Μες την ξαστεριά της νύχτας
Ακούω τα βήματα
Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω
Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ
Χιονοθύελλα αστεριών
Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα
Κλειστά παράθυρα
Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου
Κοιτάω πίσω από το τζάμι
Χειμώνας και ο χρόνος παγώνει στο χθες
Τα βήματα γίνονται πιο έντονα
Βήματα πίσω
Σε δείκτες που χορεύουν ταγκό
Στις αποστάσεις που διανύουν
Σχηματίζουν τον πόθο μου
Χορός για δύο
Δύο δείκτες
Δύο σώματα
Δύο καρδιές
Ένα αποτύπωμα στον χρόνο
Μη ρωτάς γιατί
Το σήμερα, χθες ήταν δικό μας
Τη στιγμή που οι δείκτες ενώθηκαν
Όταν τα βήματά μας συγχρονίστηκαν
Κάτω από την πνοή του φωτεινού φεγγαριού
Στο ηλιοβασίλεμα του χρόνου
Σε ψάχνω
Σε έναν χειμώνα που πέρασα
Μα δε σε ξέχασα
Ο χρόνος μας τελειώνει
Οι δείκτες έμειναν στάσιμοι στην γκρίζα μοναξιά σου
Κι έμεινα να σκέφτομαι
Το ταγκό της μοναξιάς
Χαραγμένο σε μια παλιά μελωδία.











0 Σχόλια