Περπάτα στη χρυσή αμμουδιά που είναι γεμάτη κοχύλια και βότσαλα.
Νιώσε το νερό να φιλάει τα πόδια σου θέλοντας να αγγίξει την ψυχή σου.
Κοίτα τον ήλιο κατάματα, χωρίς να φοβηθείς το φως του.
Δες τον ουρανό να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας και τα σύννεφα να ταξιδεύουν σα να χουνε κάπου να πάνε.
Άκου τις παιδικές φωνές που παίζουν και φτάνουν στα αυτιά σου σα μελωδία και τους ψιθύρους του ανέμου.
Επικεντρώσου στον ήχο που κάνουν τα κύματα σα σκάνε στη στεριά και τότε ίσως να ανακαλύψεις τα μυστικά που κρύβει μέσα της τόσο καλά η θάλασσα.
Ουρλιάζει η θάλασσα…
Ουρλιάζει και η ψυχή σου…
Διψάει για ζωή και περιπέτεια.
Μαγεύεται από το κρυστάλλινο νερό της και σα σειρήνα σε καλεί κοντά της.
Τί περίεργη που είναι…
Τί απέραντη…
Σκορπάει τη μαγεία της παντού.
Παίρνοντας πολλές ψυχές σε κάθε οργή της.
Μα εσύ δε θα σαι μία απ’ αυτές.
Γιατί γνωρίζεις πλέον πολύ καλά πως σε τούτες τις παγίδες δε θα ξαναπιαστείς αιχμάλωτος.
Θα γίνεις φίλος με τη θάλασσα, μα όχι θήραμά της…
Και καπετάνιος, μα όχι κυρίαρχός της.
Και μόνο τότε θα σου επιτρέψει να κολυμπήσεις στα πολυτάραχα νερά της, χωρίς να φοβάσαι τις φουρτούνες.
Θα γίνεις και συ κύμα που θα σκάει σε κάθε ακρογιάλι…
Και μάρτυρας της ίδιας της ζωής.
Θα γνωρίσεις ανθρώπους που θα μείνουν για πάντα μαζί σου.
Θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς.
Θα πληγώσεις και θα πληγωθείς.
Και όποτε εσύ το διαλέξεις θα αφήσεις τη θάλασσα να σε πάρει ξανά μαζί της σε άλλο ταξίδι, μέχρι να βρεις τον προορισμό σου και κει να αφεθείς σαν κύμα που ξεχύνεται για τελευταία φορά στη στεριά του.











0 Σχόλια