Ξεκίνησαν, πρόσφατα, οι πανελλήνιες και σαν πρώην ‘’πανελληνιούχα’’ που ένιωσε την αγωνία των παιδιών που δίνουν, μπήκα να δω και εγώ το πρώτο μάθημα που δίναμε όλοι, την Έκθεση. Προς έκπληξη μου, λοιπόν, βλέπω ότι το θέμα τους ήταν για τη σημασία του βιβλίου και για το αν διαβάζουν στον ελεύθερο τους χρόνο. Ωραίο θέμα, αλλά μήπως θα έπρεπε να δούμε πραγματικά αν είναι τόσο εύκολο όσο λένε αρκετοί; Το βιβλίο, όπως όλοι λέμε στη καθημερινότητα μας, σε συζητήσεις κ.λ.π πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως έχουμε συνειδητοποιήσει στη πραγματικότητα τη σημασία που έχει το βιβλίο στη ζωή μας;
Από πολύ μικρές ηλικίες έχουμε επαφή με τα βιβλία. Όταν θέλαμε να κοιμηθούμε, δείχναμε στους γονείς μας το αγαπημένο μας παραμύθι, να μας το διαβάσουν για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε και έπειτα, στο σχολείο, η δασκάλα μάς πρότεινε να διαβάσουμε ένα για να το παρουσιάσουμε στους συμμαθητές μας. Όμως μέσα σε όλα αυτά, καλό θα ήταν να εντάξουμε και έναν αστάθμητο παράγοντα και πολύ σημαντικό μάλιστα, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Καλώς ή κακώς, έχουμε πολλές δραστηριότητες στη καθημερινότητα μας, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από τα βιβλία, γιατί τα συνδέουμε με το σχολείο και συγκεκριμένα με το αναγκαστικό διάβασμα που έχουμε για την επόμενη μέρα. Φτάνοντας στο Λύκειο, όλη η διαδρομή είναι μια προετοιμασία για τη Γ’ Λυκείου, ώστε να είσαι κατάλληλα εφοδιασμένος για τις εξετάσεις στο τέλος για να εξασφαλίσεις τη θέση σου στο πανεπιστήμιο. Το τίμημα αυτού; Άπειρες ώρες στα σχολεία, φροντιστήρια και αργότερα στο σπίτι για επιπλέον διάβασμα. Πού χρόνος για ένα βιβλίο ειδικά όταν είσαι κουρασμένος τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά;
Δεν θα ήθελα να επισημάνω πόσο σημαντικό είναι το βιβλίο για όλους μας, γιατί είναι αρκετά κλισέ και ίσως σας κουράσω. Αλλά, πρέπει πάντα να μπορούμε να έχουμε την επίγνωση του θέματος, γιατί ο λόγος που δεν διαβάζουμε γενικά όλοι βιβλία δεν είναι μόνο οι υπολογιστές και τα κινητά που λένε όλοι σαν δικαιολογία, αλλά και ο καταναγκασμός που επικρατεί γύρω από το βιβλίο, η ρουτίνα αλλά και οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής. Και όπως έλεγε ο Κικέρωνας, ‘’Αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται”.
Γεννημένη στις αρχές του καλοκαιριού της δεύτερης χιλιετίας , το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μέχρι εδώ τα έχω καταφέρει καλά. Αιθεροβάμων και με το χαμόγελο στα χείλη είναι η σωτηρία μου για τη μονότονη καθημερινότητα. Φοιτήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας , χωρίς όμως να λέω όχι σε νέες ευκαιρίες και προκλήσεις. Αγαπώ τη μουσική και μου αρέσουν οι άνθρωποι που εννοούν τα «σ’ αγαπώ» τους.
0 Σχόλια