Ας μιλήσουμε για συναισθήματα: συμπόνοια και αγάπη για την «Δήμητρα της Λέσβου»∙ οργή και αγανάκτηση για μια κοινωνία, που αποδεικνύει κάθε φορά πως υπάρχει και άλλος πάτος. Ψάχνουμε μια στάλα δικαίου σε έναν ωκεανό βουτηγμένο στο αίμα, που έχει την υπογραφή του μίσους και της οπισθοδρόμησης. Κι αν υπάρχει ελπίδα, είναι μακριά από εμάς, μάς αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
«Το ρόδο, όπως και να το πεις, είναι ρόδο», αναφέρει η Δημήτρη, εξηγώντας, στην συνέντευξη που έδωσε πριν μερικά χρόνια στην Τζέλη Χατζηδημητρίου, γιατί συστήνεται ως «Δημήτρης» στους γύρω της. Καταπίεση, φάρμακα, περιθώριο, υποτιμητικά βλέμματα∙ αυτή ήταν η μοίρα που επιφύλασσε η ζωή στη Δημήτρη. Ένας άνθρωπος με καλοσύνη και γλυκύτητα, ένας σωστός άνθρωπος γεννήθηκε σε λάθος περιβάλλον. «Τώρα είμαι απόλυτα ελεύθερος», χορεύοντας στον δρόμο και με την μουσική να μην παύει πότε να ακούγεται. Έπρεπε να περιμένει μέχρι τον θάνατο των γονιών της για να ντυθεί με φορέματα γυναικεία, να εκφραστεί όπως η ίδια νιώθει, όχι όπως το επιβάλλουν οι νόρμες της κοινωνίας μας. Κι όμως, κακία δεν κράτησε ποτέ σε κανέναν, αποστασιοποιήθηκε από όσους δεν την κατάλαβαν και δεν την σεβάστηκαν για αυτό που ήταν και κράτησε επαφές με όποιον η ίδια ήθελε.
«Άνθρωπος αληθινός μου λείπει». Και πλέον, αφού «χάθηκε» και η Δημήτρη, οι ήδη λιγοστοί «αληθινοί» άνθρωποι μειώθηκαν κατά ένας. Πώς να σταθείς σε μια κοινωνία που έχει δύο πρόσωπα, τον Κρόνο και την Μήδεια; Πώς να αντέξεις μια κοινωνία, όπου ο καθένας ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, αλλά όλοι έχουν να πουν κάτι για τους άλλους; Οξύμωρο, δεν είναι; Είναι στην φύση του ανθρώπου όλα αυτά, ή απλώς δεν έχουμε ανακαλύψει ποια είναι η φύση μας ακόμα; Είθε να αλλάξουμε νοοτροπία, να γίνουμε «αληθινοί» για αυτούς που το έχουν ανάγκη και να σταθούμε πλάι στους ανθρώπους που διώχνουν κάθε τι αρνητικό με την απλότητα και την καλοσύνη τους.
Εικόνα φόντου: debater.gr
Γεννηθείς 25 μέρες μετά την είσοδο του 21ου αιώνα, μετανάστης τόσο από άλλη χώρα όσο και εσωτερικός, μεγαλωμένος στη Λαμία, είμαι από το 2018 φοιτητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λάτρης του αθλητισμού, με μεγάλη συμπάθεια στο ποδόσφαιρο και ερωτευμένος με την κλασική λογοτεχνία (ειδικώς με τους Ρώσους Ντοστογιέφσκι και Τολστόι). Κάτοικος πλέον του δήμου Ζωγράφου απολαμβάνω τη φοιτητική μου ζωή ανακαλύπτοντας νέα μέρη (κυρίως εντός Αττικής) και ψάχνοντας νέες ασχολίες και δραστηριότητες.
0 Σχόλια