Το απόγευμα του Σαββάτου 26 Ιουνίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ακούστηκαν φωνές να γνωστοποιούν αντιξοότητες των ΛΟΑΤΚΙΑ+ και θεάθηκαν μυριάδες να σηκώνουν πλακάτ και σημαίες σε μια κραυγή διαμαρτυρίας, ένωσης και άρνησης μιας παθητικής στάσης.
Για 5η χρονιά, το αυτοοργανώμενο Pride μάχεται για τα επίκαιρα, αλλά και τα χρόνια προβλήματα της κοινότητας, με την πορεία ως μια δράση που προηγήθηκε από αρκετές άλλες. Η εβδομάδα που ολοκληρώθηκε με την πορεία ξεκίνησε με ένα φεμινιστικό εργαστήρι και συνέχισε με το εργαστήρι «Τρανς: ξεκινώντας από τα βασικά. Επιτέλους έμαθα ότι υπάρχει όνομα για αυτό που νιώθω», εκδήλωση πάνω στον ΛΟΑΤΚΙ γάμο, καθώς και την κεντρική εκδήλωση του Pride τη προηγούμενη μέρα της πορείας.
πηγή: @REclaimPRIDEthess
Μια εύλογη απορία ενός παρατηρητή των γεγονότων που δεν είναι όμως ενήμερος, θα ήταν η διαφορά του αυτοοργανωμένου και του θεσμικού Pride. Η απάντηση, παρότι περίπλοκη, θα μπορούσε να συνοψιστεί με την ειδοποιό διαφορά: με την εμπλοκή του Δήμου Θεσσαλονίκης, πολυεθνικών που αποσκοπούν στην κερδοσκοπία μέσω της προώθησης του εμπορεύματός τους, καθώς και δυνάμεων καταστολής, ενάντια στις οποίες γίνεται ουσιαστικά η διαμαρτυρία, το Pride έχει χάσει τον αλλοτινό του χαρακτήρα. Δίχως αμφιβολία, απέχει παρασάγγας από το Stonewall του 1969, το πνεύμα και την ανυποταξία των 70s και 80s.
Πιο συγκεκριμένα, το θεσμικό Pride έχει αποκτήσει μια εμπορικότητα που συμβάλλει στη στερεοτυπική προσέγγιση του θέματος και στο κτίσιμο μιας αρνητικής προκατάληψης στον κοινό νου όσον αφορά την κοινότητα, τις ανάγκες της και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά.
πηγή: @REclaimPRIDEthess
Ως απάντηση στο θεσμικό, έρχεται το αυτοοργανωμένο Pride, με την ενασχόληση με θέματα που συνήθως δεν καλύπτει το θεσμικό, δίνοντας έμφαση σε όλες τις ταυτότητες του ΛΟΑΤΚΙΑ+, εξοστρακίζοντας τον επιχειρησιακό της χαρακτήρα, φέρνοντας στο προσκήνιο τις συλλογικότητες.
πηγή: https://www.grtimes.gr/
Από συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένα άτομα οργανώνεται αυτό το Pride, τονίζοντας ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι από τα ίδια για τα ίδια, αλλά για όλη τη κοινωνία. Για αυτόν τον λόγο, η οργάνωση και παρακολούθηση δεν περιορίζεται σε μέλη της κοινότητας, αλλά είναι ανοιχτό σε όλα τα άτομα που θέλουν να συμμετάσχουν και να υποστηρίξουν τον σκοπό, με μοναδικό προαπαιτούμενο το θετικό πρόσημο ως προς αυτόν, φυσικά.
Ας δοθεί έμφαση στην ρίζα του κακού· την αιτία πολλών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤΚΙΑ+ :ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που θα δηλώσει ουδέτερος, που θα αποσιωπήσει για πράγματα που επιλέγει να μην κοιτάζει. Ο άνθρωπος που θα διαιωνίσει το πρόβλημα με την παθητική του στάση.
Μια παθογένεια της κοινωνίας μας είναι ότι είμαστε όλοι συνένοχοι· χωρίς να το αναγνωρίζουμε ηχηρά
πηγή: https://www.grtimes.gr/
Το προφίλ του σύμμαχου είναι το εξής: ενημέρωση. Αυτομόρφωση. Στήριξη κινητοποιήσεων ενάντια στη βία και στις διακρίσεις που γεννά το υπάρχων καθεστώς. Αλλά πάνω από όλα το κοινό μέτωπο· η αναγνώριση ότι αυτές είναι κοινές διεκδικήσεις μιας κοινωνίας που παλεύει να κρατηθεί ενωμένη.
Γιατί όσο εύκολο και αν φαντάζει το να εθελοτυφλούμε ή να χρησιμοποιούμε συχνά την ίδια τη κοινότητα ως έναν αποδιοπομπαίο τράγο για τη δική μας απρέπεια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι είμαστε συνένοχοι.
Ότι συμφωνούμε συνειδητά να ζούμε σε μια κοινωνία που απαγορεύει στους ΛΟΑΤΚΙΑ+ δικαιώματα που για άλλους είναι αυτονόητα: το δικαίωμα τους να είναι ζευγάρια στα μάτια του νόμου. Να έχουν οι τρανς αυτονόητα δικαιώματα που είναι ανήκουστο να μην έχουν. Να υιοθετούν παιδιά. Να μην έχουν ένα επιφανειακό σύμφωνο συμβίωσης που δεν καλύπτει βασικά νομικά θέματα. Να μην υπόκεινται επιθέσεις σε χώρους εργασίας και από κλοιούς. Να έχουν το δικαίωμα να δώσουν αίμα χωρίς να μείνουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σεξουαλικά ανενεργοί-κάτι που μας φέρνει στο νου τα 80s και την στοχοποίηση της κοινότητας για τον ιό AIDS. Ας τρατάρουμε, λοιπόν τον εαυτό μας μια ψευδαίσθηση ότι προοδεύσαμε έκτοτε, ενώ απολαμβάνουμε το προνόμιο της αδιαφορίας.
Ας πέφτουμε και εμείς θύματα του pinkwashing. Μια λέξη που ηχεί ξένη, ενώ μια ηχώ μας υπενθυμίζει την παρουσία της γύρω μας: επιφανειακές δηλώσεις και προσφιλή μέτρα, ένα προσωπείο που υποτιμά τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, καθώς οι δυνάμεις καταστολής δίνουν την εντύπωση ότι πραγματικά πιστεύουν ότι άδεια λόγια θα καλύψουν έστω και στο ελάχιστο την έντονη απουσία πράξεων, αρκεί να υπάρξουν μερικά αδύναμα περιστασιακά μέτρα και κούφιες χειρονομίες και στάσεις υποστήριξης, με το πρόσχημα ενός εξευρωπαϊσμένου χώρου.
πηγή: https://www.grtimes.gr/
«Κανένα «ροζ πλυντήριο» δεν θα σας ξεπλύνει» διαβάζουμε στις δηλώσεις της διοργάνωσης του Pride
Εν κατακλείδι, ακόμα και στην ταραχώδη σημερινή εποχή, δεν γίνεται να μείνουν πίσω οι διεκδικήσεις ενόψει επίκαιρων ζητημάτων/ προσχημάτων. Γίνεται κατανοητό ότι ο ακτιβισμός δεν γνωρίζει φραγμούς. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να μην συμφωνήσει στο γεγονός ότι η ουσιαστική αλλαγή σε εθνικό επίπεδο θα επιτευχθεί μόνο όταν επιδείξουμε αποδοχή, ανθρωπιά και ισότητα προς μια κοινότητα που θα συνεχίσει να παλεύει για τα δικαιώματά της χωρίς να αποζητά αποδοχή για να επικυρώσει την ύπαρξή της.
Σελίδα του αυτοοργανωμένου Pride στο Facebook: https://www.facebook.com/REclaimPRIDEthess/
Είμαι από το πανέμορφο Ρέθυμνο της Κρήτης το οποίο γνώρισα στο τέλος του 2001. Σπουδάζω στο τμήμα αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας στο ΑΠΘ και μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα, να φοράω τα γυαλάκια μου και να γράφω με τις ώρες. Πιστεύω στον Υπαρξισμό, φτιάχνω τέλεια μαρμελάδα και είμαι υπέρ της άποψης ότι μπορώ ωραιότατα να συνδυάσω έργα της Jane Austen με το Star Wars ή με το Indiana Jones (μεγάλη αγάπη ο Indy), τον Chopin με τους The Doors. Κοινώς το ποιά είμαι είναι μπερδεμένο σαν το πουλόβερ που μου ξήλωσε ο γάτος μου.
0 Σχόλια