Βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες με τις οδομαχίες, τις διαμαρτυρίες, τις αγωνιώδεις κραυγές για ισότητα στους δρόμους της Μινεσότα και των περισσότερων πολιτειών της Αμερικής, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο. Την εποχή που οι μαύροι των Η.Π.Α με μπροστάρη τον Μάρτιν Λούθερ...
Φτάνουμε αισίως (;) στα μισά του 2020. Φοβάμαι τη στιγμή που θα χρειαστεί η ανθρωπότητα να κάνει τον συνήθη απολογισμό της, στο τέλος της χρονιάς. Υπάρχει κάποιος που δεν τρομάζει; Όταν καθημερινά αισθάνεται πως είναι περικυκλωμένος γύρω από ειδήσεις μακάβριες, που...
Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν υστερικό. Ήταν 20 Αυγούστου 2019, 5 προ μεσημβρίας. Προσπαθώ να επαναφέρω με κάθε λεπτομέρεια εκείνη την ημέρα στο νου μου. Το καταφέρνω, δεν είναι πολύ δύσκολο. Το ίδιο καλά θυμάμαι και το προηγούμενο βράδυ. Κοιμηθήκαμε όλες μαζί σε έναν...
Εδώ και λίγους μήνες έχουν εισβάλλει παγκοσμίως ημέρες από σενάριο επιστημονικής φαντασίας στις ζωές όλων. Ένας αόρατος εχθρός καραδοκεί και οι σκέψεις άλλων πνίγονται στο λιμάνι του φόβου και άλλες στο ποτάμι της αναισθησίας. Η ατομική ευθύνη καλεί τον καθένα να...
Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τον άνθρωπο που αγαπά τον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι «πιο» υπέροχο από την ακατάλυτη ουσία της ανθρώπινης συμπόνιας σε ανθρώπους, σε συνανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Υπάρχει ωραιότερο αγαθό από αυτό της ύψωσης της σημαίας του ανθρωπισμού...
Μέσα σε αίθουσες με έδρανα και περιορισμούς δεν μπορούν όλοι να βρουν την ζωή τους. Είναι άραγε το βάρος όλων αυτών των κοινωνικών «πρέπει» που μας οδηγεί στο τρίτο σκαλοπάτι της εκπαίδευσης ή η πραγματική επιθυμία μας για γνώση; «Πήγαινε να μάθεις γράμματα, πήγαινε...
Μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και τα φωτάκια μπορεί να λάμπουν στο δέντρο αλλά το φως δεν νοεί να εμφανιστεί μέσα μας. Είναι σύνηθες μια μερίδα ανθρώπων να μελαγχολεί αναπολώντας τις περασμένες χρονιές (κάθε πέρυσι και καλύτερα) με ένα απροσδιόριστο, χαζό και ανούσιο...
Είτε γελάμε σαν μεθυσμένοι γελωτοποιοί , είτε κλαίμε σαν νεογέννητα μωρά που φοβούνται τον κόσμο, πάντα θέλουμε κάποιον δίπλα μας, να μας ακούει, να μας συμβουλεύει, να μας συμπαραστέκεται. Τον ρόλο αυτό του συμπαραστάτη-οδηγού, συχνότερα αναλαμβάνουν περισσότερο από...
«Φονική καταιγίδα στην Χαλκιδική στα μέσα του καλοκαιριού», «ανεξέλεγκτες πυρκαγιές ξεσπούν στον Αμαζόνιο», «νεκρές χελώνες ξεβράζονται στις παραλίες των νησιών».
Η χώρα μας διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να μας εκπλήσσει διαρκώς. Τι και αν ατελείωτα προβλήματα μας μαστίζουν, τι και αν μια πανδημία μας βρήκε ως κερασάκι πάνω από μια ανυπέρβλητη οικονομική κρίση, η στόφα μας είναι τέτοια που σε ζητήματα πολιτισμού και...
Είναι ασφαλές να πούμε πως δεν μας έχουν τάξει δεύτερη ζωή ή και να μας έχουν εμείς δεν το γνωρίζουμε. Και αντί να μας τρομοκρατεί, η αλήθεια αυτή θα έπρεπε να μας ξυπνάει από τον λήθαργο που πέφτουμε και βάζουμε την ύπαρξη μας σε παύση, σε επανάληψη, σε τρέξιμο. Δεν...
Βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες με τις οδομαχίες, τις διαμαρτυρίες, τις αγωνιώδεις κραυγές για ισότητα στους δρόμους της Μινεσότα και των περισσότερων πολιτειών της Αμερικής, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο. Την εποχή που οι μαύροι των Η.Π.Α με μπροστάρη τον Μάρτιν Λούθερ...
Φτάνουμε αισίως (;) στα μισά του 2020. Φοβάμαι τη στιγμή που θα χρειαστεί η ανθρωπότητα να κάνει τον συνήθη απολογισμό της, στο τέλος της χρονιάς. Υπάρχει κάποιος που δεν τρομάζει; Όταν καθημερινά αισθάνεται πως είναι περικυκλωμένος γύρω από ειδήσεις μακάβριες, που...
Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν υστερικό. Ήταν 20 Αυγούστου 2019, 5 προ μεσημβρίας. Προσπαθώ να επαναφέρω με κάθε λεπτομέρεια εκείνη την ημέρα στο νου μου. Το καταφέρνω, δεν είναι πολύ δύσκολο. Το ίδιο καλά θυμάμαι και το προηγούμενο βράδυ. Κοιμηθήκαμε όλες μαζί σε έναν...
Εδώ και λίγους μήνες έχουν εισβάλλει παγκοσμίως ημέρες από σενάριο επιστημονικής φαντασίας στις ζωές όλων. Ένας αόρατος εχθρός καραδοκεί και οι σκέψεις άλλων πνίγονται στο λιμάνι του φόβου και άλλες στο ποτάμι της αναισθησίας. Η ατομική ευθύνη καλεί τον καθένα να...
Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τον άνθρωπο που αγαπά τον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι «πιο» υπέροχο από την ακατάλυτη ουσία της ανθρώπινης συμπόνιας σε ανθρώπους, σε συνανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Υπάρχει ωραιότερο αγαθό από αυτό της ύψωσης της σημαίας του ανθρωπισμού...
Μέσα σε αίθουσες με έδρανα και περιορισμούς δεν μπορούν όλοι να βρουν την ζωή τους. Είναι άραγε το βάρος όλων αυτών των κοινωνικών «πρέπει» που μας οδηγεί στο τρίτο σκαλοπάτι της εκπαίδευσης ή η πραγματική επιθυμία μας για γνώση; «Πήγαινε να μάθεις γράμματα, πήγαινε...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.