(Καλό ταξίδι Οδυσσέα, δεν θα θαλασσοπνιγώ μαζί σου)
Κυνηγημένος από τους δρόμους που μασκαρεύονταν οικείοι,
ρανίδα τη ρανίδα μαζεύω το κουράγιο μου.
Εγκαταλείπω τον γνώριμο ουρανό.
Παραιτούμαι από τις γενέτειρες θυσίες.
Και ας με κατατρέχει η αιώνια κατάρα μια ζωή να υποφέρω
γατί η πατρίδα είναι η οργώτρια της ψυχής.
Πικραθείτε μαζί μου τώρα,
αλλά για κάποιους η Ιθάκη έτρεφε τέρατα αντί για θαλπωρή.
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
0 Σχόλια