Τον περασμένο Σεπτέμβρη γίναμε μάρτυρες πολλαπλών πρωτοφανών…


Τον περασμένο Σεπτέμβρη γίναμε μάρτυρες πολλαπλών πρωτοφανών…

Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστός ο Μπουσκάλια.

Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος.

Μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και τα φωτάκια μπορεί να λάμπουν στο δέντρο αλλά το φως δεν νοεί να εμφανιστεί μέσα μας. Είναι σύνηθες μια μερίδα ανθρώπων να μελαγχολεί αναπολώντας τις περασμένες χρονιές (κάθε πέρυσι και καλύτερα) με ένα απροσδιόριστο, χαζό και ανούσιο...

Είτε γελάμε σαν μεθυσμένοι γελωτοποιοί , είτε κλαίμε σαν νεογέννητα μωρά που φοβούνται τον κόσμο, πάντα θέλουμε κάποιον δίπλα μας, να μας ακούει, να μας συμβουλεύει, να μας συμπαραστέκεται. Τον ρόλο αυτό του συμπαραστάτη-οδηγού, συχνότερα αναλαμβάνουν περισσότερο από...

«Φονική καταιγίδα στην Χαλκιδική στα μέσα του καλοκαιριού», «ανεξέλεγκτες πυρκαγιές ξεσπούν στον Αμαζόνιο», «νεκρές χελώνες ξεβράζονται στις παραλίες των νησιών».

Τον περασμένο Σεπτέμβρη γίναμε μάρτυρες πολλαπλών πρωτοφανών…

Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστός ο Μπουσκάλια.

Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος.

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.