Δεκαπενταύγουστο στο κέντρο γυρνούσα σαν τον Τσίου
καταλήγοντας για μπύρες στη Βαλτετσίου
άλλο ένα καλοκαίρι ξεχασμένος στην πρωτεύουσα
εγώ, η Ακρόπολη και οι κατσαρίδες στο διαμέρισμα
Σεπτέμβριο βγήκα σε άδεια καλοκαιρινή
δεν ξαναματαένιωσα τέτοια ηδονή
πορείες, συνεδρίες και γήπεδο τις Κυριακές
αν είχε τίτλο θα λεγόταν ”του νιάτου οι πενιές”
Γιώργο μου κόλλησε κάτι ρεπό τον Οκτώβριο
θ’ ανέβουμε να δούμε τον ΛΕΞ και στο Καυταντζόγλειο
μοϊκάνα θα σηκώσω θα ‘μαι σωστό φρικιό
Βαρδάρης θα μας φυσήξει στον Πύργο τον Λευκό
Ρενάτο σπάσ’ το γαμημένο πιάτο
– Ανδρέα άσε τα σέα και τα μέα
ρε σήμερα γιορτάζω και θέλω να το κάψω
– Αύριο και μεθαύριο θέλω να σ’ έχω παρέα
Η Σοφία λέει μου ταιριάζει η Αθήνα
μα υπάρχουν μέρες που με στήνει στη γκιλοτίνα
υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι φυγάς
και τότε το Λονδίνο με καλεί όπως τους Clash
Κι εγώ πάνω κάτω, πάνω κάτω η Αλεξάνδρας
σκέψεις με πετούν στον πάτο της υπαρξιακής χαράδρας
είμαι σύγχρονος ρεμπέτης; Λίγης προσοχής επαίτης;
ντόμπρος ή κόπρος; Αξίζω κάτι ή τζάμπα κόπος;
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια