Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο
Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει
Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας
Ήρθες ξαφνικά και τυχαία
«Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή»,
έτσι μου είπες.
Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες
Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος ουρανός
Ψιχάλες βροχής κι εμείς που τρέχουμε ανάμεσά τους
Ντροπαλές ματιές και ζεστά χαμόγελα
Μακρινό παρελθόν και η ζωή που συνεχίζεται
Κύματα που σκάνε στο ακρογιάλι
Κάτω από το σεληνόφως
Που βάφει
Τους ασημένιους αφρούς της θάλασσας
Θα συνηθίσω στην απουσία σου
Χωρίς να με πειράζει
Και θα ακούω τις μουσικές
Που άκουγα
Κάνοντας όνειρα γεμάτα στιγμές με εμάς
Και θα θυμάμαι εκείνη τη μικρή στιγμή
Που σου κρατούσα το χέρι
Και ο χρόνος σταμάτησε
Και εκείνο το κόκκινο φανάρι
Που με έσφιξες στην αγκαλιά σου
Και μετά χάθηκες
Και δεν σε ξαναείδα
Θάλασσα απέραντη η απόσταση ανάμεσά μας
Ένα τηλέφωνο δρόμος η σμίξη μας
Βροχή
Βροχή
Βροχή
Περιστέρια πετούν
Κουβαλώντας λέξεις που έχουν χαραχθεί βαθιά
Σε στοιβαγμένα σημειωματάρια
Νοσταλγία και αναμονή
Πικρή γεύση της μοναξιάς που αφήνεις πίσω σου
Για εκείνο το μοναδικό φιλί που ποτέ δε βρήκε το δρόμο του
Θα περπατώ στη διαδρομή που κάναμε μαζί
Θα ψάχνω μέσα στο πλήθος για το πρόσωπό σου
Και θα σε περιμένω να γυρίσεις
Πριν νυχτώσει.











0 Σχόλια