Έχω όνομα θηλυκό
Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ
Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω
Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω
Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω
Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω
Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου
Να με γδύνουν, να με πονούν
Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί
Δίπλα στην οργή η αναταραχή
Ήμουν μόνη αλλά και δεν ήμουν
Ένιωσες κι εσύ μάτια να σε βιάζουν
Και χειρότερα ακόμη, ένιωσες
Χέρια να σε ακουμπούν
Βοή(θεια)
Ίλιγγος
Αηδία
Αυτά τα μάτια τα έχω ξαναδεί
Τα χέρια που με άγγιξαν τα έχω σφίξει
Με αυτήν την φωνή έχω συζητήσει
Και τώρα; Τί συμβαίνει;
Έγιναν ξένα όλα,
Σαν να μην γνωριστήκαμε ποτέ;
Ή είχε «θάρρος» επειδή γνωριστήκαμε κάποτε;
Έχω φίλους άραγε;
Υπάρχει κάποιος που να μην με έγδυσε;
Ναι, απάντηση δεν θα βρω εύκολα,
Το ξέρω
Μα θα το παλέψω!
Γεννηθείς 25 μέρες μετά την είσοδο του 21ου αιώνα, μετανάστης τόσο από άλλη χώρα όσο και εσωτερικός, μεγαλωμένος στη Λαμία, είμαι από το 2018 φοιτητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λάτρης του αθλητισμού, με μεγάλη συμπάθεια στο ποδόσφαιρο και ερωτευμένος με την κλασική λογοτεχνία (ειδικώς με τους Ρώσους Ντοστογιέφσκι και Τολστόι). Κάτοικος πλέον του δήμου Ζωγράφου απολαμβάνω τη φοιτητική μου ζωή ανακαλύπτοντας νέα μέρη (κυρίως εντός Αττικής) και ψάχνοντας νέες ασχολίες και δραστηριότητες.
0 Σχόλια