Πατρίδα μου, ποιος τραγουδάει για την δυστυχία σου: από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα του 2021

Χωρίς καταφύγιο περιπλανιέμαι 

από σπίτι σε σπίτι περιπλανιέμαι 

Χωρίς εσένα πάντα με θλίψη 

ανάμεσα στο πλήθος περιπλανιέμαι

Είσαι η μοναδική μου αγάπη, 

η ύπαρξή μου

Χωρίς εσένα, δίχως νόημα είναι η ποίηση και το τραγούδι μου

Πατρίδα μου, 

τόσο εξουθενωμένη από τη καταδίωξη

Πατρίδα μου, 

αμνημόνευτη και χωρίς φωνή

Πατρίδα μου,

λαβωμένη, χωρίς γιατρειά, 

πατρίδα μου

Πατρίδα μου,

 ποιος τραγουδάει για τη δυστυχία σου;

Τραγουδούσαν στα Φάρσι με τις φωνές τους ενωμένες σε μια τα μέλη της Αφγανικής κοινότητας της Ελλάδας τον προηγούμενο μήνα, στην πορεία που διοργανώθηκε με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Η πολιτική της Ελλάδας στους πρόσφυγες που τώρα δίνουν μισθούς μιας ζωής για να έρθουν να ζήσουν σε ένδεια στην Ελλάδα, περιγράφεται με έναν μεταλλικό τοίχο έκτασης 40 χιλιομέτρων, αγκαθωτό συρματόπλεγμα, drones και κάμερες με radar 15 χιλιομέτρων μέσα στο Τουρκικό έδαφος. 

90% των μαρτυριών από πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν από τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας δείχνουν ότι η απαγόρευση εισόδου στη χώρα επιτεύχθηκε με βία, δακρυγόνα και χειροβομβίδες λάμψης.

Ανάλογη πολιτική ακολουθεί η Τουρκία, που χτίζει έναν τοίχο 241 χιλιόμετρων μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Ιράν.

Η R., μια νεαρή Αφγανή, ανοίγεται και μας περιγράφει πως είναι να είσαι πρόσφυγας στη σημερινή Αθήνα:

«Το να ζεις στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά μια διαδικασία που διαρκεί χρόνια και είναι γεμάτη αντιξοότητες, μια διαδικασία που είναι διαφορετική για τον καθένα»

«Αναμφίβολα, ένας Αφγανός είναι πιο ασφαλής στην Ελλάδα παρά στην ίδια του τη χώρα. Παρόλα αυτά, η ασφάλεια είναι μια πολύπλοκη έννοια. Ψυχολογικά είναι πολύ δύσκολο να τη νιώσεις»

«Πονάει όταν οι άνθρωποι αποφεύγουν να μας κοιτάξουν. Νομίζουν ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε. Φυσικά, υπάρχουν Έλληνες με τους οποίους μοιραζόμαστε αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη. Δεν βρίσκεται στην ευχέρεια κανενός το να αλλάξει τη στάση των ανθρώπων, αλλά η βασική ευγένεια είναι κάτι το στοιχειώδες. Μερικοί άνθρωποι που δεν ενημερώνονται απορούν για ποιο λόγο βρισκόμαστε εδώ. Κατ’ εμέ, αυτό οφείλεται μερικώς στο γεγονός ότι τα τελευταία 40 χρόνια τα ΜΜΕ έχουν δημιουργήσει μια φυσικότητα όσον αφορά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, σαν να είναι κάτι φυσιολογικό και απαράλλαχτο»

Στα δισεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα συγκαταλέγονται η διαδικασία του να πάρουν Ελληνική υπηκοότητα, κάτι το οποίο ακόμα και για Αφγανούς που συμπληρώνουν δεκαετίες στην Ελλάδα φαντάζει μια χίμαιρα, η ακριβή κοστολόγηση της νοσηλείας σε νοσοκομείο, η άσεμνη εχθρότητα που συναντάνε από τον ανθρώπινο παράγοντα, η ακανθώδης διαδικασία του να πάρουν βίζα και διαβατήριο, καθώς και ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν γίνονται δεκτοί στη χώρα ύστερα από συνέντευξή τους.

«Βέβαια, σε σύγκριση με την κατάσταση στη πατρίδα τους και τη δύσκολη διαδικασία μετακίνησής τους στην Ελλάδα, τα μέλη της κοινότητας συμβιβάζονται με ό, τι μπορεί να τους εξασφαλίσει την επιβίωση, οπότε οτιδήποτε πέρα από μια εμπόλεμη ζώνη φαντάζει προτιμότερο»

Είναι ουσιώδες να τονιστεί ότι η Αφγανική κοινότητα της Ελλάδας δεν απαρτίζεται αποκλειστικά από πρόσφυγες που έπρεπε να χτίσουν την ζωή τους στην Ελλάδα από την αρχή. Δεν υπομένει το κάθε μέλος της κοινότητας την υποτυπώδη ελευθερία με κόστος την αξιοπρέπεια και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, απλά για να παραμένει στη ζωή.

Όταν ρωτήθηκε η R. εάν μπορεί να επικοινωνεί με συγγενείς από την πατρίδα της, απάντησε:

«Όταν οι άνθρωποι είναι στο αεροδρόμιο, στα σύνορα ή στους δρόμους, χωρίς φαγητό ή νερό, πώς μπορούν να βρουν την ευκαιρία να έχουν κινητά τηλέφωνα ή πιο συγκεκριμένα να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα;»

«Οτιδήποτε και αν συμβεί, το Αφγανιστάν είναι η πατρίδα μου. Ένιωσα απερίγραπτη θλίψη όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν ξανά την εξουσία, τόση πολλή που δεν μπορούσα να σηκωθώ το πρωί, με την σκέψη του τι θα απογίνει η πατρίδα μου συνεχώς να με στοιχειώνει. Παρηγόρησα όμως τον εαυτό μου με τη σκέψη ότι είμαι νέα, μπορώ να σπουδάσω, να δουλέψω και να βοηθήσω τη χώρα μου. Γενικά η νέα γενιά Αφγανών στην Ελλάδα, που έχει περισσότερες ευκαιρίες για σπουδές και θέσεις εργασίας, προσπαθεί να επιφέρει αλλαγή και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της κοινότητας»

«Στην καρδιά μου θα θρηνώ παντοτινά για το Αφγανιστάν και τα παιδιά του»

Φέρνοντάς τη κατάσταση στο επίκεντρο, τίθεται ένα βασικό ερώτημα: πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;

Δίχως αμφιβολία, η ηθική είναι μια πολύ προσωπική έννοια και δεν βγάζει λογική να κρίνεται η κατάσταση που επικρατεί με θεωρίες, υποθέσεις και συμπεράσματα που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αδύναμες λόγω της ημιμάθειας που χαρακτηρίζει τον νεοέλληνα. 

Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν επειδή το συγκεκριμένο θέμα μας κάνει να νιώθουμε άβολα να βάλουμε παρωπίδες. Αντιθέτως, μια τόσο ευαίσθητη και ιδιαίτερη κατάσταση δεν γίνεται να μην μας προκαλεί αμηχανία και απορία. 

Αν επιθυμεί ο άνθρωπος να αποκαλείται άνθρωπος και να θεωρείται «φιλεύσπλαχνος», «ουμανιστής» και οποιαδήποτε λέξη του αρέσει να χρησιμοποιείται με την αναφορά στο άτομό του, πρέπει πρώτα από όλα να αποδεχτεί ότι η υποστήριξη είναι ένα απαιτητικό και συχνά μοναχικό μονοπάτι. Αλλά το μόνο σωστό. Ένα μονοπάτι που απαιτεί συνεχή δουλειά και ενημέρωση, με ανοχή στα λάθη, φυσικά. Ένα μονοπάτι που ξεκινάει με ενδοσκόπηση και σταδιακό εξοστρακισμό του εσωτερικευμένου ρατσισμού και ενσάρκωση του ανθρωπισμού ως στάση ζωής. Αυτό το μονοπάτι έχει πολλές διακλαδώσεις, αλλά έναν κοινό προορισμό: την ειρήνη.

Το τραγούδι που είναι διαδεδομένο στην Αφγανική διασπορά, μερικοί στίχοι του οποίου εμφανίζονται μεταφρασμένοι στην αρχή του άρθρου:

Το βιβλίο «Η πένα μου δεν σπάει, τα σύνορα είναι που θα σπάσουν» της νεαρής Αφγανής Parwana Amiri, που διαμένει στην Ελλάδα:

https://www.goodreads.com/book/show/58293470

*Για τις φωτογραφίες του άρθρου από τη πορεία του Αυγούστου έχει εκχωρηθεί άδεια χρήσης τους στο άρθρο μετά από επικοινωνία με τον ίδιο τον δημιουργό*

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 4

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Είμαι από το πανέμορφο Ρέθυμνο της Κρήτης το οποίο γνώρισα στο τέλος του 2001. Σπουδάζω στο τμήμα αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας στο ΑΠΘ και μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα, να φοράω τα γυαλάκια μου και να γράφω με τις ώρες. Πιστεύω στον Υπαρξισμό, φτιάχνω τέλεια μαρμελάδα και είμαι υπέρ της άποψης ότι μπορώ ωραιότατα να συνδυάσω έργα της Jane Austen με το Star Wars ή με το Indiana Jones (μεγάλη αγάπη ο Indy), τον Chopin με τους The Doors. Κοινώς το ποιά είμαι είναι μπερδεμένο σαν το πουλόβερ που μου ξήλωσε ο γάτος μου.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Αδέρφια Ισπανοί, σοβαρευτείτε

Αδέρφια Ισπανοί, σοβαρευτείτε

Όλοι το έχουμε ζήσει. Γυρνάς στο ξενοδοχείο στο τέλος της ημέρας, εξαντλημένος από την ολοήμερη ξενάγηση και περιήγηση στην πόλη που έχεις επισκεφθεί, ώστε να ξεκουραστείς και να ανακτήσεις δυνάμεις για την επόμενη δύσκολη μέρα που έρχεται. Ένας καλός τρόπος να το...

Διαβάστε Περισσότερα
Γιατί βλέπουμε θέατρο

Γιατί βλέπουμε θέατρο

Το “Θέατρο είναι ο Α που παρακολουθεί τον Β να υποδύεται τον Γ” αποτελεί τον γνωστότερο ορισμό του θεάτρου, της τέχνης που από την γέννησή της συμβάδιζε με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για ψυχαγωγία και κάθαρση. Τι είναι όμως αυτό που...

Διαβάστε Περισσότερα
Όταν έκλαψε ο καμπανοκρούστης

Όταν έκλαψε ο καμπανοκρούστης

Πάει πια ένας χρόνος από τότε που τυλίχθηκε στις φλόγες. Από τότε που σαστισμένος ο πλανήτης όλος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις μάχες των πυροσβεστών να καταβάλλουν τον εφιάλτη που σιγότρωγε τα σωθικά της Notre Dame. Η Παναγία των Παρισίων καιγόταν και, μαζί...

Διαβάστε Περισσότερα
Άδειες Καρέκλες

Άδειες Καρέκλες

Η 6η Απριλίου αποτελεί ημέρα σταθμό για την ιστορία των Βαλκανίων, την έτσι ή αλλιώς πολυτάραχη και αιματοβαμμένη ιστορία, μια ημέρα ντροπής, κατά την οποία το 1992 ξεκίνησε η πολιορκία του Σεράγεβο της Βοσνίας από τους Σέρβους του Μιλόσεβιτς. Η πολιορκία που...

Διαβάστε Περισσότερα
Μία σύγχρονη ματιά στην “Πανούκλα” του Καμύ

Μία σύγχρονη ματιά στην “Πανούκλα” του Καμύ

«Κι έτσι, παραδέρνοντας κάπου ανάμεσα σε κορυφή και σε άβυσσο, επέπλεαν μάλλον παρά ζούσαν, εγκαταλειμμένοι σε ακυβέρνητες μέρες και σε στείρες αναμνήσεις, περιπλανώμενα φαντάσματα που θα μπορούσαν ν' αποκτήσουν δύναμη μόνο αν το ΄παιρναν απόφαση να ριζώσουν στη γη...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This