Καθώς όλος ο πλανήτης περνά απ΄το ένα κύμα της πανδημίας στο επόμενο, υπάρχει μια περιοχή στο χάρτη που όλα κυλούν όπως πριν, εμπόλεμα. Ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας καλά κρατεί από το 2011 ενώ Συρία και Ισραήλ συνεχίζουν τις άτυπες εχθροπραξίες. Και κάποιες εβδομάδες πριν, διαδίδεται η πληροφορία από ανώνυμη ισραηλινή πηγή πως το Ισραήλ παρέχει ρωσικά εμβόλια στην Συρία με αντάλλαγμα την απελευθέρωση μιας γυναίκας-ομήρου. Η κυβέρνηση του Ισραήλ αρνείται να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα και δεν υπάρχει επίσημη σχετική ανακοίνωση οπότε και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι γίνεται πίσω απ΄τις κλειστές πόρτες της διπλωματίας. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται απίθανο, έτσι δεν είναι;
Από τα δεδομένα που φτάνουν στο φως της δημοσιότητας όλοι ξέρουμε ότι η Ευρώπη έχει εξασφαλίσει τις περισσότερες δόσεις εμβολίων από τις περισσότερες φαρμακευτικές εταιρείες. Επίσης γνωρίζουμε πως το εύρωστο Ισραήλ έχει εξασφαλίσει πλήθος εμβολιαστικών δόσεων, έχει προχωρήσει τον εμβολιασμό του συνόλου των πολιτών με συγκριτικά εξωφρενικούς ρυθμούς και είναι η πρώτη χώρα που επιχειρεί «πειράματα κανονικότητας» με σχεδόν απεριόριστα ανοιχτή εστίαση και χώρους πολιτισμού. Επικυρώνεται, δηλαδή, με κάθε τρόπο η κοινωνική ανισότητα που όπως πάντα οξύνεται απ΄τις κρίσεις- οι πιο ευάλωτοι-κυρίως οικονομικά-αφήνονται στη μοίρα τους. Μήπως όμως η μοίρα όλων μας, σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων, είναι κοινή;
Το Science,ένα από τα πιο καταξιωμένα επιστημονικά περιοδικά δημοσιεύει ένα άρθρο ( https://www.sciencemag.org/news/2021/02/how-soon-will-covid-19-vaccines-return-life-normal ) επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα πότε θα φτάσουμε να ζούμε σε επίπεδα προ πανδημίας. Φυσικά, σε τέτοια ερωτήματα δεν αναμένουμε βέβαιες απαντήσεις. Έτσι και το άρθρο αφήνει ανοιχτά ενδεχόμενα υπογραμμίζοντας το εξής: καμία «κανονικότητα» δεν μπορεί να εδραιωθεί όσο μεταλλάξεις συνεχίζουν να διαιωνίζονται και να «ξεφυτρώνουν» σε γωνιές του πλανήτη που ο εμβολιασμός θεωρείται πολυτέλεια και ενώ η τεχνογνωσία ανάπτυξης εμβολίων κατά αυτών υπερκεράζεται από την ταχύτητα διάδοσης. Το ίδιο υποστηρίζουν οι Harari και Bergman, πολιτικοί επιστήμονες και συγγραφείς, σε διαδικτυακό πρόσφατο φόρουμ ( https://youtu.be/xp9h3rdUVgI ) σχετικά με την πανδημία εν συνόλω. Όσο και αν εμείς οι «προνομιούχοι» εμβολιαζόμαστε, αγνοώντας του «άμοιρους άλλους» απλώς μοιραζόμαστε ρόλους στο Θέατρο του Καταπιεσμένου.
Ο Augusto Baol, θεατράνθρωπος και ακτιβιστής (και χημικός μηχανικός), δεκαετίες πριν, φέρνει στην Ευρώπη το διαδραστικό αυτό θέατρο που βάζει τους θεατές να πάρουν θέση σε παραστάσεις-καθημερινά περιστατικά ως «καταπιεστές» ή «καταπιεσμένοι». Με επιτυχία εδραιώθηκε στην Βραζιλία αλλά στην Ευρώπη και στην Αμερική υπάρξαν δυσκολίες. Ο Baol λέει πως το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι άνθρωποι αυτού του κόσμου δεν σκέφτονται τις έννοιες καταπιεστής και καταπιεσμένος παρόλο που πολλά άτομα είναι σε θέση να αφηγηθούν περιστατικά καταπίεσης ως προσωπικά βιώματα. Εντοπίζεται γλωσσικό κενό που αντανακλά την μετουσίωση της εξωτερικής καταπίεσης που βιώνουν οι νοτιοαμερικάνοι σε εσωτερικευμένη καταπίεση:
«People undergo “osmosis” absorbing social oppressions … Τhe cops are in our heads, but their headquarters are outside … People in Europe are dying, not of hunger, but of suicides and overdoses.»
Αυτό που ο Baol αντιλήφθηκε δεκαετίες πριν φαίνεται να είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα που ένας μικροσκοπικός ιός αποφάσισε να βάλει μπροστά στα μάτια μας μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε: όλη η ανθρωπότητα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις, βιώνει την ίδια δυστυχία και μάχεται για την ίδια ευδαιμονία. Καταδικάζουμε τη βία από που και αν προέρχεται (ή ανεβάζουμε μισάνθρωπα ποστ), και κάνουμε συζητήσεις επί συζητήσεων (ή αλληλοσπαρασσόμαστε) αλλά πριν φτάσουμε εκεί, έχουμε σε ικανοποιητικό βαθμό αντίληψη του ρόλου μας;
Καταπιεσμένοι ως προς μία παράμετρο, καταπιεστές ως προς κάποιον τρίτο, δυνάστες του υπόλοιπου πλανήτη αρκεί να θωρακίσουμε την υγεία μας-ή έστω να έχουμε την ψευδαίσθηση πως το κάνουμε- και βαθιά κακοποιητικοί ως προς τον ίδιο μας τον εαυτό που τον πείθουμε πως δεν ζει σαν θύμα απλώς επειδή δεν ξέρει τις αντίστοιχες λέξεις.
0 Σχόλια