Μια ζωή να περιμένουμε να ζήσουμε κάτι που να αξίζει το τίμημα της γέννας.
Ψαχνόμαστε,
κλαίμε,
γονατίζουμε
μετρώντας στιγμή προς στιγμή την πορεία μας προς το τέλος.
Πόσο ακόμα θα αντέχουμε την βελόνα να μας τρυπάει για να τεντώνεται ξανά και ξανά η ολιγόχρονη κλωστή μας;
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
0 Σχόλια