Ένας άν-θρωπος απάνθρωπος

Μα πώς αντέχεις να το λες;

Άνθρωπος! Βαριά λέξη για σένα.

Διόλου δεν σου ταιριάζει!

Καλύτερα να μην τη ξεστομίζεις.

Είναι ντροπή για κάποιον σαν εσένα.

Δε διαθέτεις τα ψυχικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να γίνεις αποδεκτός από την «ανθρώπινη» κοινωνία μας.

 

Πού ξέρεις εσύ από ανθρωπιά;

Εσύ που τον απέλυσες, ενώ ήξερες ότι δεν είχε να ταΐσει τα παιδιά του.

Εσύ που τον περιγέλασες, επειδή είχε περισσότερα κιλά από εσένα.

Εσύ που την σχολίασες ανάρμοστα, επειδή φορούσε φόρεμα…κι ήταν το αγαπημένο της!

Εσύ που τον χτύπησες, για να γεμίσεις το συναισθηματικό κενό σου.

Εσύ που γέλασες μαζί της, επειδή είχε διαφορετική προέλευση.

Εσύ που τον ειρωνεύτηκες, γιατί δεν τον κατάλαβες ποτέ.

Εσύ που τον χτύπησες με το αυτοκίνητο και τον άφησες να κείται εκεί.

Εσύ που τον μαχαίρωσες, επειδή ήταν αλλόθρησκος.

Εσύ που το κακοποίησες…κι ήταν μόλις 5 ετών.

Εσύ που την βίασες, επειδή ήταν μόνη της.

Εσύ που τον σκότωσες, επειδή ήταν ψυχικά άρρωστος.

Ναι εσύ!

Πού ξέρεις εσύ τι θα πει να είσαι άνθρωπος;

 

Μην με κοιτάς στα μάτια.

Μην τολμήσεις να ρίξεις το βλέμμα σου επάνω μου.

Ντρέπομαι για σένα.

Δες πως κατάντησες!

Αιδώς!

Μην προσπαθήσεις να επιρρίψεις τις ευθύνες αλλού και να ωραιοποιήσεις τις πράξεις σου.

Η απανθρωπιά δεν ωραιοποιείται.

Απάνθρωπος! Ναι αυτό σου ταιριάζει!

Κάτσε να ξεδιαλύνω λίγο το τοπίο…

Σκληρός, ψυχρός, άσπλαχνος.

Πώς αισθάνεσαι που τα ακούς όλα αυτά;

Και μην μου πεις ότι είναι πρώτη φορά, δεν θα σε πιστέψω!

Από εδώ και στο εξής θα τα ακούς συνέχεια.

Θα φροντίσω εγώ γι’ αυτό.

Στάσου να χαράξω λίγο πιο βαθιά τους στίχους της ανησυχίας μου στο μέτωπό σου…

Απάνθρωπος!

Τώρα το γράφει ξεκάθαρα.

Δεν θα χρειάζεται να αναρωτιέσαι πλέον, αυτό είσαι!

 

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 6

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Αυτοεξορία

Αυτοεξορία

(Καλό ταξίδι Οδυσσέα, δεν θα θαλασσοπνιγώ μαζί σου)   Κυνηγημένος από τους δρόμους που μασκαρεύονταν οικείοι, ρανίδα τη ρανίδα μαζεύω το κουράγιο μου. Εγκαταλείπω τον γνώριμο ουρανό. Παραιτούμαι από τις γενέτειρες θυσίες. Και ας με κατατρέχει η αιώνια κατάρα μια...

Διαβάστε Περισσότερα
Ερεβώδης

Ερεβώδης

Σκοτάδι παντού Και εγώ τα μάτια μου κλείνω Ανώφελο δεν είναι; Αφού δε μπορώ να σε αντικρίσω Μόνο με τα μάτια της ψυχής καταφέρνω να δω καθαρά Εκεί που η όρασή μου θολώνει Σε αγγίζω και το χάδι μου ηλεκτρισμένο απ’ την υπόστασή σου, Στέκει μετέωρο για την απάντησή σου...

Διαβάστε Περισσότερα
Η Αλίκη στη χώρα των πτωμάτων

Η Αλίκη στη χώρα των πτωμάτων

  Ακολούθησα μια σκέψη τρομερή και αυτή με οδήγησε σε χώρα άγνωστη και ζοφερή.   Κοίταξα γύρω μου να βρω κάτι γνωστό, μα έμπλεξα χειρότερα, Πού να το φανταστώ;   Από παντού ξεφύτρωναν καμένα στάχυα και μαύρα τριαντάφυλλα με μυτερά αγκάθια!   Καπνοί...

Διαβάστε Περισσότερα

Ωφέλιμες φιλίες

Μάτια όμορφα, θαρμένα από τα τόσα κύματα, πείτε μου, πώς το φως σας δεν χάνεται; Πώς γίνεται η βροχή να μην σβήνει την φλόγα και πώς η φλόγα δεν σας καίει την ζωή. Έχω έναν φίλο, παλιό θαλασσοπόρο, χρόνια αρμενιστής των άστρων, θα τον ρωτήσω να μου πει για τους...

Διαβάστε Περισσότερα

Παρερμηνείες

Σκορπίσανε για πάντα τα φιλιά μας, στου άνεμου τους αδιάβατους δρόμους που κανείς θνητός δεν τόλμησε να ονειρευτεί. Μα ήταν τόσο γλυκιά η πλάνη που στο κλάμα μας έσταζε μέλι αντί για δάκρυα. Και τα σωθικά μας φώναζαν “ζήτω το φως, ζήτω το φως”. Αλλά αυτό δεν ήταν...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This