Το χρώμα αποτελεί την μικρή πινελιά που κάνει την καθημερινότητά μας λιγότερο πληκτική και περισσότερο υποφερτή. Είναι αυτή η οπτική εντύπωση που προκύπτει από την αντανάκλαση φωτεινών ακτινών σε μία επιφάνεια. Επιδρά έντονα στον εσωτερικό μας ψυχισμό, επηρεάζει την ενέργεια, όπως και τη διάθεσή μας. Φανταστείτε έναν κόσμο δίχως αποχρώσεις, μία επαναλαμβανόμενη ασπρόμαυρη ρουτίνα. Αυτόματα δημιουργούνται συναισθήματα δυσαρέσκειας, αποστροφής και θλίψης. Διότι το χρώμα συνιστά πηγή ζωής και έμπνευσης. Είναι αυτή η νότα που επιλέγουμε να φωτίσει τη διαδρομή μας καθώς πορευόμαστε.
Τι συμβαίνει όμως όταν το χρώμα, στην πορεία αυτή, συναντήσει την μουσική; Τότε το αποτέλεσμα που προκύπτει από την ένωση των δύο παραπάνω στοιχείων είναι απλά μαγικό! Χρώματα μέσα στην μουσική ή αλλιώς μουσική με συγκεκριμένο χρώμα. Γιατί με το άκουσμα ενός τραγουδιού κάνουμε την παράλληλη σύνδεσή του με μία απόχρωση, εικάζουμε πως έχει μορφή και ακτινοβολεί ή σκοτεινιάζει με έναν δικό του τρόπο. Και από τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος είναι μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη οντότητα, συνεπώς αντιλαμβάνεται μοναδικά και προσωπικά το κάθε τραγούδι. Για παράδειγμα, μπορεί να το συσχετίσει με ευχάριστες ή δυσάρεστες εμπειρίες, με θετικές, αρνητικές ή ουδέτερες εντυπώσεις. Αλλά και για το ίδιο άτομο, ένα τραγούδι ενδέχεται να επιφέρει διαφορετικά συναισθήματα, ανάλογα με την τρέχουσα κατάσταση που βιώνει στη ζωή του.
Με το πέρασμα του χρόνου, πλήθος μουσικών και στιχουργών εμπνεύστηκε από την πολύχρωμη παλέτα και προέβη στη σύνθεση κομματιών που άφησαν εποχή στην ιστορία της μουσικής. Πολλές φορές τα χρώματα αυτά λειτούργησαν ως συμβολισμοί για τη συσχέτιση γεγονότων ή απλά εξέφραζαν τα βιώματα, τις σκέψεις και την πραγματικότητα των καλλιτεχνών. Στη συνέχεια παρατίθενται ορισμένα πολυαγαπημένα τραγούδια. Κοινό γνώρισμα; Οι χρωστικές ουσίες, οι οποίες λειτούργησαν ως έμπνευση για τη δημιουργία των παρακάτω τίτλων. Πάρτε θέσεις κι ετοιμαστείτε για μία διαχρονική μουσική ανάγνωση!
1) Prince-Purple Rain (1984)
Ξεκινάμε με την αγαπημένη δεκαετία του ’80 και με το λατρεμένο Purple Rain του Αμερικανού Prince και της υποστηρικτικής του μπάντας, The Revolution. Μία δυνατή ποιητική μπαλάντα που συνδυάζει orchestral, gospel και rock μουσική, ένα θρησκευτικό, αλλά κυρίως πνευματικό συναισθηματικό τραγούδι με διττά νοήματα και συμβολισμούς. Το μωβ είναι το χρώμα που συνδέεται με το ενεργειακό κέντρο της ζωής στον άνθρωπο (chakra), προσδίδει δύναμη και ευχαρίστηση, αλλά ταυτόχρονα συμπόνια και πνευματικότητα. Πολλοί γνωρίζουν το τραγούδι, αγνοώντας όμως το νόημα πίσω από αυτό. Μπορεί να συμβολίζει ταυτόχρονα κάτι πολύ προσωπικό, αλλά και πανανθρώπινο, π.χ. το άτομο που αγαπάς, τον πόνο και την μεταμέλεια που βιώνεις, τη συγνώμη σε αυτόν που πλήγωσες, όπως και το τέλος του κόσμου, τη θρησκεία και την Ημέρα της Κρίσης. Ένα αξέχαστο κομμάτι που αναδεικνύει την μεταφυσική σχέση ανάμεσα σε δύο ψυχές, προορισμένες να ενωθούν κάτω από τον μπλε ουρανό που ρίχνει σταγόνες αίματος, δημιουργώντας το μωβ.
2) R.E.M.-Orange Crush (1988)
Λίγα χρόνια αργότερα, οι πρωτοπόροι της εναλλακτικής rock, R.E.M., που κάνουν θραύση την δεκαετία του ’80 και ’90, δημοσιεύουν μία “πορτοκαλί συντριβή” που αγγίζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Με το πρώτο άκουσμα φαντάζει ως ένα απλό ρυθμικό κομμάτι, αν όμως το μελετήσουμε εις βάθος, θα κατανοήσουμε ότι θίγει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τα χημικά ζιζανιοκτόνα που χρησιμοποίησε ο Στρατός των Η.Π.Α. Το πορτοκαλί αποτελεί ένα θερμό χρώμα, που συμβολίζει συνήθως την δύναμη, την αντοχή, την ευεξία ή την αισιοδοξία. Και από τη στιγμή που γίνεται αναφορά στο ζήτημα του πολέμου, θα μπορούσε να συσχετιστεί με την αντοχή που επιδεικνύουν οι στρατιώτες ή με την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο. Η ρυθμική υπόκρουση, σε συνδυασμό με τον στίχο που ενδόμυχα φανερώνει κάτι άλλο, το καθιστούν ως ένα πολυαγαπημένο τραγούδι με αντιπολεμικό περιεχόμενο, επίκαιρο ακόμη και σήμερα.
3) Pearl Jam-Black (1991)
Διανύουμε την δημιουργική δεκαετία του ’90 με ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τραγούδια της rock μπάντας Pearl Jam, το “Black”, το οποίο υμνεί τις πρώτες σχέσεις και τους χαμένους έρωτες. Συνιστά ένα διαμάντι της rock μουσικής, αγγίζοντας τις ευαίσθητες χορδές κάθε ακροατή, δημιουργώντας ένα λυπηρό παραμύθι της νεανικής αγάπης με άδοξο τέλος. Οι στίχοι μας μεταφέρουν σε μία αθώα περίοδο με αγνά συναισθήματα, πραγματικά βιώματα και έντονες ενθυμήσεις. Το μαύρο χρώμα προσδίδει ένα μυστήριο, ενδεχομένως και φόβο για το άγνωστο, απόγνωση και θλίψη για το πρόσωπο που χάθηκε από τη ζωή μας. Σαν να συμβολίζει μία απρόσιτη παρουσία, που όσο και να την ποθείς, δεν καταφέρνεις να την φέρεις κοντά σου. Ο τραγουδιστής μάς μεταφέρει στην δική του πραγματικότητα, η οποία μετατράπηκε σε μαύρη απόχρωση τη στιγμή που έχασε την αγαπημένη του. Το κομμάτι αποτελεί “παρακαταθήκη” της αληθινής αγάπης. Όπως χωρίς την βαρυτική έλξη, δεν υπάρχει ζωή για τα ουράνια σώματα, έτσι και για τον ερωτευμένο καλλιτέχνη, δεν υπάρχει ζωή δίχως αυτήν που αγαπάει.
4) Arctic Monkeys-Old Yellow Bricks (2007)
Και φτάνουμε στο τέλος του ταξιδιού μας με ένα μαγικό κομμάτι της προηγούμενης δεκαετίας, το Old Yellow Bricks από το άλμπουμ “Favourite Worst Nightmare”. Ένα πολύ δυναμικό τραγούδι που περιγράφει την απόδραση και απομάκρυνση κάποιου από τη γενέτειρά του. Βέβαια, αυτή η τάση φυγής θα μπορούσε να συνδεθεί και με την εγκατάλειψη ενός ατόμου, μίας σχέσης ή μίας δυσάρεστης συνθήκης γενικότερα. Το κίτρινο είναι το χρώμα που τραβάει περισσότερο την προσοχή κάποιου και μπορεί να συμβολίζει αισιοδοξία ή και δειλία. Ο Alex Turner έχει μία μοναδική ικανότητα να χειρίζεται τις λέξεις και να δημιουργεί εικόνες και κρυφά νοήματα, πράγμα που φανερώνεται και σε αυτή την περίπτωση. Έχει παραλληλίσει τον τίτλο με το κίτρινο μονοπάτι που ακολούθησε η Dorothy, στο παραμύθι “Ο Μάγος του Οζ”, αλλά επιπλέον επέλεξε να κλείσει το τραγούδι με την φράση που τελείωσε η συγκεκριμένη ταινία. Η Dorothy είχε δίκιο τελικά, δεν υπάρχει παρόμοιο μέρος με το σπίτι σου, με τους ανθρώπους σου. Πολλές φορές θέλουμε να ξεφύγουμε από μία κατάσταση, συνειδητοποιώντας όμως αργότερα πόσο πολύ τη νοσταλγήσαμε και την έχουμε ανάγκη.
Μέχρι την επόμενη φορά μείνετε συντονισμένοι μαζί μας. Να προσέχετε και να μας διαβάζετε!
Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!
0 Σχόλια