Λυσιτελές

24 Σεπτεμβρίου, 2020

Υποσυνείδητα άρα ανελεύθερα

Το μυαλό μου τρέχει προς τους παραλίγο απεγνωσμένους

Ορμά κατά πάνω τους και τους συνθλίβει

Αυτοί στωικά περιμένουν

Η θλίψη

Της θλίψεως

Τη θλίψη

Αυτό το βράδυ είναι μόνο για εκείνους

Ψέματα σου’παν, το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δεν θα πήγαινε μακριά.

Το άπειρο μοιάζει μια σταλιά στις άκρες των μοναχικών χεριών μου

Ό,τι αισθανθείς να καίει τη σάρκα σου δεν είναι παρά μια υποκειμενική ματαιοδοξία για το αλλότριο

Να βροντήξεις τη πόρτα καθώς φεύγεις

να βγω βίαια απ’το όνειρο

Μήπως και θυμηθώ κάποτε πώς είναι να υπάρχω

Η λησμονιά τριγύριζε στο σπίτι και με έψαχνε

-εμένα αλλά όχι εμένα-

μύριζε τα σεντόνια και άνοιγε τα συρτάρια

Βρήκε ένα τσαλακωμένο φιλμ και δυό ελπίδες

-δεν ήξερε τι να τις κάνει-

Ξημέρωσε

Και η γη άνθισε

Το ψάρι κολύμπησε ωσότου κουράστηκε

Το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δε θα πήγαινε μακριά.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 3

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Γεννημένη τις τελευταίες μέρες του τελευταίου μήνα του χρόνου, είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής σε ό,τι κάνω στη ζωή μου. Δευτεροετής φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη, με όνειρα και στόχους που αριθμητικά, καλύπτουν σχεδόν μια ολόκληρη ζωή. Παθιασμένη με την τέχνη, τα βιβλία και τα όμορφα χαμόγελα. Μια φυσιολάτρης χορεύτρια που αγαπά επίσης τη θάλασσα, τα ταξίδια και τη καλή μουσική. Εναντιώνεται στην αδικία και προσπαθεί σταθερά και ανελλιπώς, να γίνει αυτό το «καλύτερο» που εύχεται να δει γύρω της. Είμαι αυτή που είμαι, αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό κατ’ακρίβειαν, ακόμη. Ενδεχομένως εσείς να καταλάβετε καλύτερα.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // Λυσιτελές // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Χωρίς τίτλο

Χωρίς τίτλο

Κοιτάζοντας συνέχεια τον εαυτό μου στον καθρέφτη, παρατηρώ το είδωλο μου να αντικατοπτρίζεται, μα το εσωτερικό μου έχει εξαφανιστεί και δεν απεικονίζεται. Γυρεύω να το βρω, μάταια όμως, πουθενά δεν υπάρχει, γιατί όσο εγώ κοίταζα το επιφανειακό το μέσα είχε αρχίσει να...

Διαβάστε Περισσότερα
Αθήνα, μέρες του 2019 μ.Χ.

Αθήνα, μέρες του 2019 μ.Χ.

από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Ανδρέα Μαντζεβελάκη με τίτλο <<Απομόνωση>>     Μπλε γραμμή, σταθμός Σύνταγμα, πάρε τις κυλιόμενες   Αλλιώς ανέβα εκατό τριάντα σκαλιά.   Αν είσαι τυχερός και πετύχεις το σιντριβάνι να λειτουργεί...

Διαβάστε Περισσότερα
Τόλμησα

Τόλμησα

Τόλμησα να αναλογιστώ για λίγο το εγώ μα ο χρόνος μου φάνηκε αρκετός κι αναπαύτηκα στην σκέψη πως ο ήλιος ίσως είναι αλλού πιο φωτεινός.   Τόλμησα να αφουγκραστώ τα χαμένα σου εγώ μα ο ήλιος ήταν για με και πάλι σκοτεινός. Οι αχτίδες σου έσβησαν στο πρώτο σ αγαπώ, η...

Διαβάστε Περισσότερα
Μάτια Θηλυκά

Μάτια Θηλυκά

Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω   Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...

Διαβάστε Περισσότερα
Εγκλωβισμένη Γαλήνη

Εγκλωβισμένη Γαλήνη

Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This