Μες την ξαστεριά της νύχτας
Ακούω τα βήματα
Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω
Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ
Χιονοθύελλα αστεριών
Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα
Κλειστά παράθυρα
Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου
Κοιτάω πίσω από το τζάμι
Χειμώνας και ο χρόνος παγώνει στο χθες
Τα βήματα γίνονται πιο έντονα
Βήματα πίσω
Σε δείκτες που χορεύουν ταγκό
Στις αποστάσεις που διανύουν
Σχηματίζουν τον πόθο μου
Χορός για δύο
Δύο δείκτες
Δύο σώματα
Δύο καρδιές
Ένα αποτύπωμα στον χρόνο
Μη ρωτάς γιατί
Το σήμερα, χθες ήταν δικό μας
Τη στιγμή που οι δείκτες ενώθηκαν
Όταν τα βήματά μας συγχρονίστηκαν
Κάτω από την πνοή του φωτεινού φεγγαριού
Στο ηλιοβασίλεμα του χρόνου
Σε ψάχνω
Σε έναν χειμώνα που πέρασα
Μα δε σε ξέχασα
Ο χρόνος μας τελειώνει
Οι δείκτες έμειναν στάσιμοι στην γκρίζα μοναξιά σου
Κι έμεινα να σκέφτομαι
Το ταγκό της μοναξιάς
Χαραγμένο σε μια παλιά μελωδία.
Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.
0 Σχόλια