Τελικά, οι προσευχές μας έπιασαν τόπο. Το μελανό για όλους μας 2020 αποτελεί πια παρελθόν. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ειδικά αν αναλογιστούμε τη στροφή που απρόσμενα πήρε ολόκληρος ο πλανήτης. Μια χρονιά δοκιμασιών, αβεβαιότητας και απογοήτευσης.
Εάν ρωτούσαμε τυχαία κάποιον στο δρόμο (πάντα βέβαια φορώντας μάσκες και τηρώντας τις αποστάσεις, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε) για τη γνώμη του σχετικά με το έτος που πέρασε, το πιθανότερο είναι πως θα αποκρινόταν με ένα νεύμα δυσφορίας, θεωρώντας περιττό να ξεστομίσει έστω και μια κουβέντα για μια χρονιά για την οποία όλοι συμφωνούν πως ήταν από τις χειρότερες που έζησαν ποτέ. Όχι και άδικα, φυσικά, αν αναλογιστούμε πως δέκα από τους δώδεκα μήνες του 2020 τους περάσαμε αυστηρά περιβαλλόμενοι με περιοριστικά ή και απαγορευτικά μέτρα, λόγω της έξαρσης μιας πανδημίας που, αναμφίβολα δεν περιμέναμε, ενώ ο φόβος τόσο για τον ιό όσο και για τις άγνωστες επιπτώσεις που αυτός επεφύλασσε στένευαν ακόμη περισσότερο τα περιθώρια για μια ευτυχισμένη διαβίωση. Με λίγα λόγια, μια χρονιά που, αν και δεν ξεχνιέται, όλοι θα θέλαμε να ξεχάσουμε.
Κοιτώντας πίσω στο έτος που μας αποχαιρέτησε, και κρίνοντας από τις δυσκολίες που, αναμφισβήτητα, όλοι αντιμετωπίσαμε, το μόνο σίγουρο είναι πως θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τον εαυτό μας. Ζήσαμε το μεγαλύτερο μέρος μιας μεταμοντέρνας εκδοχής της ισπανικής γρίπης, της μαύρης πανώλης, μιας τέλος πάντων πανδημίας που άλλαξε άρδην τον τρόπο με τον οποίο ζούμε και συμπεριφερόμαστε. Και παρόλα αυτά, παραμείναμε σώοι και αβλαβείς, υπερνικώντας και όλες τις παράπλευρες πιέσεις που αναπόφευκτα μας ασκήθηκαν. Τελικά, αν το σκεφτούμε όσο ψυχραιμότερα μπορούμε, πήραμε ένα μάθημα τόσο πολύτιμο, που θα ήταν ίσως αχάριστο να το παραλείψουμε λόγω της γενικότερης συμφοράς που βιώσαμε. Με τον ιό που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, αναγκαστήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας, να επανακαθορίσουμε τους στόχους μας, τοποθετώντας τα αγαθά της υγείας και της αγάπης στις υψηλότερες θέσεις. Σε μια εποχή κατά την οποία η απροσωπία και η σκληρότητα του υπερκαταναλωτισμού είναι εκ των ων ουκ άνευ, μια τέτοια υπενθύμιση είναι τουλάχιστον σπουδαία.
Η χρονιά που φεύγει μας πίκρανε, μας δυσκόλεψε, ενώ ταυτόχρονα μας ώθησε να ψάξουμε σε πτυχές του εαυτού μας, οι οποίες ήταν μέχρι πρότινος αθέατες, βγήκαν όμως στην επιφάνεια λόγω των έκτακτων συνθηκών που προέκυψαν. Όπως κατέδειξαν και οι φρενήρεις πανηγυρισμοί των Ελλήνων σε όλη την επικράτεια μετά την αλλαγή του έτους, φαίνεται να φεύγει σταδιακά από τους ώμους μας ένα μεγάλο βάσανο που μας ταλάνισε. Και σιγά σιγά, μετράμε αντίστροφα για την καθολική απελευθέρωση και την επιστροφή στις προκαθορισμένες συνήθειες της καθημερινότητάς μας.
Το 2021 δεν ήρθε απλώς για να μας απαλλάξει από την οδυνηρή παρουσία του 2020. Ήρθε για να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι πιο λαμπρό, με το χαμόγελο και την αισιοδοξία χαραγμένα στα περήφανα πρόσωπά μας. Ειδικά μάλιστα, από τη στιγμή που με τη νέα χρονιά ήρθε και το μεγαλειώδες επίτευγμα της επιστήμης, το πολυπόθητο εμβόλιο, αυτό αποκλειστικά αποτελεί πρώτης τάξεως δείγμα της νέας πνοής που φέρνει το ’21. Ψυχή βαθιά λοιπόν, λίγο κουράγιο, και να είστε βέβαιοι πως όλα αυτά θα μοιάζουν σε πολύ λίγο μια κακή ανάμνηση. Ώρα να γυρίσουμε σελίδα.
Για πείτε. Μετράμε αντίστροφα;
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια