Όταν ο ήλιος έσκυψε να φιλήσει τη θάλασσα είδε τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στα κρυστάλλινα νερά της και απόρησε πώς γίνεται να είναι τόσο λαμπερός σε έναν κόσμο τόσο σκοτεινό.
Τότε η θάλασσα του απάντησε πως χαρίζει φως και ελπίδα σε όσους έχουν το σκοτάδι στην ψυχή τους. Οι ακτίνες χαϊδεύουν απαλά την επιφάνεια της γης και αντανακλώνται μέσα στο φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Φιλτράρεται η λάμψη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ζεσταίνει ολάκερη την υπόστασή τους με την επιθυμία να πάρει ξανά το φως τη θέση που του αξίζει.
Ο ήλιος την άκουσε τη θάλασσα και πίστεψε στα λόγια της. Την ξαναρώτησε όμως γιατί η ίδια ήταν τόσο απέραντη και γαλάζια και τότε αυτή του απάντησε πως δροσίζει και ξεδιψάει τις ψυχές από τα βάσανα αυτής της ζωής. Όταν καψαλίζονται τα φτερά τους γυρεύουν καταφύγιο να βρουν μέσα στα νερά της. Η απεραντοσύνη της οφείλεται στις θεραπευτικές της ιδιότητες για να μπορούν να ξεδιψάνε οι «ναυαγοί» από τα πάθη τους και απ’ τη μίαν άκρη της γης μέχρι την άλλη να δίνει απλόχερα βοήθεια σε όποιον την έχει ανάγκη. Το γαλάζιο της χρώμα προδίδει ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Είναι το χρώμα της εσωτερικής ασφάλειας και ηρεμίας. Γι’ αυτό και ο ουρανός και η θάλασσα έχουν την ίδια απόχρωση. Γιατί ενώνονται κάπου στο βάθος του ορίζοντα και γίνονται ένα, προσφέροντας στη γη τη γαλήνη που τόσο λαχταράει.
Φωτογραφία : Παραλιακή Θεσσαλονίκης
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια