Η Eurovision 2021 ανέδειξε –ορθά κατά την γνώμη μου- νικητές μια ιταλική ροκ μπάντα, τους Maneskin. Επιτέλους, μετά από χρόνια συγκλονιστικών εμφανίσεων η ιταλική μουσική σκηνή δικαιώθηκε και πήρε την αναγνώριση που της αξίζει. Κι όμως, υπήρχε ιταλική μουσική πριν τους Maneskin και ήταν πάντα μαγική. Με αυτό το άρθρο, θα κάνουμε ένα ταξίδι σε μερικούς αγαπημένους Ιταλούς καλλιτέχνες εξίσου απολαυστικούς με την ανατρεπτική μπάντα που κέρδισε, μαζί με τη Eurovision, τις καρδιές όλων μας.
Τρέφοντας μεγάλη αγάπη για αυτήν την τόσο μελωδική γλώσσα, ξεκίνησα να ακούω Ιταλούς καλλιτέχνες σε πολύ μικρή ηλικία. Η πρώτη που άκουσα και λάτρεψα αμέσως είναι η μεγάλη κυρία του ιταλικού πενταγράμμου, η Mina και το τραγούδι «non credere». Η Μίνα με νότες σοπράνο χαρακτηρίστηκε από τον Louis Armstrong ως η καλύτερη λευκή τραγουδίστρια και αν αφιερώσει κανείς λίγα λεπτά να την ακούσει, θα διαπιστώσει ότι δεν είχε άδικο. Πειραματίστηκε σε πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και αποδείχτηκε ότι τα κατάφερνε σε όλα εξίσου καλά.
Ο Adriano Celentano είναι σίγουρα ένας καλλιτέχνης που πρέπει να αναφερθεί. Με μεγάλες επιρροές από τον Έλβις Πρίσλει ξεκίνησε σε μια ροκ εν ρολλ μπάντα πριν αφιερωθεί στη σόλο καριέρα του ενώ έχει σκηνοθετήσει και αρκετά έργα. Το τραγούδι «ancora vivo» διασκευάστηκε και στα ελληνικά αλλά είμαι σίγουρη ότι μόλις ακούσετε το πρωτότυπο, κανένα αντίγραφο δεν θα είναι αρκετό.
Ίσως αδικώ τον επόμενο καλλιτέχνη που δεν βρίσκεται πρώτος στη σειρά. Ίσως τον αδικεί οποιοσδήποτε τον τοποθετήσει σε κάποια σειρά. Ο Albano δεσπόζει στην ιταλική μουσική σκηνή από τη δεκαετία του 1960 και έχει χαρίσει αξέχαστες επιτυχίες, πολλές εκ των οποίων ως ντουέτο με την πρώην σύζυγο του Romina Power. Το τραγούδι felicita περιγράφει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του: την ευτυχία. Την περιγράφει όμως με τρόπο απλό. Περιγράφει την ευτυχία που βρίσκουμε στα καθημερινά πράγματα και θα έπρεπε να μας είναι αρκετή.
Οι Maneskin δεν είναι η πρώτη επιτυχημένη μπάντα που γέννησε η Ιταλία. Οι Ricchi e Poveri είχαν εκπροσωπήσει την Ιταλία στη Eurovision χωρίς να σημειώσουν μεγάλη επιτυχία. Το κουαρτέτο έχει κυκλοφορήσει πολλά επιτυχημένα τραγούδια όπως το «Sarà perche ti amo» το οποίο μεταφράστηκε στα ισπανικά με τον τίτλο «Serà porque te amo». Ξεχωρίζει για εμένα το «come vorrei», το απόλυτο τραγούδι που όλοι χρειαζόμαστε για εκείνες τις ώρες που θέλουμε να καθόμαστε μπροστά στο παράθυρο, με τη βροχή να πέφτει και τον νου μας να ταξιδεύει.
Προχωρώντας σε πιο σύγχρονους καλλιτέχνες, θα ήθελα να αφιερώσω μερικές γραμμές στον Patrizio Buanne. Τον γνώρισα πρώτη φορά μέσα από το «Parla piu piano», τραγούδι που όλοι έχουμε συνδέσει με την θρυλική τριλογία «Ο Νονός». Το άλμπουμ του «The Italian», στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το παραπάνω τραγούδι, έγινε μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες ενώ συνεχίζει ακόμα να μας ταξιδεύει με τη φωνή του.
Δεν θα μπορούσα, και δεν θα ήθελα να παραλείψω την Alessandra Amoroso. Η ίδια εντάσσεται στο είδος της πόπ-σόουλ μουσικής μα το τραγούδι που εμένα συγκίνησε περισσότερο είναι το «mi sei venuto a cercare tu». Παρότι δεν γνώριζα ιταλικά όταν το πρωτοάκουσα, η Alessandra Amoroso μου μετέφερε τόσο έντονα συναισθήματα που έκανε τον 11χρονο εαυτό μου που μόνη του έννοια ήταν οι κούκλες να νιώθει ότι παίζει σε βίντεοκλιπ.
Ποιος δεν ξέρει τον Eros Ramazzoti; Αν η απάντηση είναι «εγώ» πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό εδώ το άρθρο. Ο Eros Ramazzoti έχει μοιραστεί τη σκηνή με μεγάλα ονόματα όπως ο Elton John και έχει ακολουθήσει ροκ και λάτιν ρυθμούς αλλά και μπαλάντες. Το τραγούδι «un attimo di pace» περιγράφει αυτή τη στιγμή ηρεμίας που όλοι χρειαζόμαστε, έτσι ακριβώς όπως τη χρειαζόμαστε. Ο Eros είναι σίγουρα ο Σάκης Ρουβάς της Ιταλίας.
Στην αρχή του άρθρου αναφέρθηκα σε επιτυχημένες ιταλικές εμφανίσεις στη Eurovision. Ήταν 2015 όταν 3 παιδιά με ασύλληπτη έκταση στη φωνή τους έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή του διαγωνισμού με το τραγούδι «Grande Amore». Οι Il Volo ξεκίνησαν να τραγουδούν μαζί το 2010 και οι ίδιοι εντάσσουν τους εαυτούς τους στο είδος «πόπ-ερα» ενώ έχουν πειραματιστεί επιτυχώς και σε λάτιν μουσική. Χωρίς να υποτιμώ το υπέροχο «grande amore», επιλέγω να σας παρουσιάσω το «musica vera che resta». Ακούστε το και θα με θυμηθείτε.
Η Ιταλία συνέχισε τις επιτυχημένες προσπάθειες και το 2019 με τον Mahmood (το όνομα του προέρχεται από το αιγυπτιακό επίθετο του αλλά και από το αγγλικό my mood) και το «Soldi». Ο Mahmood συνεχίζει να κάνει υπέροχη μουσική με το τελευταίο του άλμπουμ να κυκλοφορεί από τις αρχές Ιουνίου. Το τραγούδι «Dorado» είναι ξεσηκωτικό και έχει όλα τα φόντα για να παίζει συνεχόμενα στα ακουστικά μας.
Δεν θα μπορούσα να κλείσω με καλύτερο τρόπο αυτό το άρθρο παρά με μια αναφορά στη μπάντα που έκανε όλη την Ευρώπη –και τη Miley Cyrus- να παραληρεί. Οι Maneskin υπάρχουν από το 2016 και ξεκίνησαν παίζοντας μουσική στους δρόμους της πανέμορφης Ρώμης. Το τραγούδι «Vent’anni» γράφτηκε εν μέσω της καραντίνας με στίχους του Damiano David και είναι μια πολύ δυνατή μπαλάντα. Είναι αφιερωμένο στη δικιά μας γενιά, μιας και τα μέλη του συγκροτήματος είναι περίπου στα 20 τους χρόνια, και αναφέρεται σε όλα αυτά που όλοι θα θέλαμε να ακούμε από τους μεγαλύτερους. Ελάτε να μελαγχολήσουμε μαζί περιμένοντας τους να έρθουν στην Ελλάδα για μια σίγουρα πολύ δυνατή συναυλία.
Μέχρι τότε lasciatemi cantare (=αφήστε με να τραγουδώ) όσο πιο δυνατά μπορώ τα υπέροχα ιταλικά τραγούδια που σας ανέφερα και πολλά ακόμη!
Τριτοετής φοιτήτρια ιστορίας, ζω στον δικό μου κόσμο ενοχλώντας τους νεκρούς για να αποσπάσω τα μυστικά τους. Ανυπομονώ να ζήσω τη ζωή μου μέσα σε ένα μουσείο. Χρειάζομαι τη μουσική για να αναπνέω και το χορό για να προχωράω. Διδυμάκι με τα όλα μου, θέλω να είμαι περιτριγυρισμένη από κόσμο συνέχεια, να μοιράζομαι με τον κόσμο τις σκέψεις μου και να ακούω τις δικές του. Α! Φυσικά και θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο με ένα αυτοκίνητο εξερευνώντας κάθε σπιθαμή του. Εδώ θα βρείτε μερικές δικές μου σκέψεις. Ελπίζω να τις απολαύσετε!
0 Σχόλια