Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Βγάζουν τα όπλα και τους συγχαίρουν Εύχονται περαστικά σε υγιείς Και τα βάζουν με αναμνήσεις άπνοες. Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Σαν χθες γεννήθηκε ο Πικάσο Και σήμερα είμαστε όλοι πίνακάς του Χρώματα σε βιβλία Λέξεις σε καμβάδες Μα αυτή...
Κάθομαι στην αυλή και παρατηρώ τα πανύψηλα πράσινα κλωνάρια των λουλουδιών που καλύπτουν με το σώμα τους τους τοίχους του σπιτιού. Καταβροχθίζουν με τα χρώματά τους τα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω και κοσμούν τις καρέκλες με το δικό τους μοναδικό γούστο. Τα κάγκελα...
Και ήταν καλοκαίρι. Και ο ήλιος έλαμπε σαν μαργαριτάρι πάνω σε θαλάσσιο πέπλο. Και ήταν στην Ελλάδα, όχι σε κάποια «τριτοκοσμική» χώρα. Και ήταν σε νησί, εκεί που ξεκινούν οι πιο όμορφες ιστορίες. Μα αυτή η ιστορία ήταν τραγωδία. Και ήταν εποχή για διακοπές,...
Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει...
Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...
Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...
Όλη μου η περιουσία κάτι χιλιοφορεμένες λέξεις που όλο τις έδινα και όλο μου τις επέστρεφαν χωρίς δεύτερο βλέμμα. Τι να φοβάμαι λοιπόν; Δεν έχω τίποτα να χάσω. Τόσα χρόνια προσπαθώντας να γράψω ένα ποίημα για σένα ξέχασα το όνομά μου. Άχρηστες οι λέξεις, άχρηστα και...
(Καλό ταξίδι Οδυσσέα, δεν θα θαλασσοπνιγώ μαζί σου) Κυνηγημένος από τους δρόμους που μασκαρεύονταν οικείοι, ρανίδα τη ρανίδα μαζεύω το κουράγιο μου. Εγκαταλείπω τον γνώριμο ουρανό. Παραιτούμαι από τις γενέτειρες θυσίες. Και ας με κατατρέχει η αιώνια κατάρα μια...
Σκοτάδι παντού Και εγώ τα μάτια μου κλείνω Ανώφελο δεν είναι; Αφού δε μπορώ να σε αντικρίσω Μόνο με τα μάτια της ψυχής καταφέρνω να δω καθαρά Εκεί που η όρασή μου θολώνει Σε αγγίζω και το χάδι μου ηλεκτρισμένο απ’ την υπόστασή σου, Στέκει μετέωρο για την απάντησή σου...
Μες την ξαστεριά της νύχτας Ακούω τα βήματα Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ Χιονοθύελλα αστεριών Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα Κλειστά παράθυρα Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου Κοιτάω πίσω από το τζάμι Χειμώνας και ο χρόνος...
Υπάρχουν μέρες που ακόμα και ο ήλιος δεν έχει όρεξη για πολλά - πολλά. Κλείνεται στο σπίτι του κατεβάζει τα ρολά και βαριέται να λάμψει. Αφήνει αναπάντητες τις κλήσεις της Γης κι όταν αυτή τον επισκέπτεται εκείνος πετάει δύο - τρία σύννεφα πάνω του κάθεται με τα πόδια...
Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Βγάζουν τα όπλα και τους συγχαίρουν Εύχονται περαστικά σε υγιείς Και τα βάζουν με αναμνήσεις άπνοες. Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Σαν χθες γεννήθηκε ο Πικάσο Και σήμερα είμαστε όλοι πίνακάς του Χρώματα σε βιβλία Λέξεις σε καμβάδες Μα αυτή...
Κάθομαι στην αυλή και παρατηρώ τα πανύψηλα πράσινα κλωνάρια των λουλουδιών που καλύπτουν με το σώμα τους τους τοίχους του σπιτιού. Καταβροχθίζουν με τα χρώματά τους τα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω και κοσμούν τις καρέκλες με το δικό τους μοναδικό γούστο. Τα κάγκελα...
Και ήταν καλοκαίρι. Και ο ήλιος έλαμπε σαν μαργαριτάρι πάνω σε θαλάσσιο πέπλο. Και ήταν στην Ελλάδα, όχι σε κάποια «τριτοκοσμική» χώρα. Και ήταν σε νησί, εκεί που ξεκινούν οι πιο όμορφες ιστορίες. Μα αυτή η ιστορία ήταν τραγωδία. Και ήταν εποχή για διακοπές,...
Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει...
Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...
Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.