Είναι αλήθεια πως για κάποιους ανθρώπους δεν επιτρέπεται να είσαι διαφορετικός. Τούς προκαλείς συναισθήματα αρνητικά, βλάπτεις τους “τέλειους” εαυτούς τους και γι’ αυτό αντιδρούν κατά σου, επιδεικνύοντας ρατσιστική συμπεριφορά. Ρατσισμός, ναι, μια λέξη τόσο γνώριμη αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνη στη ζωή μας. Πόσοι άνθρωποι έχουν περιθωριοποιηθεί εξαιτίας τέτοιων συμπεριφορών και πόσοι ακόμα έχουμε γίνει αυτόπτες μάρτυρες και κάνουμε σαν να μην τρέχει τίποτα;
Πράγματι, σε καθημερινή βάση συμβαίνουν ρατσιστικά περιστατικά τόσο στο οικείο μας περιβάλλον, στην οικογένειά μας, στον πρώτο θεσμό, στον οποίο συμμετέχουμε από τη στιγμή της γέννησής μας, στο σχολείο όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο, στις παρέες μας ακόμα και στην εργασία μας. Άτομα διακρίνουν, εξευτελίζουν και ταπεινώνουν τους άλλους, γιατί έτσι θεωρούν ότι είναι το “ενδεδειγμένο”.
Τι είναι όμως ρατσισμός και γιατί καταφεύγουμε σε τέτοιες συμπεριφορές;
Ρατσισμό θα λέγαμε την κοσμοθεωρία ορισμένων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν κάποια άλλα άτομα ως κατώτερα εξαιτίας διαφορετικών χαρακτηριστικών που μπορεί να διαθέτουν, λόγου χάρη φυλής, θρησκείας, προσωπικότητας, τρόπου ζωής και κοινωνικής τάξης. Οι άνθρωποι φέρονται με αυτό τον τρόπο, γιατί ακολουθούν προκαταλήψεις και παγιωμένα στερεότυπα που περνούν από γενιά σε γενιά. Έτσι, θυματοποιούνται ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, γιατί παρεκκλίνουν από τις εδραιωμένες αντιλήψεις. Οι άνθρωποι δεν αξιοποιούν την κριτική τους σκέψη και ως εκ τούτου δεν αξιολογούν όσα μηνύματα λαμβάνουν και επηρεάζονται.
Συναντάμε διάφορα είδη ρατσισμού. Πρωταρχικά, το κοινωνικό ρατσισμό στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που είπαμε και πριν, δηλαδή σε μετανάστες και σε άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Εθνικό ρατσισμό, δηλαδή κατατάσσεται ένα έθνος ανώτερο σε σχέση με άλλο. Ακολουθεί ο θρησκευτικός ρατσισμός που αντιβαίνει στην ανεξιθρησκία, καθώς και ρατσισμός εις βάρος ατόμων που προέρχονται κυρίως από υποανάπτυκτες χώρες, κυρίως από αφρικάνικες χώρες, δηλαδή “ρατσισμό καταγωγής”. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθεί και ο σεξισμός, δηλαδή ο ρατσισμός που επικεντρώνεται στο γυναικείο φύλο. Πόσες γυναίκες περιθωριοποιούνται στον επαγγελματικό τομέα, ή αποκλείονται από επαγγέλματα που είναι ανδροκρατούμενα (βλέπε πολιτική). Και φυσικά υπάρχει και ο ρατσισμός στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Τα άτομα αυτά λοιπόν αντιμετωπίζονται με απαξίωση, χλευασμό του τύπου ‘’Μα καλά πως είναι έτσι αυτός;’’, ακόμα και αδιαφορία. Ως αποτέλεσμα, στεναχωριούνται, θεωρούν τους εαυτούς τους ως ιδιαίτερους, προβληματικούς και ως ξένο σώμα για το κοινωνικό σύνολο.
Στο χέρι μας λοιπόν είναι να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο αυτές τις διακρίσεις. Σήμερα στις 21 Μαρτίου, την ημέρα καταπολέμησης των διακρίσεων ας γίνουμε η φωνή για να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο.
Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε για να μάς υπενθυμίζει ότι όπως τότε το 1960 υπήρξαν διαδηλωτές οι οποίοι αγωνίστηκαν ενάντια του αυταρχικού καθεστώτος Απαρτχάιντ, που επέβαλλε φυλετικές διακρίσεις, έτσι και εμείς πρέπει να θέτουμε ως προτεραιότητα την αλληλεγγύη των συνανθρώπων μας και να πάψουμε να εφαρμόζουμε την ανισότητα, γιατί εν τέλει είμαστε όλοι ίσοι. Όπως έλεγε και ο αγωνιστής του κινήματος κατά του Απαρτχάιντ, Νέλσον Μαντέλα, “Ο ρατσισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η ανθρωπότητα”. Μπορούμε λοιπόν να αλλάξουμε τον κόσμο, αρκεί να θέλουμε να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμο του εαυτού μας…
πηγή φόντου: https://millennials.gr/racism/
0 Σχόλια