβατικότητα του συνόλου.
Η Μήδεια τυφλωμένη από έρωτα για τον Ιάσονα πρόδωσε την οικογένεια της κλέβοντας το Χρυσόμαλλο δέρας και έχει βρεθεί πλέον στην Κόρινθο, μόνη της χωρίς πατρίδα. Έχει φύγει από την Κολχίδα και έχει έρθει στην πολιτισμένη Ελλάδα και είναι ξένη. Πόσο θλιβερό ήταν για την αρχαία Ελλάδα να είναι κανείς άπατρις; Μεγάλη ατίμωση. Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκεται η Μήδεια όταν ο Ιάσονας της ανακοινώνει ότι θα παντρευτεί τη Γλαύκη, κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Η προδοσία του Ιάσονα μεταμορφώνει τη Μήδεια σε τέρας, κυριαρχεί μέσα της το μίσος και διψά για εκδίκηση. Και ξεκινάει να σκορπάει το θάνατο σκοτώνοντας τη Γλαύκη και στη θέα του νεκρού της σώματος θα πεθάνει και ο Κρέων. Μέσα σε αυτό το ψυχολογικό καρουζέλ επηρεάζονται οι σχέσεις με τους γύρω της, ακόμα και με τα ίδια της τα παιδιά.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης, όπως πάντα συγκλονιστικός, μεταμορφώνεται επί σκηνής, κάθε ρόλος είναι ένα νέο σώμα. Ένα νέο σώμα από το σώμα του και αυτό είναι ανατριχιαστικό. Η Αθηνά Μαξίμου δεν ενσαρκώνει τη Μήδεια, γίνεται η Μήδεια. Φωνάζει όλες τις σκέψεις, τα παράπονα που ακόμα και σήμερα ταλανίζουν τις γυναίκες προεκτείνοντας το ρόλο της από γυναίκα σε κάθε μορφή κοινωνικής σύμβασης. Ο Αναστάσης Ροϊλός ήταν αποκάλυψη για εμένα καθώς στο μυαλό μου ήταν ταυτισμένος με τον ρόλο του Νικηφόρου (από τη σειρά «Άγριες Μέλισσες»). Με μεγάλη επιτυχία έμπαινε στο κοστούμι του κάθε ρόλου προσαρμόζοντας ως και τη φωνή του ενώ η πτώση στο τέλος από τη σκάλα έκανε το υψοφοβικό ανθρωπάκι μέσα μου να τσιρίξει. Ο Χορός είχε τη συνταρακτική ικανότητα να μεταφέρει στο κοινό όλα τα συναισθήματα ενώ η Μυρτώ Αλικάκη ήταν παραπάνω από υπέροχη. Η συγκλονιστική φωνή της Γιώτας Νέγκα βρίσκεται χαραγμένη στο μυαλό μου.
Οι σκηνοθέτες παρουσίασαν μέσω της Μήδειας μια γυναίκα του σήμερα παρότι ο τρόπος σκέψης απευθυνόταν σε μια άλλη εποχή. Η Μήδεια στην παράσταση αυτή ζει σε έναν κόσμο βυθισμένο στην πατριαρχία. Θα σκοτώσει τα παιδιά της γιατί ξέρει ότι θα τα σκοτώσει ο Κρέων και προτιμάει να είναι εκείνη που θα σπρώξει τα σπλάχνα της στην αιωνιότητα. Για αυτό στο τέλος του έργου ο Ευριπίδης την αποθεώνει. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγκρίνουμε τους λογοτεχνικούς ήρωες με συμπεριφορές του σήμερα. Δεν πρέπει να δικαιολογούμε τα τέρατα του σήμερα παραλληλίζοντας τα με τους «κακούς» μιας αρχαίας τραγωδίας ή ενός λογοτεχνικού βιβλίου γιατί αυτοί βιάζονται τρόπον τινά από την κοινωνία τους με σκοπό την επίτευξη ενός επιμυθίου που εν τέλει θα διδάξει εμάς τι πρέπει να αποφεύγουμε. Η Μήδεια στο έργο «σκοτώνεται» 3 φορές: από τον Ιάσονα που την προδίδει, από τον Κρέοντα που τη διώχνει και από τον Αιγαία που θέλει να ασκήσει εξουσία πάνω της. Και αυτός ο τριπλός φόνος την ορίζει. Η εξουσία έρχεται πάνω στη γυναίκα σαν ένα τσουνάμι και εκείνη τρέχει να βρει μέρος να κρυφτεί. Στο τέλος της παράστασης, ηττημένος είναι ο Ιάσονας. Έχει μείνει άκληρος και χωρίς βασίλειο τη στιγμή που είχε τα πάντα. Και για όλα φταίει αυτός.
Πηγές φωτογραφιών:
- https://www.athinorama.gr/theatre/3004870/mideia-athina-maximou-aimilios-xeilakis-kai-anastasis-roilos-periodeuoun-me-to-asugkrito-drama-tou-euripidi/
- https://www.athinorama.gr/theatre/3004870/mideia-athina-maximou-aimilios-xeilakis-kai-anastasis-roilos-periodeuoun-me-to-asugkrito-drama-tou-euripidi/
- https://www.athinorama.gr/theatre/3004870/mideia-athina-maximou-aimilios-xeilakis-kai-anastasis-roilos-periodeuoun-me-to-asugkrito-drama-tou-euripidi/
Τριτοετής φοιτήτρια ιστορίας, ζω στον δικό μου κόσμο ενοχλώντας τους νεκρούς για να αποσπάσω τα μυστικά τους. Ανυπομονώ να ζήσω τη ζωή μου μέσα σε ένα μουσείο. Χρειάζομαι τη μουσική για να αναπνέω και το χορό για να προχωράω. Διδυμάκι με τα όλα μου, θέλω να είμαι περιτριγυρισμένη από κόσμο συνέχεια, να μοιράζομαι με τον κόσμο τις σκέψεις μου και να ακούω τις δικές του. Α! Φυσικά και θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο με ένα αυτοκίνητο εξερευνώντας κάθε σπιθαμή του. Εδώ θα βρείτε μερικές δικές μου σκέψεις. Ελπίζω να τις απολαύσετε!
0 Σχόλια