Και ήταν καλοκαίρι.
Και ο ήλιος έλαμπε σαν μαργαριτάρι πάνω σε θαλάσσιο πέπλο.
Και ήταν στην Ελλάδα, όχι σε κάποια «τριτοκοσμική» χώρα.
Και ήταν σε νησί, εκεί που ξεκινούν οι πιο όμορφες ιστορίες.
Μα αυτή η ιστορία ήταν τραγωδία.
Και ήταν εποχή για διακοπές, ξεγνοιασιά και χαμόγελα.
Και ήταν εποχή για βουτιές, παγωτό και έρωτα.
Μα κάποια τα στερήθηκε βίαια.
Και ήταν μια κοπέλα που άκουγε στο όνομα λουλουδιού.
Και ήταν κι ένας…
Υπάρχει κενό.
Λευκή κόλλα.
Κανένας χαρακτηρισμός που να του ταιριάζει.
Δεν ήταν άνθρωπος, κι αν ήταν, θα ήταν απάνθρωπος.
Δεν ήταν άνδρας, γιατί οι πραγματικοί άνδρες διόλου δεν του μοιάζουν.
Δολοφόνος, αυτό ήταν!
Και ήταν μια κοπέλα φοβισμένη, που προσπαθούσε να γλιτώσει.
Και ήταν κι ένα κολιέ σπασμένο.
Και ένα σκουλαρίκι χαμένο.
Και ένα σώμα πονεμένο.
Και μια ψυχή ραγισμένη.
Και κάτι βράχια που δεν έπρεπε να ήταν εκεί.
Όχι δεν ήταν η «κακιά στιγμή».
Δεν υπάρχει κακιά στιγμή.
Υπάρχει κακός άνθρωπος.
Υπάρχει δολοφόνος.
Μην μπερδεύεσαι με ρομαντικοποιημένες μακαβριότητες και δικαιολογίες άνανδρων.
Και ήταν εποχή για ζωή.
Και μια ζωή χάθηκε.
Αυτό κράτα.
Καληνύχτα Γαρυφαλλιά, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ…
ΥΣ: Για την Γαρυφαλλιά και την κάθε Γαρυφαλλιά εκεί έξω που χάθηκε αδίκως.
Καμία ανοχή στους δολοφόνους.
Καμία μόνη.
Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!
0 Σχόλια