Η πανδημία του καπιταλισμού

    Όταν αφανίζεται είτε σκόπιμα είτε λόγω αμέλειας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αυτό ονομάζεται γενοκτονία. Όταν η πράξη αυτή επιτελείται από κυβερνήσεις καθοδηγούμενες από φαρμακευτικές εταιρείες, πώς ονομάζεται; Νόμιμη γενοκτονία; Ή απλώς παράπλευρη απώλεια του καπιταλιστικού συστήματος; Η Αφρικανική ήπειρος από την δεκαετία του 1970, πλήττεται σιωπηλά από τον φονικό ιό του AIDS. Οι άνθρωποι πεθαίνουν στα νοσοκομεία χωρίς καμία μέριμνα για φάρμακα, τα οποία ανήκουν αποκλειστικά στις κυβερνήσεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Ολόκληρες οικογένειες αφανίστηκαν, έγιναν κάθετες μεταδόσεις από τις μητέρες στα παιδιά τους και τα νοσοκομεία δεν άντεχαν τον τεράστιο όγκο των ασθενών που εισάγονταν. Και όλα αυτά για την κερδοσκοπία από την ζωή και τον θάνατο ανθρώπινων ψυχών.

    Μέχρι το 1996, ο ιός του AIDS αφάνιζε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων κάθε μέρα σε κάθε γωνιά του κόσμου. Όμως, την ίδια χρονιά έλαβαν χώρα δύο ιστορικά γεγονότα. Η ανακάλυψη τριών αντιρετροϊκών φαρμάκων, τα οποία κυριολεκτικά πυροδότησαν την ελπίδα των οροθετικών ασθενών. Τα συμπτώματα σταματούσαν σε μικρό χρονικό διάστημα και ο ασθενής μπορούσε πλέον να ζήσει αξιοπρεπώς, να εργάζεται και να αθλείται, όχι να πεθαίνει αγκομαχώντας στους θαλάμους των νοσοκομείων. Το δεύτερο γεγονός, ήταν ο ταξικός διαχωρισμός των ανθρώπων όσον αφορά την πρόσβαση στα εν λόγω φάρμακα, των οποίων οι τιμές κόστιζαν ακόμη και το εν τρίτο του μισθού ενός ευκατάστατου πολίτη. Που σημαίνει πως για τον αφρικανικό λαό, ήταν απλώς ένα μακρινό όνειρο. Ζωή άξια και ανάξια να την ζήσει κανείς. Με κριτήριο, τον πλούτο. 

«Ο μόνος λόγος που πεθαίνουμε είναι επειδή είμαστε φτωχοί»

-Ζάκι Άχματ

  Χρειάζονταν μία δικαιολογία για να βαφτίσουν νόμιμο το έγκλημα που διέπρατταν. Τότε, βγήκαν εκπρόσωποι μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών και ισχυρίστηκαν ότι λόγω του μεγάλου ποσοστού αναλφαβητισμού της χώρας, οι ασθενείς δεν θα είχαν την δυνατότητα να διαβάσουν τις οδηγίες συνταγογράφησης και δεν θα ήταν συνεπείς στην θεραπεία τους. Έτσι, ο ιός θα αποκτούσε ανθεκτικότητα στα φάρμακα και θα σκότωνε πολλούς Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Φυσικά, αυτό διαψεύστηκε από μεταγενέστερες έρευνες, οι οποίες έδειξαν πως όταν χορηγήθηκαν φάρμακα στον αφρικανικό λαό, κατά περιπτώσεις οι ασθενείς ήταν περισσότερο συνεπείς στην τήρηση της αγωγής τους, σε σύγκριση με πολλούς «πολιτισμένους και μορφωμένους» πολίτες των αναπτυγμένων χωρών. Στην πραγματικότητα, οι μεγάλες φαρμακευτικές φοβόντουσαν πως αν ρίξουν τις τιμές των αντιρετροϊκών φαρμάκων, θα έρχονταν αντιμέτωπες με την ανέλιξη αγορών άλλων χωρών, όπως της Κίνας και της Ινδίας. Αποφάσισαν να αφήσουν τον κόσμο να πεθάνει, θεωρώντας το απολύτως λογικό, στο όνομα του κέρδους. Σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχει συναντήσει η ανθρωπότητα.

   Το αίτημα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και άλλων ακτιβιστών, ήταν να επιτραπεί η εισαγωγή γενόσημων φαρμάκων στην Αφρική, τα οποία αποδεδειγμένα είχαν την ίδια επίδραση με τα πρωτότυπα, απλώς πωλούνταν σε πολύ χαμηλότερες τιμές. Κηρύχθηκε παράνομη από τις φαρμακευτικές βιομηχανίες, η οποιαδήποτε προσπάθεια παρασκευής η αγοράς γενόσημων φαρμάκων. Η Αφρικανική ήπειρος αντιπροσώπευε μόλις το 1% των πωλήσεων, ενώ το 50% προερχόταν από τις ΗΠΑ. Αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία μπροστά στο τέρας που λέγεται κέρδος.

   Οι νόμοι ευρεσιτεχνιών του 1970, έδιναν το δικαίωμα νόμιμου μονοπωλίου στην παραγωγή και την πώληση του φαρμάκου στον εφευρέτη του για έναν ορισμένο αριθμό ετών. Στο όνομα λοιπόν της ευημερίας και της καινοτομίας που επικαλούνταν οι συγκεκριμένοι νόμοι, το AZT, το πρώτο αντιρετροϊκό φάρμακό που εφευρέθηκε το 1963, καλυπτόταν από μονοπώλιο μέχρι το 2017, με την δικαιολογία της πατέντας την οποία εκμεταλλεύτηκαν φυσικά οι φαρμακευτικές εταιρείες. Στο όνομα της καινοτομίας. Και της κοινωνικής ευημερίας.

   Ο Δρ. Χαμίντ, εκπρόσωπος της Cipla, φαρμακευτικής εταιρείας γενόσημων φαρμάκων στην Ινδία, έκανε έκκληση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δοθεί άδεια να παρέχονται γενόσημα σε χαμηλή τιμή στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, να παρέχεται δωρεάν η τεχνογνωσία σε οποιαδήποτε χώρα θέλει να κατασκευάσει τα δικά της φάρμακα, αλλά και το φάρμακο πρόληψης της κάθετης μετάδοσης από τις μητέρες προς τα νεογνά. Φυσικά, η πρότασή του απορρίφθηκε. Στην Ινδία, τα εργοστάσια παραγωγής φαρμάκων αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Μάλιστα, πολλές από τις παραγγελίες που λαμβάνουν για συστατικά πρωτότυπων φαρμάκων ή γενόσημα φάρμακα, προέρχονταν από τις ΗΠΑ. Την εποχή μετά τις δηλώσεις του Χαμίντ, εταιρείες όπως η Pfizer προπαγάνδισαν ανελέητα σε διαφημιστικά σποτ και επίσημες δηλώσεις εκείνης της εποχής την ποιότητα των φαρμάκων ινδικής προέλευσης, που ήταν σύμφωνα με τις αναφορές τους, αμφίβολη. 

   Η ανθρωπιά και ο αγώνας  όμως πάντα κερδίζει. Στις 6 Φεβρουαρίου του 2001 η Cipla με πρωτεργάτη τον Δρ Χαμίντ, πρόσφερε τα φάρμακα για το AIDS κάτω από την τιμή του ενός δολαρίου την μέρα. Τα φάρμακα δεν έφταναν για όλους τους ανθρώπους που νοσούσαν. Έπρεπε να αποφασίσουν οι γιατροί ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, ανάλογα με τις ανάγκες του. Η ιστορία συνεχίζεται. Το 2003, η τότε κυβέρνηση της Αμερικής με πρόεδρο τον Τζορτζ Μπους, έκανε μία δήλωση για την άρση της απαγόρευσης εισαγωγής φθηνών φαρμάκων στην Αφρική. Μα καθώς στον καπιταλισμό, δεν κυβερνάνε οι κυβερνήσεις, αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές με κριτήριο την αύξηση κέρδους, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.

Η συμφωνία TRIPS

  Η συμφωνία TRIPS (Πνευματικά Δικαιώματα στον Τομέα του Εμπορίου), ήταν ένα πρωτόκολλο που ακολουθούνταν στο όνομα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Καθοδηγούμενο φυσικά από τις φαρμακευτικές, την κυβέρνηση των ΗΠΑ και όλες τις δυτικές κυβερνήσεις. Ήταν ένα μέσο εξαναγκασμού των αναπτυσσόμενων χωρών να υιοθετήσουν «δυτικό τρόπο παραγωγής φαρμάκων». Οι πατέντες φαρμάκων, κλάπηκαν από τις κυβερνήσεις των φτωχών χωρών και δόθηκαν στις δυτικές κυβερνήσεις, απειλώντας με σοβαρές κυρώσεις όποια χώρα παρανομούσε. Έτσι, η Ινδία, υπό την υπόκρουση των χειροκροτημάτων των κυβερνήσεων των δυτικοαμερικανικών χωρών ενώ υπέγραφαν την συμφωνία, έχασε την νόμιμη δυνατότητα να παρέχει φθηνά γενόσημα φάρμακα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Με πιο απλά λόγια, υπογράφηκε η θανατική ποινή εκατομμυρίων ανθρώπων, με έγκλημα την  φτώχεια τους. 

   Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως μακρινά. Αλλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού στις αναπτυσσόμενες χώρες, για την τωρινή πανδημία του Covid-19 και τις μεταλλάξεις που δημιουργούνται λόγω αυτού. Οι ίδιες φαρμακευτικές εταιρείες που σκότωσαν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους από το 1996 μέχρι το 2003, οι φαρμακευτικές εταιρείες που διετέλεσαν με την σφραγίδα του κράτους μία από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες της ανθρωπότητας, επειδή απαγόρευσαν την πρόσβαση σε φάρμακα χαμηλού κόστους, κυριαρχούν ακόμη και τώρα. Μόνο με τον αγώνα του λαού έγινε γνωστό τότε μέγεθος της τραγωδίας. Ας μην την αγνοήσουμε, ενώ πραγματοποιείται για μία ακόμη φορά.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 2

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Έχω συμπληρώσει 21 έτη σε αυτόν τον κόσμο και ακόμη προσπαθώ να τον καταλάβω και γιατί όχι να τον αλλάξω. Φοιτήτρια στο τμήμα Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και -λιγάκι- ρομαντική, ανακαλύπτω καινούργιες πτυχές του εαυτού μου και του κόσμου μέσω της γραφής. Εθισμένη στο μπαλέτο, τα βιβλία, τις Κυκλάδες και τον καφέ, πιστεύω ότι με το μολύβι (ή το πληκτρολόγιο) αποτυπώνω τα όνειρα και τις προσδοκίες μου, ολίγον ουτοπικά κάποιες φορές, στο χαρτί. Βασικότερος σκοπός μου, να γίνει αυτή η "ουτοπία" που ονειρευόμαστε, η καλύτερη δυνατή λύση, με όπλο την γνώση και την αλήθεια.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα

Η σελίδα που ζητήσατε δε βρέθηκε. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την αναζήτησή σας, ή χρησιμοποιήστε το μενού από πάνω για να εντοπίσετε την ανάρτηση.

Ανόητες οθόνες

Ανόητες οθόνες

Η τηλεόραση έχει εκπέσει προ πολλού στη χώρα μας. Έχει πιάσει πάτο. Το μόνο που απομένει είναι να αρχίσει να σκάβει μπας και πάει πιο χαμηλά. Καμμία περαιτέρω εξαχρείωση δεν πρέπει να μας φανεί παράξενη. Για καλό και για κακό, λοιπόν, ας είμαστε προετοιμασμένοι για τα...

Διαβάστε Περισσότερα
(Υπερ)άνθρωποι

(Υπερ)άνθρωποι

Τ ου Ρενάτο Πρίφτι, της Ειρήνης Πολυχρονάκη, Ανδριάνας Μπάρτζιου, Ιλιάνας Βαρκούτα και της Σταματίας Τσολάκου   Είναι γνωστό πως η εποχή μας, με την πρόοδο που τη χαρακτηρίζει, μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε για τη ζωή και τη δράση διαφόρων ανθρώπων, οι...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This