Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια
και τα σπασμένα γυαλιά
Περπατώ στην άμμο
Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια.
Ανάμεσα στα καλοκαίρια
Που ήρθαν
Και έφυγαν
Χωρίς εμάς.
Το να χάνεις στον έρωτα,
Είναι σα να χάνεις το στοίχημα
Που δεν έβαλες ποτέ.
Το ρίσκο για την αίσθηση
Από το απαλό άγγιγμα
Των χεριών σου.
Την γεύση των καλοσχηματισμένων χειλιών σου.
Τις πίκρες σου
Όταν κρατάς το τσιγάρο σου
Ανάμεσά τους.
Επιβάτης έρωτας σε ένα τρένο σκιών.
Ανέβηκες στο τρένο για μια στιγμή.
Τόσο κράτησε το μυστήριο ταξίδι μας.
Ανέβηκες για αναμέτρηση.
Για μια παρτίδα σκάκι.
Έστησα τα πιόνια
Δεν έχει σημασία αν πήρες
Τα μαύρα ή τα άσπρα
Ποτέ δεν ήρθες να παίξεις.
Μα ήξερα από την αρχή
Πώς έχεις ήδη κερδίσει την παρτίδα.
Γιατί, η ήττα στον έρωτα
Δεν είναι το να χάνεις.
Η ήττα είναι να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές.
Είναι η μεγαλύτερη ήττα
Και είναι όλη δική σου.
Γιατί είναι μονόπλευρη.
Κάθε φορά που επιχειρώ
Να σου μιλήσω
Όλες οι λέξεις
Αρθρώνονται με δυσκολία
Πασχίζω να ξετυλίξω αυτόν τον κόμπο,
Αυτό το βάρος στην καρδιά.
Ίσως επειδή,
Ό,τι είχα να σου πω
Στο είπα.
Βγάζοντας ένα – ένα
Τα ρούχα του εγωισμού μου.
Άνοιξα το στέρνο
Και σου χάρισα αυτό το δώρο
Που έγινε σπασμένα κομμάτια.
Τώρα πια
Υπάρχω μ’ένα κενό
Και μια πληγή
Που έχει χαραγμένο
Το όνομά σου.
Οι άλλοι είναι στο εμείς
Κι εσύ είσαι μαζί τους.
Εγώ υπάρχω στο εγώ.
Τα λόγια μου έγιναν ο καπνός απ’τα τσιγάρα σου.
Ο Αύγουστος έγινε Δεκέμβριος.
Κοίταξα για λίγο πίσω
Την στιγμή του καλοκαιριού
Στον ραγισμένο καθρέφτη
Που τα κύματα σκορπούσαν
Σαν γκρίζος θρήνος στην ακτή
Για το αύριο
Και αποχαιρέτησα την ελπίδα
Που είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.
Ήρθε η ώρα πια για εμένα να
Αποχωρήσω.
Υ.Γ. Σου εύχομαι κάθε ευτυχία. Για το μόνο που με θλίβει η ευτυχία σου, είναι ότι εγώ δεν μπορώ να είμαι μέρος της.
Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.
0 Σχόλια